การเดินทาง : สุวรรณคูหาผืนแผ่นดินแห่งความร่มเย็น
เมื่อวานนี้ยังทำงานดั่งกรรมกรน้อยอยู่ที่ผืนดินเกิดพ่อแม่ "ยโสธร"
เมื่อคืนนอนอยู่ที่บ้านพักที่ขอนแก่น ... ได้หัวเราะกับ ดร.แหม่ม และ อ.นก เบิกบานใจเหมือนกันการนำเรื่องราวของชีวิตมาแบ่งปัน อ.นกนั้นเรียนปริญญาเอกทางด้านสังคมวิทยา มีประเด็นในการศึกษาวิจัยที่ลุ่มลึก
กว่าจะได้เข้านอนก็ห้าทุ่ม แม้การเดินทางจะต่อเนื่องกันมาตลอด แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ใจอ่อนเพลียเลย และได้ตื่นนอนตามปกติประมาณตีสาม ก็รู้สึกแปลกใจเหมือนกันว่าทำอย่างนี้ได้อย่างไร ... หากนึกย้อนกลับไปก็การใช้ชีวิตก็ประมาณนี้ นอนน้อย เดินทางมาก ทำภาระกิจต่างๆ แบบไม่มีวันหยุด และขณะเดียวกันก็ถือโอกาสได้เที่ยวไปด้วยในตัว
เช้านี้ก็เช่นเดียวกัน...
ตื่นนอนแล้วก็จัดการภาระกิจส่วนตัว เตรียมออกเดินทาง มุ่งหน้าไปทางจังหวัดอุดรธานี เป้าหมายนั้นอยู่ที่ อำเภอสุวรรณคูหา จังหวัดหนองบัวลำภู เป็นการทำกระบวนการ R2R ในรุ่นที่สอง หลังจากรุ่นแรกได้ทำผ่านไปแล้ว เป็นการต่อเนื่องเพื่อให้บุคลากรได้เกิดการเรียนรู้ไปพร้อมกัน
ข้าพเจ้าได้วางแผนในใจว่า จะช้าจะเร็วต้องกราบองค์พระหลวงตาก่อน...
พร้อมกันนั้นได้ใส่บาตรทำหน้าที่เป็นพุทธศาสนิกชนไปด้วย ไปนั่งปฏิบัติภาวนาต่อองค์พระหลวงตา จากนั้นก็ออกจากผืนแผ่นดินแห่งร่มบารมีท่านประมาณเจ็ดโมงมุ่งหน้าไปทางอำเภอกุดจับ เพื่อไปต่อที่อำเภอสุวรรณคูหา...
เป็นการเดินทางที่ไม่ได้รู้จักเส้นทางอะไร เพราะครั้งแรกนั้นทางโรงพยาบาลสุวรรณคูหามาประชุมที่จังหวัดอุดร รุ่นแรกของ R2R จึงจัดที่อุดร แต่ครั้งนี้จัดที่สุวรรณคูหา... น้องต่ายผู้ประสานได้บอกเส้นทางอย่างคร่าวๆ เท่านั้น
แต่ข้าพเจ้าก็ชอบการเดินทางแบบนี้...เดินทางไปตามเสียงของหัวใจและความรู้สึกที่ดี ก็มักจะไปถึงเป้าหมายเสมอ
เส้นทางจากอำเภอกุดจับ...ตรงมาเรื่อยๆ สองข้างทางนั้น เงียบสงบ ร่มรื่น ยังมีแมกไม้ ภูเขา และวิถีของเส้นทางที่ไม่วุ่นวาย...
ขับมาตามป้ายตามทาง...
ด้วยความที่มัวเพลิดเพลินถ่ายภาพด้วย พอเห็นป้ายเข้าใจว่าตัวเองหลงทาง..จึงเลี้ยวกลับ แต่ก็ยังเอ่ะใจอยู่ ได้เห็นเด็กสองพี่น้องตัวเล็กๆ ปั่นจักรยานมา ... พี่สาวปั่นน้องชายตัวน้อยน่าจะสามขวบนั่งซ้อนหลัง... ข้าพเจ้าจึงถามเส้นทาง หนูน้อยชี้ทางให้ข้าพเจ้าเลี้ยวกลับทางเดิม... แล้วก็ถึงที่หมายไม่นาน
เป็นอีกหนึ่งการเดินทางที่ประทับใจ ในความรู้สึกของตนเอง
มันคือ ความสุขนะ ความสุขที่ได้เดินทาง และเป็นการเดินทางแห่งการเรียนรู้ และยิ่งได้มาพบกับบรรยากาศแห่งการเรียนรู้ ที่มีแต่เสียงหัวเราะและความเบิกบานแล้ว ความเหนื่อยเมื่อยล้านั้นแทบไม่มีเลย...
เป็นการเรียนรู้ที่นำวิชาการมาทำแบบไม่วิชาการ...มันก็เท่านี้น่ะนะชีวิตแห่งการทำงาน ต้องเปี่ยมด้วยใจที่เบิกบานไปด้วย...
นี่น่ะเป็นอีกหนึ่งคุณค่าแห่งการเดินทาง
ที่ได้ซึมซับ...ถนนหนทาง ต้นไม้ ท้องทุ่งนา และท้องฟ้างามยามเช้า
ใจนี้เบิกบาน...ดียิ่ง
ความเห็น (3)
อ่านบันทึกแล้วรู้สึกอยากไปกับพี่ปุ๋มจังเลยค่ะ
คิดว่ามีโอกาสได้ไปช่วยขับรถก็ยังดี
เดินทางปลอดภัยนะคะ หนูเป็นห่วง
น่านะ...ไม่ต้องห่วง
เดินทางเช่นนี้เป็นที่พึงใจและสะดวกใจ...ดี
นำบันทึกการเสวนามาฝากครับ