นิทานอีสป ฉบับ อีสาน

โครงเรื่องจาก นิทานอีสป
กลอนผญาโดย มังกรเดียวดาย

กล่าวถึงหมาหนุ่มแน่น ผอมโซ โตจ่อย
หากินจนเมื่อยม้อย บ่พานพ้อเศษอาหาร
มื้อนึงย่างผ่านบ้าน เขาฆ่าไก่ใส่งานบุญ
กลิ่นหอมหวนโชยซูน จมูกหมาฟุดฟิดฟี่

หมาก็รี่ตรงเข้า หาเขียงสับไก่
พ่อครัวใหญ่ ลืมถิ่มไว้ ขาไก่โต้ง หนึ่งขา
หมาก็คาบเอาแล้ว โลดแล่นทะยานหนี
หาหม่องหลบลี้นอน หมอบกินสบายพ่าง

ขณะย่างบาทเยื้อง บนสะพานข้ามคลองใหญ่
น้ำคลองใสติ่งหลิ่ง เงาสะท้อน ปานแว่นแยง
หมาโง่บ่ฮู้แจ้ง ในเหตุธรรมดา
คึดว่าหมาอีกโต คาบขาไก่ คาค้าง

ขาไก่อยู่เบื้องล่าง สังใหญ่ดีน่ากินอิ่ม
คือสิซิมแซบซ้อย เต็มท้องกว่าไก่เฮา
ลืมของเก่าที่โตคาบ อยากมาบใหม่เข้าใจผิด
คิดโลภโมโทสัน แย่งชิงเอามาครอบ

หมาก็หมอบยองย่อ กระโจนลง พลางคายไก่
หวังชิ้นใหญ่อยู่เบื้องล่าง ต่อสู้แย่งชิง

น้ำที่เคยใสนิ่ง สะท้อนเงา วาวผุดผ่อง
กระเซ็นฟอง แตกฟ้ง วงน้ำ แตกกระจาย
เงาก็หาย ไก่ก็จมลงน้ำ บ่เห็นนำ น้อฮอดไง่
อยากได้ใหม่เพราะความโลภ จึงสูญถิ่มของโตมี

นี่ล่ะน้อ พี่น้อง คองผญาเพิ่นพาว่า
"อย่าได้เก็บดอกหว่านบ้านเพิ่นมาชม ให้เจ้าอดสาดมดอกกระเจียวแคมฮั้ว
สิบตำลึงอยู่ฟากน้ำ อย่าฟ้าวอ่าวคนิงหา สองสลึงมามือ ให้ฮีบกำมาเมี้ยน"
พากันเฮียนฮ่ำฮู้ ผญาครูแห่งนักปราชญ์ ผู้ฉลาดรอบรู้ เฮาฟังแล้ว ฮิ่นตรอง เอาเด้อ.