มะม่วง

มะม่วง

 

ชื่อวิทยาศาสตร์    Mangifera indica Linn.

ชื่อวงศ์                   ANACARDIACEAE

ชื่อสามัญ              Mango Tree

ชื่อท้องถิ่น

·         ทั่วไป เรียก มะม่วงบ้าน, มะม่วงสวน

·         กะเหรี่ยง-กาญจนบุรี เรียก ขุ ,โคก

·         จันทบุรี เรียก เจาะ ช๊อก ช้อก

·         นครราชสีมา เรียก โตร้ก

·         มลายู-ภาคใต้ เรียก เปา

·         ละว้า-เชียงใหม่ เรียก แป

·         กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน เรียก สะเคาะ, ส่าเคาะส่า

·         เขมร เรียก สะวาย

·         เงี้ยว-ภาคเหนือ เรียก หมักโม่ง

·         จีน เรียก มั่งก้วย

 

ลักษณะทั่วไป มะม่วงเป็นไม้ยืนต้นขนาดกลางถึงขนาดใหญ่ สูงประมาณ 10–30 เมตร ใบ ใบเดี่ยวสีเขียว ขอบใบเรียบ ฐานใบมน ปลาย ใบแหลม ดอก เป็นช่อ กลีบดอกมี 5 กลีบ เกสรสีแดงเรื่อๆ ดอกออกช่วงเดือนธันวาคมถึงเดือนกุมภาพันธ์ ช่วงฤดูร้อนจะติด ผล ผล ยาวประมาณ 5–20 ซม. กว้าง 4–8 ซม. ลูกดิบสีเขียว เมื่อสุกเปลี่ยนเป็นสีเหลือง หรือเหลืองส้ม มีเมล็ดภายใน 1 เมล็ด

 

การปลูก มะม่วงควรปลูกในหน้าฝนเจริญเติบโตได้ดีในดินอุดมสมบูรณ์ปลูกกลางแจ้ง การขยายพันธุ์ทำได้โดยการเพาะเมล็ดและการตอนกิ่ง

 

สรรพคุณทางยา

·         ผลสดแก่ รับประทานแก้คลื่นไส้อาเจียน วิงเวียน กระหายน้ำ

·         ผลสุก หลังรับประทานแล้วล้างเมล็ดตากแห้ง ต้มเอาน้ำดื่ม หรือบดเป็นผง รับประทานแก้ท้องอืดแน่น ขับพยาธิ

·         ใบสด 15–30 กรัม ต้มเอาน้ำดื่ม แก้ลำไส้อักเสบเรื้อรัง ท้องอืดแน่น เอาน้ำต้มล้างบาดแผลภายนอกได้

·         เปลือกต้น ต้มเอาน้ำดื่ม แก้ไข้ตัวร้อน