คราบน้ำตา
เรื่องคราบน้ำตา
นี้เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ผมเคยได้ประสบกับชีวิตของผมมา เป็นเรื่องเกี่ยวกับความรักที่มันไม่สมหวังเอาเสียเลย
เรื่องเกิดจากผู้หญิงที่ได้ขึ้นชื่อว่า"คนรัก" มันเป็นเหตุการณ์ที่ทุกวันนี้ที่ผมยังจำได้สนิท หรือจำจนขึ้นใจ คุณก็คงรู้ใช่ไหมครับว่าความรักเป็นอะไรที่แสนหวาน แต่มันอาจเป็นอะไรที่น่ากลัวของใครบางคน"อย่างเช่นผม" ทุกคนต้องเคยมี"รักแรก"ใช่ไหมครับว่ามันอะไรที่"ยากแยก"เหมือนผมก็มีรักแรกเหมือนกับคนอื่นๆเขา แต่รักครั้งแรกของผมมันทำให้ผมเจ็บมาก บางครั้งต้องมานั่งแอบร้องไห้ ไม่อยากจะพบหน้าใครอีก ต้องไปหาอะไรทำแก้เครียด ลองไปเปิดเพลงฟัง แต่ก็เจอแต่เพลงเศร้าๆ ในช่วงเวลาแห่งความเศร้าใจผมไม่มีทางออกไม่รู้จะแก้ไขอย่างไรดี ผมคิดไปโน่นไปนี่ กระวนกระวายอย่างมากจนมีผู้หญิงที่ได้ชื่อว่า"แม่"เข้ามาปลอบผม ให้ผมเข้าใจในเรื่องความรักมากขึ้น มันเป็นประโยคสั้นๆที่แม่บอกกับผมว่า"...ร้องไห้แล้วได้อะไรขึ้นมา โลกนี้ไม่ได้มีผู้หญิงคนเดียวซะหน่อย..." มันเป็นคำพูดไม่กี่คำที่แม่พูดทำให้ผมมีกำลังใจขึ้นมามากๆ
ความรักทุกคนมีได้ แต่ถ้ามีแล้วทำให้เราเสียใจก็อย่าพึ่งมีมันเลย รักแท้ไม่ได้เกิดแค่เพียงวัน สองวัน มันเกิดจากช่วงเวลาที่แสนดีของคนสองคน
ฝนพร่างพรมโปรยปรายกายเปียกชุ่ม
ความอ้างว้าง…เกาะกุม…ในใจฉัน
ให้หวนคิดถึงเธอที่เคยผูกพัน
เราเคยมีกันและกันร่วมทางเดิน…
…………………
บ้านรกต้องกวาด
ผ้าขาดต้องเย็บ
ของตกต้องเก็บ
หัวใจเจ็บต้องจำ
เลิกกันแล้ว อย่าลืมเป็นเพื่อนกันนะ คิดซะว่า เขาไม่ได้เกิดมาเพื่อเรา อาจจะมีคนดีๆรอเราอยู่ในวันข้างหน้า
ความเห็น (3)
PimJai-JamSai
จากที่ได้อ่านเรื่องคราบน้ำตาของพันผาแล้ว อยากบอกว่าความรักเป็นสิ่งที่ดีนะ เพราะความรักย่อมดีกว่าความเกลียดชัง แต่ในเมื่อความรักมีด้านที่ดีแล้วก็ย่อมจะมีด้านเสียหรือด้านไม่ดีนี่เองเพราะคนเราที่มีความรักก็ไม่ได้จะสมหวังในความรักเสมอค่ะ เพราะฉะนั้นเราวัยเรียนควรหันมาสนใจและให้ความรักกับคนในครอบครัวและการเรียนดีกว่ามานั่งระลึกความหลังที่เจ็บปวดนะคะ เราควรหันมารักคนที่รักเรามากดีกว่าไปรักคนที่ไม่ได้รักเราและไม่เห็นค่าของเรา และสุดท้ายนี้PimJai-JamSai ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ และขอชมว่าเขียนได้ดีมากค่ะ
ทามมัยคนที่มีรักแรกแล้วต้องเจ็บด้วยนะ
แต่ทามมัยนัยเมื่อเจ็บแล้วถึงม่ายจำ