วันแห่งความรัก...แล้วเราไปอยู่ไหน

กลายเป็นค่านิยม และอาจเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตของผู้คน ในเทศกาลวันแห่งความรัก แล้วเรานั้นจะต้องได้อยู่กับบุคคลอันเป็นที่รักของเรา

ในปีนี้...เป็นปีที่มีความหมายสำหรับข้าพเจ้าจังเลย

วันทั้งวัน...เป็นวันที่ข้าพเจ้าได้ใช้ชีวิตอยู่กับบุคคลที่ข้าพเจ้าได้รัก อันเป็นความรักที่ไร้เงื่อนไข ปราศจากสิ่งใดใดที่จะให้เป็นไป

ช่วงเวลาในตอนเช้า ข้าพเจ้านั่งทำงานอยู่บ้านอันอบอุ่น มองออกไปเห็นต้นไม้ที่ปลูกไว้ริมรั้ว แสงแดดอ่อนๆ ล้อเล่นกับยอดไม้ เสียงเพลงนุ่มๆ สบายๆ บรรเลง ข้าพเจ้านั่ง ณ มุมหนึ่ง บุคคลอันเป็นที่รัก ก็ทำกิจเล็กๆ น้อยๆ ไปตามความชอบ

หนุ่มน้อยในบ้าน นั่งวาดภาพตามอารมณ์

นานเท่าไรแล้วนะที่เราไม่ได้ใช้เวลาเช่นนี้ร่วมกัน

สักพัก ... เพลงนุ่มๆ เย็นๆ ปิดเสียงลง แทนที่ด้วยเพลงอินดี้สไตล์วัยรุ่นที่ชื่นชอบฟัง... แต่ทุกคนก็ยังอยู่ในอิริยบทเดิม

ข้าพเจ้าถามบุคคลอันเป็นที่รักว่า "รำคาญเสียงเพลงแบบนี้ไหม"... คำตอบคือ "ไม่"...

แล้วเราก็นั่งเงียบๆ ในมุมของตน ข้าพเจ้า...นั่นเลือกที่จะอ่านหนังสือ

สักพัก...ข้าพเจ้าขอเปลี่ยนเพลง เป็นเพลงเบาเบา และทุกอย่างก็เคลื่อนไปตามความหมุนวนไปของใจ

ตลอดช่วงเช้า สามสไตล์เพลง ที่แตกต่าง ของคนสามวัย แต่เราก็ร่วมอยู่ด้วยกันได้อย่างมีความสุข แม่ของข้าพเจ้าผู้เป็นยายของหลานชายวัยรุ่น ข้าพเจ้าเองผู้เป็นน้า และเจ้าอะตอมหลานคนเดียวในบ้าน... ทุกอย่างคือ ความลงตัว เพราะมีความรักเป็นกาวเชื่อม "ความรัก" ที่ว่านี้ เป็นความรักที่เปี่ยมไปด้วยความเข้าใจ

เจ้า "ความเข้าใจ" นี้แหละ หล่อหลอมให้เราร่วมกันอยู่ได้อย่างมีความสุขในวันแห่งความรักนี้

ตกเย็น..ได้นั่งจ้องตากับใครคนหนึ่งที่มีความเข้าใจอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ท่ามกลางธรรมชาติและสวนผัก ไร้ขีดจำกัดของการขวางกั้น การแบ่งปันสิ่งดีดีต่อกัน ช่างเป็นน้ำที่หล่อเลี้ยงใจนี้ได้ดีเหลือเกิน

ความรัก + ความเข้าใจ...

เป็นความหมายที่ไม่เคยตายไปจากใจอันอ่อนโยนของมนุษย์

เมื่อเรามีสองสิ่งนี้เกื้อหนุนกันแล้ว ก็ไม่มีอะไรที่จะทำให้ใจนี้ร้าวและแตกแยก

เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว...สำหรับการดำรงอยู่อย่างที่เป็นอยู่

 

 
๑๔ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๕๓

วันแห่งความรัก

 

[ใบไม้ร้องเพลง]

อ่านแล้วรู้สึกได้ถึงความเรียบง่ายและลงตัว ช่วงวันแห่งความรักติ๋วก็ได้มีโฮกาสอยู่กับที่บ้าน แม่ยังเป็นผู้ดูแลเอาใจใส่หลายสิ่งหลายอย่างของคนในครอบครัวเสมอค่ะ ท่านทำอาหารที่หนูชอบ หาซื้อข้าวโพดและอะไรอื่น ๆ อย่างมีความสุข แล้วพอตกลงกับหนูว่า ท่านจะไปภาวนาที่วัดหลวงปู่ทุก ๆ วันพระ แม่ก็จัดการซักชุดขาวทั้งของท่านเองและของพ่อ เตรียมความพร้อมอย่างเบิกบานค่ะพี่ปุ๋ม พอใกล้เวลาหนูขึ้นรถกลับนนทบุรี แม่ก็เตรียมสำรับกับข้าวให้ทุกคนในบ้านพร้อมทั้งหนูด้วย เป็นช่วงเวลาแห่งความอบอุ่นของครอบครัวจริง ๆ ค่ะ