"ความเงียบ" ทำให้เราเข้าสู่ความเป็น "สุนทรีย์" แห่งความลุ่มลึกภายในได้อย่างดียิ่ง
แต่ในความเป็นจริงนั้นเรายากจะหาสภาวะที่เงียบได้จริง เราถูกคุกคามจากเสียงภายนอก และเสียงภายในอยู่ตลอดเวลา เราจึงวิ่งหนี เพื่อหา "ความเงียบ"...
แต่แท้ที่จริงแล้วเรายากจะค้นหาหรือค้นพบความเงียบได้อย่างที่ใจปรารถนา เพราะวิถีชีวิตเรานั้นมัววิ่ง ==> การวิ่งหาจึงทำให้เราไม่เงียบ...
ความเงียบทำให้มีสติที่จะไตร่ตรองชีวิตได้ลุ่มลึกขึ้น และมีจิตสาธารณะกว่าเดิม...
ความเงียบนั้นอ่อนโยน นอบน้อม และถ่อมตน
ความสงบเป็นจุดเริ่มต้นของการใช้สมาธิ
เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการตั้งสติ และภาวนา เป็นโอสถ ให้ดวงจิตหายจากความอ่อนล้า เยียวยาให้ประสาทคลายความตึงเครียด
ทำให้เราได้ยินเสียงอันแสนรื่นรมย์...
จอห์น เลน
the spiritual of silence
ความเจ็บป่วยทางจิตวิญญาณ ทำให้เราวุ่นวายและสับสน และสูญเสียพลังงานทั้งสิ้นทั้งปวงไปกับกิจกรรมต่างๆ มากมายในชีวิต
ความเจ็บป่วยทางจิตวิญญาณทำให้เราสูญเสียความสามารถในการอยู่กับ "ความเงียบ"
สวัสดีค่ะคุณ Ka-Poom
แวะมาเรียนรู้ด้วยคนค่ะ