การทำลายชีวิตถือว่าเป็น "บาป"
 |
ความตายเป็นทุกข์ มันเป็นสิ่งที่ไม่น่าปรารถนาและน่ากลัว พระพุทธเจ้าจึงตรัสว่า"สัตว์ที่จะต้องตายทั้งหลาย มีความกลัวอยู่เสมอว่าพวกเขาจะต้องตาย" ชีวิตนั้นถึงแม้จะเต็มไปด้วยความทุกข์ แต่ก็เป็นสิ่งที่น่าปรารถนา การมีชีวิตที่ยืนนานเป็นที่ปรารถนาของมนุษย์ทุกชั้นทุกวรรณะ พระพุทธองค์ตระหนักถึงความจริงข้อนี้จึงตรัสเตือนว่า "ทั้งมนุษย์และสัตว์ทั้งผอง ย่อมหวาดหวั่นต่ออาชญา ย่อมกลัวต่อความตาย บุคคลทำตนให้เป็นอุปมาแล้ว ไม่ควรฆ่าเอง ไม่ควรใช้ให้ฆ่า(ผู้อื่น)" ชีวิตย่อมเป็นที่รักของมนุษย์และสัตว์ทั้งหมด
การทำลายชีวิตถือว่าเป็นบาป เป็นการกระทำที่ชั่ว เป็นสิ่งที่พระพุทธเจ้าตรัสตำหนิโทษไว้ การฆ่าทำลายชีวิตมนุษย์ เรียกว่าเป็นกรรมหนักประเภทหนึ่ง ในบรรดากรรมหนัก 5 ประเภท พระสงฆ์หากทำลายชีวิตมนุษย์ เป็นผู้ต้องอาบัติหนักหรือปาราชิก ขาดจากความเป็นภิกษุ
การฆ่านำมาซึ่งผลอันไม่น่าปรารถนาหลายประการ เช่น ทำให้ชีวิตสั้น ก่อให้เกิดทุกข์ตกนรก พระพุทธศาสนาถือว่า การฆ่าจะสมบูรณ์ตามความหมายที่แท้จริงต้องประกอบด้วยองค์ 5 คือ
| 1. สัตว์มีชีวิต |
| 2. รู้ว่าเป็นสัตว์มีชีวิต |
| 3. มีเจตนาที่จะฆ่า |
| 4. ทำความพยายามที่จะฆ่า |
| 5. สัตว์ตายด้วยความพยายามนั้น |
ดังนั้น การที่เรียกว่าทำบาปอย่างแท้จริงนั้นจะต้องมีองค์ประกอบด้วยองค์ 5 เรียกว่า จะก่อให้เกิดกรรมดีกรรมชั่ว ก็เพราะมีเจตนา
ความเห็น (2)
สวัสดีครับ
สาธุครับ...
ครับ ผมเห็นด้วย ในศาสนาอิสลามก็มีหลักคำสอนเช่นกัน ว่า บุคคลใดได้ฆ่าชีวิต ซึ่งเป็นชีวิตที่อิลามห้ามไห้ฆ่า บุคคลนั้น จะได้รับ
บาปเท่ากับ เขาได้ฆ่าคนทั้งโลกเลย