โรงทาน...โอกาสแห่งเมล็ดพันธุ์
หลายเดือนก่อน...ทุกครั้งที่เราได้มานั่งล้อมวง "สุนทรียโสเหร่" กันในหมู่สมาชิกศูนย์ฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติดวัดป่าหนองไคร้นั้น... ประเด็นหนึ่งที่เราตั้งใจไว้ คือ การทำโรงทาน ซึ่งข้าพเจ้าได้พลาดโอกาสจากงานวันกฐิน แต่ท่านต้อก็ให้โอกาสที่จะนำพาทำบุญร่วมกับเครือญาติท่าน และแบ่งปันโอกาสให้กับเด็กๆ สมาชิกศูนย์...ได้มีโอกาสได้ทำกิจกรรมอันเป็นกุศลด้วย...
เราได้วางแผนตั้งแต่ว่า...รูปแบบจะทำเช่นไรบ้าง
ตลอดจนเสื้อสามารถที่เรานำมาแบ่งปันกัน...ซึ่งงานนี้เด็กๆ มีมติที่จะทำเสื้อสวมใส่เป็นหนึ่งเดียว...โดยสนับสนุนต้นทุนการทำเสื้อจากพี่ตี๋... และโสเหร่กันจนได้สโลแกน "ชีวิตดีแล้ว"... การได้มาซึ่งคำนี้ เด็กๆ ใช้วิธีแต่ละคนเสนอขึ้นมา แล้วเรามาร่วมกันเลือกสรร ตลอดจนสีเสื้อและการวางคำต่างๆ...
"โรงทาน พ.ทินนาโภ" เป็นความร่วมมือจากผู้ที่มองเห็นคุณค่าของการบ่มเพาะเมล็ดพันธุ์เหล่านี้ ลึกๆ ข้าพเจ้าได้กราบเรียนพระอาจารย์ผู้นำพา...ว่า ปรารถนาที่อยากจะให้วันนี้เป็นวันที่เด็กๆ ได้รับโอกาสมาร่วมกันทำบุญถวายแก่หลวงปู่...
เดิมที...ความผูกพันต่อเด็ก ที่เราเริ่มกิจกรรมที่ข่ายในเนื้อความดั่งเป็นการรดน้ำเมล็ดพันธุ์นั้น ได้เริ่มมาไม่กี่รุ่น ... และปรากฎว่า วันนี้เป็นวันที่เด็กๆ ได้กลับมาร่วมใจกันเยอะมาก และที่สำคัญนำพาคนในครอบครัวมาร่วมด้วย ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่พี่น้อง ลูก ภรรยา และเครือญาติต่างๆ...
สามวันของการทำโรงทาน และมีพี่ๆ เครือข่าย รพ.คำเขื่อนแก้ว...มาร่วมสมทบโรงทานด้วย เด็กๆ ได้รับโอกาสจากแม่ตึ่ง ซึ่งเป็นโยมแม่ของพระอาจารย์ต้อเป็นผู้นำพาทำอาหาร หลายๆ คนเป็นลูกมือในการเตรียม การตักอาหาร...
ความประทับใจที่ทำให้ข้าพเจ้าไม่รู้สึกเสียใจเลยที่ตัดสินใจเลื่อนนัดทางขอนแก่น และอยู่ร่วมเป็นกำลังใจกับเด็กในวันนี้... บรรยากาศแห่งความเป็นครอบครัว ถามไถ่ แบ่งปันข้อคิดชีวิต และการแสดงถึงความห่วงใยกันและกันไม่ให้นำพาไปสู่วิถีชีวิตเฉกเช่นเดิม เป็นความประทับใจที่ข้าพเจ้ารู้สึกได้จากพลังแห่งความห่วงใยของเด็กด้วยกัน...
แม้ว่า...จะเหนื่อย...
แต่ข้าพเจ้าเชื่อว่า การรดน้ำครั้งนี้ จะประทับลงไปในรอยแห่งความทรงจำในจิตในใจของเด็กๆ เหล่านี้แล้ว...
ความเห็น (7)
แม้จะไม่มีโอกาสได้ไปช่วยน้องๆ ทำอาหาร
เพียงได้ดูภาพบรรยากาศก็อิ่มใจแล้วล่ะค่ะ...ที่สำคัญ ได้เห็นเสื้อทีมที่พระอาจารย์ต้อโฆษณาไว้แล้วด้วย อิอิ
ขอบคุณค่ะ...
