นิทานก่อนนอน
ณ ริมบึงใหญ่ มีเทวดาตัวเล็กจิ๋วอาศัยอยู่ สัตว์ทุกตัวเรียกเขาว่า "จ้อย" จ้อยมีหน้าที่แบกถุงฝันสองถุงใหญ่ไปตามบ้าน และโปรยเมล็ดฝันบนที่นอนของเด็กๆ
ถุงใหญ่สีดำใส่เมล็ดฝันร้าย ให้เด็กเกเรนอนฝันร้าย ฝันถึงปีศาจหัวใหญ่ ปีศาจหัวโต
ถุงสีชมพูใสเมล็ดฝันดี ให้เด็กดีนอนฝันหวานทั้งคืน
วันหนึ่งเกิดเหตุการณ์ประหลาดขึ้น "แย่แล้วใครก็ได้ช่วยด้วย" จ้อยร้องเสียงดังจนสัตว์ป่าตกใจ รีบออกมาดูกันใหญ่ "ทำไมร้องดังอย่างนี้ นี่มันกี่โมงกี่ยามกันแล้วรู้ไหม" ลิงจอมซนบ่นพลางหาวหวอดๆ
"ต้องขอโทษ..ขอโทษจริงๆถุงฝันสีชมพูหายไป ใครเห็นบ้างไหม ถ้าฉันไม่มีถุงฝันสีชมพูเด็กดีจะเดือดร้อน นอนละเมอ ฝันร้ายกันทั้งคืน" จ้อยวิตกกังวลมาก จนจะร้องให้อยู่แล้ว พลอยให้เพื่อนๆพากันร้อนใจไปด้วย
" เอาอย่างนี้แล้วกัน พวกเราแยกย้ายกันไปหาถุงฝันสีชมพู ส่วนจ้อยกับข้าจะค้นหาแถวๆนี้เอง" ลุงเต่าเจ้าปัญญาแนะนำขึ้นมา พักใหญ่ เพื่อนสัตว์ต่างทยอยมารายงานลุงเต่าและเทวดาจ้อย " ไม่เจอ...ไม่เจอเลย.." ลิงจอมซนพูดไปหอบไป " ข้าดำลงไปในน้ำหาจนทั่ว แต่ก็ไม่มี"จระเข้ใหญ่บอก "ข้าขุดดินจนเป็นโพรงใหญ่กว่าบ้านข้าอีก แต่ก็หาไม่พบ" ตัวตุ่นเล่า
ทั่วทั้งบึงเงียบสงัดไปพักใหญ่ ต่างพากันคิดว่าถุงฝันสีชมพูหายไปไหน แต่ก็ไม่มีใครคิดออกแม้แต่ลุงเต่าเจ้าปัญญาผู้ชาญฉลาดที่สุด " เกิดอะไรขึ้นหรือ.." ค้างคาวหนุ่มร้องถาม " ถุงฝันของฉันหายไป เธอเห็นบ้างไหม" " ถุงฝัน..ถุงใบใหญ่สีชมพูใช่ไหม ฉันเห็นยายแม่มดกำลังลากถุงสีชมพูใบเบ้อเริ่ม อาจจะ.."
