อินถวา เบ่งบานเพื่อการดำรงอยู่
อินถวาดอกพี่เบ่งบานยังไม่เต็มที่นัก...ดอกกลางแรกแย้มกลีบขาวนวล ส่วนน้องนุชสุดท้องนั้นหลบหน้าซุกซ่อนภายในดอกตูม...รอคอยวันคืนแห่งการเบ่งบานด้วยมุ่งหวัง
อินถวาสามอนงค์นาง ดำรงอยู่ตามวิถีแห่งธรรมชาติท่ามกลางความเคลื่อนไหวในทุกขณะจิต...
แม้จำต้องพรากจากต้นตอ ที่ฝังรากเหง้าในผืนดินอุดม มาสถิตอยู่ในน้ำใสสะอาดที่จำกัดขอบเขตภายในแจกันแก้วใส ด้วยเอื้อความเบิกบานอันงดงามแด่ผู้พบพานผ่านมาทักทาย...
ความเบ่งบานเป็นเพื่อนเดินทางกับกาลเวลา...อินถวาต้องเผชิญกับความอ่อนล้าโรยแรงซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทุกวี่วันด้วยความร้อนระอุยามบ่ายแห่งฤดูกาลผันแปร นั่นเป็นความไม่เที่ยงแห่งการดำรงอยู่โดยแท้
แม้โลกจะให้ความหมายแด่เธอว่า... “ดอกไม้งาม”...หาใช่จะคงความงามตามตาเห็นได้ตลอดไป สรรพสิ่งล้วนจำต้องเดินทางสู่ห้วงสภาวะแห่งความเสื่อม...หมุนเวียนเปลี่ยนไปตามวิถีธรรมชาติ
ทว่าความงดงาม บริสุทธิ์ และกลิ่นหอมของเธอ ยังคงตราตรึงในใจเธอและผู้คนเสมอมา...แม้สังขารจะละจากโลกนี้ไปก็ตาม
อินถวา เบ่งบานยามเช้าในห้องศูนย์ HA
๓ มิถุนายน ๒๕๕๓
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น