การจัดตลาดนัดความรู้
โรงเรียนศิลาทองพิทยาสรรค์ ได้จัดตลาดนัดความรู้ระหว่างวันที่ 29 - 30 สิงหาคม 2548 โดยได้รับความกรุณาจาก อาจารย์ ดร.สมาน อัศวภูมิ ร่วมเป็นวิทยากรผู้ทรงความรู้ มีครูในเครือข่ายและคณะกรรมการสถานศึกษาเข้าร่วมประชุม รวม 50 คน การจัดการของเราไม่มีพิธีรีตองอะไร เริ่มจากท่านผู้อำนวยการประยงค์ แก่นลา บอกเล่าให้ผู้เข้าประชุมถึงวัตถุประสงค์ของการจัดตลาดนัด และการจัดการความรู้คืออะไร อาจารย์ดร.สมาน กรุณาให้ข้อคิดเห็น บอกเล่าประสบการณ์ บรรยากาศมีความสนุกสนานขึ้น ท่านกล่าวถึงอาชีพ"ครู" อาชีพที่ท่านยกย่อง คุณครูท่านหนึ่งบรรจุใหม่ ถามท่านว่า "อาชีพนักวิจัยดีกว่า" หรือ อีกท่านหนึ่ง กล่าวว่า "อาชีพหมอ"ดีกว่า ท่านให้มุมมองที่สนุกสนาน เช่น นักวิจัยต้องหาปัญหา ต้องค้นหาข้อมูล แต่ "ครู" อย่างไรก็มีนักเรียนให้สอนอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องหา..ให้เหนื่อย (ฮา กันห้อง) ส่วนอาชีพหมอใครปกติคงไม่ไปพบหมอ และเมื่อหายป่วยก็ไม่ไปพบอีก ส่วนครู นักเรียนเรียนจบแล้วยังกลับไปหา "ครู"
บรรยากาศในช่วยแบ่งกลุ่ม "ครูมัส" ในบทบาทคุณอำนวย ก็พบกับคุณครูท่านหนึ่งมาต่อว่า ว่าการแบ่งกลุ่มลักษณะนี้เป็นการบังคับ ไม่เปิดโอกาสให้เข้ากลุ่มตามใจ จำกัดขอบเขตการคิด ใช้คำค่อนข้างรุนแรง ครูมัส จัดกลุ่ม ครูโดยการกระจายคุณครูทุกโรงเรียนเป็นกลุ่มย่อย กลุ่มละ 6 - 7 คน คุณครูคนนั้นยังคงอยู่ในกลุ่มที่มีครูในโรงเรียนของตน ครูมัส ได้ชี้แจง และยกคำ คุณหมอวิจารณ์ (ขออนุญาตนะคะ) การแบ่งกลุ่มที่มาจากหลากหลายกลุ่ม จะได้ "พลัง"จากความรู้ เมื่อเข้ากลุ่มใหญ่ และจัดทำเป็นแก่นความรู้ คุณครูท่านนั้นได้เสนอคำที่น่าสนใจ
ในการจัดกลุ่มหลายประสบการณ์ คุณครูที่อายุน้อยจะกล่าวถึงสิ่งที่ตนเองประทับใจในช่วงศึกษาอยู่ในระดับมัธยมศึกษา ครูอายุมาก (35 ปีขึ้น)จะกล่าวถึงการจัดการเรียนการสอน และเป็นที่น่ายินดีอย่างยิ่งที่บรรยากาศการแลกเปลี่ยนเรียนรู้เป็นกันเอง สนุกสนานขึ้นเรื่อย ๆ วันที่สองของการจัดมีอะไรจะเล่าให้ฟังอีกนะคะ (วันนี้เราก็ทำธารปัญญา เพื่อทราบแนวทางการจัดการความรู้ พรุ่งนี้เราจะทำอีกโดยกำหนดหัวปลาเป็น "การจัดการความรู้ด้านการวิจัยในชั้นเรียน")
ความเห็น (1)
น.ส.วิสา ทองดวง
หนูเป็นศิษย์เก่าศิลาทองเองค่ะ เป็น ม.6 รุ่นที่ 2 หรือที่ใคร ๆ ก็เรียกขานกันว่า "ยายแว่น" ไม่รู้ว่าอาจารย์จำจำแหม่มได้หรือเปล่า เห็นข่าวทางเน็ตเกี่ยวกับโรงเรียนแล้วก็มีความรู้สึกอยากจะกลับไปเยี่ยมที่โรงเรียนเก่าบ้าง เพราพตั้งแต่จบมายังไม่เคยกลับไปที่นั่นอีกเลย
ความรู้สึกในใจอยากบอกว่ายังคิดถึง เคารพ อาจารย์แต่ละท่านเหมือนเดิมนะคะ
วิสา ทองดวง
(ยายแว่น)