สิ้นปีกโบยบิน

...อิสรภาพ อยู่หนใด...

สกุณาแว่วเสียงสำเนียงขาน

ช่างชื่นบานหวานหูไม่จางหาย

ในท่ามกลางหมู่แมกไม้ดังนิยาย

ขจรจายทิพย์โสตโฆษอนันต์

คอยหยอกล้อเจื้อยแจ้วกระเซ้าแหย่

ดังรักแท้ของมนุษย์สุขเกษม

โบยบินในนภากว้างอย่างปรีดิ์เปรม

ช่างเติมเต็มช่วงจังหวะกาลเวลา

 

อิสระเสรีพรากจากเจ้า

เพราะถูกเฝ้าโดยมนุษย์สิเหน่หา

ฟูมฟักในกรงทองเรืองรองรา

มิอาจหาฟ้าไกลสัมผัสเดิม

ฟ้านะฟ้าผืนเดิมไม่แปรผัน

จันทร์หนอจันทร์ดวงเก่าเล่าสมัย

มองผ่านลอดกรงทองผ่านดวงใจ

อิสระใยไร้สิ้นปีกโบยบิน

 

 

 

 

 

ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ตครับ...