- คุณประสงค์ สุทินรักษ์ กะปุ๋มมองว่านั่นน่ะคือ หนึ่งในองค์ประกอบของการฝึกฝนตนเองในเรื่องของการให้นะคะ ดีใจค่ะที่ได้พบกับผู้ที่มีความรู้สึกร่วมดีดี การที่มีผู้คนมาร่วมให้โอกาสเราให้เราได้ทำทานนี่ คือ ความสุขใจเล็กๆ นะคะ และยิ่งว่าหากเราได้เลือกสรรอาหารที่ดีๆ มาทำโรงทานแล้วยิ่งทำให้ใจเรานี้อ่อนโยนลงค่ะ
- หมอดาว... นี่เป็นก้าวเริ่มต้นที่ได้ทำ หลังจากเราซ้อมมือทำโรงทานด้วยการทำอาหารมื้อเช้า เป็นการถวายพระ พี่กะปุ๋มเชื่อว่า ... บทเรียนที่เราได้เรียนรู้จากโรงทานนี้จะนำพาไปสู่กระบวนการจัดการที่ลงตัวเป็นธรรมชาติมากที่สุดค่ะ
เมื่อเช้านี้...เป็นปรากฏการณ์แห่งโรงทาน
ที่มีการต่อแถวกันยาวมาก อาหารมื้อสุดท้ายการทำลงทานจบลงด้วย "ข้าวผัดอเมริกัน" คนเยอะมาก และเมื่อวานนี้เราได้ทำโรงทานกันตลอดทั้งวัน ปีนี้เป็นปีที่ทำโรงทานติดต่อกันสามวัน และทำตลอดทั้งวัน หมดก็ทำใหม่ หมดก็ทำใหม่ ทำให้ผู้คนที่มาร่วมทำบุญได้รับทานอาหารตลอดไม่ได้ขาดสาย มาเมื่อไรก็ได้ทานเมื่อนั้น
แม่ตึ่ง...ผู้นำพาเด็กๆ ทำและเป็นผู้นำของการจัดการเรื่องอาหาร ... ไม่ได้มีสีหน้าเหน็ดเหนื่อยอะไรเลย ใบหน้าเบิกบานใจ และดูมีความสุข ได้น้าเถียรและเพื่อนๆ มาช่วย อีกทั้งพี่ๆ เครือข่าย Engaged Buddhism ทำให้การทำโรงทานครั้งนี้ผ่านไปด้วยดี และที่สำคัญ คือ เด็กๆ สมาชิกศูนย์ที่เป็นแรงสำคัญของการทำโรงทานครั้งนี้ หากว่าไม่มีเด็ก...ก็ยากที่จะผ่านไปด้วยดี
ใครจะรู้ว่า "เด็กที่ติดยาเสพติด" จะทำโรงทาน...เผื่อแผ่ความงดงามทางจิตใจนี้แก่ผู้คนได้
ท่านต้อผู้นำพา...เจ้าโบว์ เจ้าเปา และเจ้าโต...สมาชิกเก่า
ที่มาร่วมด้วยในครั้งนี้ เจ้าโต๋...พายายมาด้วยน่ารักมาก เจ้าโบว์ก็ยังน่ารักมีน้ำใจช่วยเหลืองานต่างๆ อย่างเงียบๆ แบบไม่เกี่ยงงาน
สมาชิกบางส่วนที่มาร่วมใจกัน...ภาพนี้ถ่ายวันแรกของการทำโรงทาน ซึ่งมีทั้งหมดสามวัน คือ วันที่ ๑๕-๑๗ มกราคม พ.ศ.๒๕๕๓
เจ้าเอ๊กซ์...ยังร่าเริงอยู่เช่นเดิม ไม่เปลี่ยนแปลง วันที่สามแม่ของเอ๊กซ์มาเยี่ยมด้วย
ส่วนนกนั้นมากับต้น...ฝากลูกให้ตากับยายดูให้ นกมาช่วยงานอย่างแข็งขัน
เด็กๆ สมาชิกเก่า...ที่มาร่วมใจกัน
งานนี้เจ้ากุ่ยก็มา..
เจ้าศักดิ์...เจ้าติ๊ก และเจ้าสม วันนี้ครอบครัวของสมมาแบบเป็นครอบครัวใหญ่เลย
เจ้าโหด...มานั่งยิ่มร่าเลย...
หากมีโอกาส คงได้ สัมผัสกับเมล็ดพันธุ์เหล่านี้ และบุคคลเหล่านี้ เมื่อได้ รับฟังบทเพลง หญิงสาวผู้จุดประกายฝัน คงอุ่นใจคราใดที่คิดถึง เหมือนใครบางคน
พี่โอ...
ใครเล่าจะเชื่อว่า...โรงทานนี้จะมีคนมาทานเยอะขนาดนี้
เราทำอาหารกันตลอดไม่ได้ขาด... ไม่มีหยุดสามวันต่อเนื่อง เด็กติดยาเสพติดที่คนทั่วไปตีตราเขาไว้แล้ว...แต่ในวันนั้นเขากลับได้รับโอกาสของการฝึกฝนการแบ่งปันสู่ผู้อื่น ซึ่งกะปุ๋มเชื่อว่าเรื่องราวแห่งโรงทานนั้น ได้ถูกเก็บฝังไว้ในความทรงจำส่วนลึกในจิตวิญญาณของเขาแล้ว...และนี่แหละคือ กิจกรรมอันเป็นการรดน้ำเมล็ดพันธุ์ของความดีความสุข...
ขอบพระคุณค่ะพี่ปุ๋มที่นำภาพบรรยากาศโรงทานมาให้ได้ร่วมสัมผัส
แม้ว่าน้องๆ จะจบคอร์สบำบัดแล้ว แต่สายใยของใจที่เชื่อมแต่ละคนไว้ ยังเหนียวแน่น
แต่ละคนหน้าตาสดใส...ทั้งอิ่มใจและอิ่มบุญจริงๆ
ดีใจจังที่ได้เห็นเมล็ดพันธุ์เหล่านี้เจริญงอกงามขึ้น....ขอบพระคุณบันทึกและน้องๆ ที่สอนดาวหลายๆ อย่างค่ะ (^v^)