"ใช่แน่..แม่มดขโมยถุงฝันไป" สัตว์ทุกตัวร้องพร้อมกันจนก้องบึง
เทวดาจ้อยขอร้องให้ค้างคาวพาไปส่งที่บ้านแม่มด เขาคิดว่าจะต้องแย่งถุงฝันสีชมพูคืนมาให้ได้ เพื่อว่าเด็กดีจะได้ไม่ต้องนอนฝันร้ายอีก ครู่ใหญ่เทวดาจ้อยก็เกาะปีกค้างคาวบินมาถึงหน้าบ้านแม่มด
" มาทวงถุงฝันคืนหรือจ้อย" เสียงบแม่มดแหลมปรี๊ดจนจ้อยแทบจะพลัดตกจากหลังเจ้าค้างคาว "ฮิ ฮิ ฮิ สมน้ำหน้า ตอนนี้ไม่มีเมล็ดฝันไปแจกเด็กๆล่ะสิ" แม่มดเยาะเย้ยจ้อยโดยไม่รู้ว่าจ้อยมีถุงฝันสองใบ "ชอบใจนักหรือที่ทำให้เด็กร้องไห้ เธอแอบมาขโมยถุงฝันตอนฉันเผลอ ไม่เก่งหรอก แน่จริงเธอต้องเอาถุงฝันไปคืนก่อน และขโมยกลับมาใหม่ คราวนี้ฉันจะเฝ้าตลอดเวลา ไม่ไปไหนเลยถ้าเธอขโมยได้ถึงจะเก่งจริง"
แม่มดกลัวไม่เก่งจริง จึงหลงกลจ้อย รีบตอบตกลงทันที แถมแม่มดยังคิดแผนชั่วร้ายขึ้นมา "เรื่องกล้วยๆคราวนี้จะต้องแกล้งเจ้าจ้อยด้วย ฉันจะเอาตังเมแม่มดที่เคี้ยวแล้วปวดฟัน แอบไปทิ้งไปด้วย พอเจ้าจ้อยอมตังเมของฉันแล้วก็จะต้องปวดฟัน ร้องโอย..โอย ทั้งวัน"
แม่มดขี่ไม้กวาดเอาถุงฝันไปคืน และรอจนดึก จึงย้อนกลับมาขโมย ทั่วทั้งบึงเงียบสงัด มีเพียงเสียงกรนครอกๆ ของเจ้าจ๋อเท่านั้น แม่มดดีใจไม่ทันสังเกตว่า ถุงฝันเปลี่ยนเป็นสีดำนางโยนตังเมทิ้งไว้ ลากถุงฝันขึ้นบ่า แต่ไม้กวาดทานน้ำหนักถุงฝันไม่ไหวหักดังเป๊าะ
"เอคราวที่แล้วไม่เห็นหนักขนาดนี้นี่ เอาเถอะ ยังไงก็ต้องลากกลับไปให้ได้มิฉะนั้นจะแพ้จ้อย"แม่มดโยนไม้กวาดทิ้งแล้วแบกถุงฝันสีดำเดินโซเซกลับบ้าน
เหล่าสัตว์ในบึงใหญ่พากันดีใจไปกับจ้อยที่ได้ถุงฝันสีชมพูคืนมา " ดีนะ ที่นางแม่มดไม่รู้ว่าจ้อยมีถุงฝันสองใบ เราเลยสับเปลี่ยนกันได้ คราวนี้เด็กดีก็จะไม่ฝันร้ายอีกต่อไปแล้ว แถมยังได้ไม้กวาดวิเศษมาด้วย เดี๋ยวลุงจะซ่อมไม้กวาดวิเศษให้ เจ้าจะได้ขี่ไม้กวาดไปทำงานนะจ้อย"
"จ้อยแสนจะดีใจไม่ต้องแบกถุงฝันสองใบให้หนักแล้วทุกคืน จ้อยจะขี่ไม้กวาดไปตามบ้านคอยแจกเมล็ดฝันให้เด็กๆ ส่วนแม่มดนั้นกว่าจะลากถุงฝันสีดำเดินโซเซถึงบ้าน ก็มหดแรงหลับไปสามวัน สามคืน แถมฝันร้ายถึงปีศาจตัวใหญ่ ปีศาจหัวโตจนตกเตียงทุกคืน นางแม่มดคงฝันร้ายจนตกเตียงทุกคืนไปอีกนาน เพราะใต้เตียงของนางแม่มด มีเมล็ดฝันร้ายอยู่เต็มถุงทีเดียว
ความเห็น (1)
สวัสดีค่ะ...จะนอนแล้ว เลยแวะมาอ่านนิทานก่อนนอนค่ะ
สงสัยคืนนี้ต้องฝันดีแน่ๆ เลย
ขอบคุณนะคะ