รวมใจ...ทำอาหาร "ข้าวกล้องผัดปลากระป๋อง"
เมื่อวาน (๓ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๕๒) ... หลังจากเสร็จสิ้นงานบรรจุศพพี่นกแล้ว ข้าพเจ้าตัดสินใจกลับไปนอนที่วัด ความวิเวกทำให้เราได้เรียนรู้ที่นำไปสู่การเกิดทางปัญญาอย่างมากยิ่ง อีกทั้ง...ตั้งใจว่าจะทำอาหารถวายพระ
แต่เมื่อถึงวัดถึงได้ทราบว่า...พระท่านรับนิมนต์ไปฉันอาหารในหมู่บ้าน
อาหารที่เตรียมมาหลังรถ...จะทำอย่างไรดี
เอาน่า...ทำเลี้ยงเด็กๆ ที่ศูนย์ฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติดวัดป่าหนองไคร้...แล้วกัน
คิดได้ดั่งนั้น...จึงเรียนพระอาจารย์ต้อ ซึ่งท่านก็ได้อนุเคราะห์และให้เด็กมาทำอาหารร่วมกันในตอนเช้าที่โรงครัวที่วัด
อาหารที่ข้าพเจ้าเตรียมมีแซนวิชทูน่า และเพิ่มอีกหนึ่งรายการคือ ข้าวกล้องผัดปลากระป๋อง... ส่วนเมนูของเด็กๆ คือ ผัดผักหมู และส้มตำ วันไหนที่พระท่านรับนิมนต์สิ่งหนึ่งที่กระทบกับเด็กๆ ที่ศูนย์ก็คือ เรื่องอาหาร บางคราพระอาจารย์ท่านจะนำเด็กไปด้วย แต่เนื่องด้วยเช้านี้พระผู้นำพาท่านมีกิจต้องเข้าไปในตัวเมือง ดังนั้นท่านจึงให้เด็กทำอาหารทานกันเอง...
สำหรับเมนูของข้าพเจ้านั้น...
ผลไม้สดที่เตรียมมา มี...แอ๊ปเปิ้ล + แก้วมังกร + สาลี่ ได้นำมาเตรียมล้างและจัดไว้สำหรับทาน ส่วนแซนวิช ก็ให้เจ้าบี้เป็นคนเตรียมใส่ โดยข้าพเจ้าเป็นคนบอก และเจ้าโหดเป็นคนจัดการทำต่อ ... ไม่ว่าจะเป็นบี้หรือโหดต่างมีความตั้งใจและใส่ใจในการทำค่อนข้างดี...
ส่วนตั้มนั้นเป็น...หัวหน้าทีมเตรียมเรื่องการทำผัดผักหมูและส้มตำ โดยมีเอ๊กซ์เป็นลูกมือ
การหั่นเนื้อหมูนั้นก็มีต้อ...เอ๊กซ์ และพี่ตี๋ผลัดกันช่วยกันทำ พระอาจารย์ยังชมเลยว่าหน่วยก้านพี่ตี๋ในการทำอาหารค่อนข้างดี ... ซึ่งก็จริงๆ เพราะตอนขั้นตอนทำข้าวผัดนั้น เนื่องด้วยว่า ... ทำปริมาณมากใช้กระทะใหญ่... ดังนั้นบี้จึงมาช่วยในตอนต้น แต่ทำไปสักพัก พี่ตี๋ก็ผลัดเข้ามาช่วยอีกที ท่าทีการทำอาหารของพี่ตี๋ทำให้ข้าพเจ้าค่อนข้างประหม่าเพราะทะมัดทะแมงมาก ซักพัก...เจ้าต้อก็มาเป็นผู้ปิดฉากการคนข้าวผัดให้เข้ากัน
ซึ่ง...ข้าวที่นำมาผัดนั้น ข้าพเจ้าใช้ข้าวกล้องหุงผสมกับผักและธัญญพืชต่างๆ...
จากนั้น ก็มาผัดใส่เห็ดหอมสดและหอมหัวใหญ่...ใส่ปลากระป๋องที่แยกน้ำออกแล้ว...คนคละเคล้ากันเข้าไป
ปรุงรสด้วยซีอี๊วขาว...น้ำมันหอย และน้ำตาล
การทำข้าวผัดวันนี้..ทันทีที่วางถาดลง และเริ่มตักอาหาร ปรากฏว่าข้าวผัดเป็นเป้าหมายแรกที่ทุกคนได้จดจ่อมาตักใส่จานตัวเอง
วันนี้เป็นวันเกิดของกี้ด้วย...
กี้เป็นเด็กที่พ่อแม่ ... มาเขียนภาพฝาผนังที่วิหาร และได้ถวายให้หลวงปู่อุปการะ...
ก่อนทานข้าว พี่ๆ พร้อมใจกันร้องเพลงวันเกิดให้กี้ กี้เล่าว่าเจ็ดปีแล้วที่ไม่เคยได้มีการจัดวันเกิดเช่นนี้... เสียงร้องประสานกันออกมาจากใจ เสียงหัวเราะและรอยยิ้ม คือ ความเบิกบาน...
เป็นวันที่ข้าพเจ้าประทับใจมาก และที่สำคัญอาหารทุกอย่างที่เราช่วยกันทำนั้น หมดเกลี้ยง...การได้รวมใจกันทำอาหารเมื่อเช้านี้ คือ ความประทับใจ ข้าพเจ้ารู้สึกว่าทุกคนนั้นคือ เครือญาติ เป็นครอบครัวเล็กๆ ที่ต่างเกื้อกูลกัน เป็นดั่งพี่น้อง ที่มีการยอมรับในการและกัน...
นี่ล่ะมั๊ง ที่เรียกว่า "วิญญาณหาร"... อาหารที่ทำมาจาก "ใจ" ใจที่ร่วมกันทำเป็นหนึ่งเดียว
Note : ภาพเก่านำมาประกอบ...เมื่อเช้านี้ลืมถ่ายภาพ...
ความเห็น (1)
น่าอร่อยครับ
