ในทุกทุก ค่ำคืน...
ฉันยังตื่น...ไม่อาจหลับไหล
มองดาวมองฟ้า...ปล่อยเวลา..ผ่านไป
ที่ว่างในหัวใจ...ยังคงร้างไร้...วังเวง
...หนาว..คืนนี้มันหนาว...
แม้กระทั่งดวงดาว...ยังดูคว้างเคว้ง..
หลายคนหลับไหล...ฉันยังปล่อยใจ...ไปกับเพลง
ดนตรีเหงาบรรเลง...ฉันกอดกับตัวเอง...เดียวดาย
..เหงาจังนะ...วันนี้...
ผ่านไปทุกวินาที...ยิ่งหวั่นไหว..
ยิ่งดึกยิ่งหนาว...และยิ่งเหงา..จับใจ
อยากข่มตาหลับไหล...ก็ทำไม่ได้..สักที
...อยากได้สักที่...ไว้พักกาย...
ที่ที่ไม่เดียวดาย...เหมือนตรงนี้..
มีอกอุ่นให้ซุกกาย...ต่อลมหายใจ...สักนาที...
ให้มีคืนวันแสนดี...ไม่ต้องอยู่ตรงนี้...อย่างเดียวดาย...
กิ่งไผ่...ใบหลิว
ความเหงาเป็นความรู้สึกที่อยู่เคียงข้างฉันตลอดเวลา
ไม่ว่าที่ใหน เวลาใด มีคนมากมาย แต่ฉันก็ยังคงเหงา
โดนมากมายกับบทนี้
"
..เหงาจังนะ...วันนี้...
ผ่านไปทุกวินาที...ยิ่งหวั่นไหว..
ยิ่งดึกยิ่งหนาว...และยิ่งเหงา..จับใจ
อยากข่มตาหลับไหล...ก็ทำไม่ได้..สักที "
เพราะเป็นอาการที่เป็นบ่อยคะ
สวัสดีค่ะ...คุณแต้มดาว
...ผู้คนรอบข้างมากมาย...ใช่ว่าจะหายเหงา
...ถ้าใจเรา...รู้สึกว่าไม่มีใคร
ขอบคุณที่มาเยือนค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณปิตานามาจิตต์
ยิ่งดึก...ยื่งหนาว...
กลางคืน...ทำร้ายคนเหงาได้บ่อยๆค่ะ
ขอบคุณนะคะที่มาให้กำลังใจกัน
..สวัสดีครับ
..ทะเลก็ดู..เหงา
..ภูเขาก็..เดียวดาย
..อยู่ไหนก็เหงาได้
..ถ้าไม่มีเธอ..สักคน
สวัสดีค่ะ...soraya
...รอบกาย...ใช่จะไร้ร้างใคร-ใคร
...แต่ที่เหงาใจ...เพราะข้าง-ข้าง..ไร้ร้าง..เธอ
ขอบคุณ...และดีใจที่มาเยือนค่ะ