การเข้าร่วมงาน ศิลปากรวิจัย ครั้งที่ 3 : ศิลปากรสรรค์สร้าง สังคมเศรษฐกิจไทยสร้างสรรค์ ณ มหาวิทยาลัยศิลปากร พระราชวังสนามจันทร์ นครปฐม ในวันที่ 28-29 มกราคม 2553 ที่ผ่านมา มีส่วนช่วยเปิดจิตทางด้านสมองซีกขวาของผู้เขียน ที่จะถ่ายทอดเรื่องราวแก่สาธารณะ หลังจากว่างเว้นประมาณ 1 ปี
ด้วยผู้เขียนกำลังสนใจเรื่องงานวิจัย เพราะสงสัยพัฒนาการการเรียนรู้ของตนเองส่วนหนึ่ง จึงแสวงหาความรู้เชิงวิชาการ จากแหล่งต่างๆ ที่แตกต่าง ภายใน ระยะเวลา 1 เดือน ผู้เขียนมีวิธีเรียนรู้ ดังนี้
ผู้เขียนได้ข้อมูลทันสมัย ณ ปัจจุบัน ที่เป็นประโยชน์มากมาย ที่สามารถเชื่อมโยงกับข้อมูลความรู้เดิม เพื่อนำไปใช้จัดการ หรือดำเนินการในขั้นถัดไป
ถ้าผู้เขียนจะลองออกแบบงานวิจัยเพื่อท้องถิ่น สักชิ้นหนึ่ง ก็ต้องใช้ความตั้งใจและต้องสร้างแรงบันดาลใจที่มากพอจะขับเคลื่อนสิ่งนั้นออกมา แม้ว่าตอนนี้ผู้เขียนจะรอลุ้นสิ่งนั้นเช่นกันว่าจะเป็นอย่างไร? มีรูปแบบไหน? ... (ช่างน่าตื่นเต้นพอควรจริงๆ)
ขอขอบพระคุณ ศาสตราจารย์ นายแพทย์ วิจารณ์ พานิช อาจารย์ ผู้เริ่มต้นเรื่องให้ผู้เขียนมีเรื่องเล่นต่อ... และ สมาชิกมูลนิธิสถาบันส่งเสริมการจัดการความรู้ทุกท่าน ที่ร่วมเชียร์ผู้เขียน ในลักษณะการสัมภาษณ์ สอบถาม แลกเปลี่ยน ประเมิน ฯลฯ ผู้เขียนรู้สึกว่า เป็นวิธีการติดตามเส้นทางสายการเรียนรู้แบบเฉพาะคนที่ดีเยี่ยมเสมอมา ตั้งแต่ผู้เขียน เริ่มเป็น KM Intern จน ณ ปัจจุบันได้กลายเป็น ภาคีที่เก่าแก่ไปเสียแล้ว
สิ่งหนึ่งที่ผู้เขียนไม่เคยลืม คือ อุดมการณ์การเกิด สคส. ที่มาจาก "ไม่ต้องการให้งานวิจัยขึ้นหิ้ง"
วีร์
ไปเยี่ยมเว็บไซต์ www.vijai.org และ www.trf.or.th มาบ้างหรือยัง มีอะไรๆ ให้เรียนรู้มากที่นั่น
วิจารณ์
เรียน อาจารย์โสภณ
อาจจะไม่เหมือนนักวิชาการทั่วไปนะคะ เพราะพยายามผนวก การจัดการความรู้ เชิงเรียนรู้ให้เกิดปัญญา ไปกับงานวิจัยด้วย ดังนั้น ผลงาน จะเป็นเรื่องเล่า เชิงความสำเร็จของงาน มากกว่า นำเสนอสถิติ เพราะ ตัวเองจะใช้สถิติ สรุปผล ในประเด็นเล็กๆที่ตั้งโจทย์ไว้ รวมไปสู่ โจทย์ใหญ่อยู่แล้ว
ขอแสดงความนับถือ
คุณลิขิต