นางมลิวัลย์ ภิญโญอนันตพงษ์
แบบบันทึก เรื่องเล่าเร้าพลัง
เจ้าของเรื่องเล่า นางมลิวัลย์ ภิญโญอนันตพงษ์ โรงเรียนชุมชนวัดหนองโนใต้ สพท.สระบุรี เขต 1
|
รายละเอียดเรื่องเล่า |
|
เรื่อง รวมพลังค้นหาขุมทรัพย์ตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง
การเรียนการสอนในปัจจุบันจะเน้นนักเรียนเป็นศูนย์กลางโดยฝึกให้นักเรียนได้ลงมือปฏิบัติจริง การเรียนการสอนวิชาเกษตรก็เช่นเดียวกัน ฝึกโดยได้ลงมือปฏิบัติจริง ครูสอนโดยให้นักเรียนเลือกเข้ากลุ่มกันเองและเลือกว่ากลุ่มของตนเองจะเลือกปลูกผักอะไรโดยไม่ซ้ำกับกลุ่มอื่น ผักที่ปลูก เช่น คะน้า กวางตุ้ง ผักบุ้ง ต้นหอม ผักชี ตะไคร้ กระเพาะ โหรพา พริก เป็นต้น พอถึงชั่วโมงเกษตรครูก็จะให้นักเรียนลงแปลงผักเพื่อขุดดินปลูกผัก ดูแลรดน้ำพรวนดินแปลงผักของตน แต่ปรากฏว่าพอถึงชั่วโมงเกษตรทีไรนักเรียนหายทุกที จะมีเพียงไม่ถึงครึ่งห้องเท่านั้นที่สนใจและตั้งใจดูแลแปลงผักของตนเอง จากการสังเกตและพูดคุยกับนักเรียนจึงได้ทราบว่านักเรียนส่วนมากไม่ชอบขุดดินปลูกผักเพราะว่าตากแดดร้อน เจ็บมือ กลัวมือเปื้อน เล็บดำ และเหนื่อย ในปีต่อมาครูก็ปรับเปลี่ยนจากการปลูกพืชมาเป็นการเพาะเห็ดนางฟ้าในโรงเรือนเพราะนักเรียนจะได้ไม่ต้องขุดดิน สาเหตุที่เลือกการเพาะเห็ดนางฟ้าก็เพราะว่าเดิมทีชุมชนรอบโรงเรียนมีชื่อเสียงในการเพาะเห็ดฟาง แต่เห็ดฟางดูแลยากต้องทำเตาอบไอน้ำเพื่อใช้ อบโรงเรือนด้วย ยุ่งยากต่อการปฏิบัติครูจึงเลือกที่จะมาสอนการเพาะเห็ดนางฟ้าเพราะดูแลง่ายไม่ยุ่งยากแค่รดน้ำให้ความชื้นในโรงเรือนไม่ร้อน อากาศถ่ายเทได้สะดวก โรคและแมลงไม่ค่อยมีมารบกวน แต่ก็เป็นปัญหาของครูอีกที่ว่าครูไม่มีความรู้ในเรื่องการเพาะเห็ดนางฟ้าเลย ดังนั้นครูจึงทำการสืบค้นหาผู้รู้ ก็ได้ค้นพบครูภูมิปัญญาชาวบ้านและติดต่อให้เข้ามาช่วยสอนและแนะนำวิธีการเพาะเห็ดนางฟ้า ครูก็ศึกษาค้นคว้าหาความรู้เกี่ยวกับการเพาะเห็ดจากหนังสือต่างๆ จากอินเตอร์เน็ต จากการซักถามครูภูมิปัญญาชาวบ้าน ครูได้นำความรู้ต่างๆมาสอนนักเรียนต่อ การเรียนการสอนเราช่วยกันคิดช่วยกันทำ ครูและนักเรียนลงมือปฏิบัติจริงโดยเริ่มตั้งแต่ขุดหลุมฝังเสาทำโรงเพาะเห็ด วัสดุอุปกรณ์ เช่น ไม้แปรก็นำเอาเศษไม้เก่ามาต่อกัน เสาเก่า กระเบื้องเก่า วัสดุอุปกรณ์ต่างๆเราก็หาจากของเก่าหลังโรงเรียนที่ไม่ได้ใช้แล้วนำมาใช้ให้เกิดประโยชน์ ครู นักเรียนทุกคนในระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 และครูภูมิปัญญาชาวบ้านด้วยเราร่วมมือร่วมใจช่วยกันทำโรงเรือน จากการสังเกตของครูปรากฏว่านักเรียนมีความกระตือรือร้นในการช่วยกันทำงานทุกคน นักเรียนชายจะช่วยกันขุดหลุมฝังเสา นักเรียนหญิงก็จะช่วยกันยกหามไม้แปร ยกกระเบื้องจากหลังโรงเรียนมามุงหลังคา นักเรียนจะเรียนอย่างมีความสุข สนุกสนานในขณะที่ทำงานนักเรียนอาจจะลืมไปว่ากำลังเรียนอยู่ก็ได้ ครูก็พลอยสนุกและมีความสุขไปกับเด็กด้วย เมื่อทำโรงเรือนเสร็จเราก็นำก้อนเชื้อเห็ดเข้าโรงเรือนแล้วดูแลรดน้ำเห็ด เห็ดออกดอกนักเรียนก็ตื่นเต้นและรู้สึก
ภูมิใจในผลงานของตนที่ได้ปฏิบัติ เห็ดออกดอกก็เก็บดอกเห็ดมาปรุงอาหารเข้าโครงการอาหารกลางวันบางครั้งเห็ดออกดอกมากครูก็ฝึกให้นักเรียนเป็นแม่ค้าขายเห็ด เป้าหมายลูกค้าของเราคือครู นักเรียน และผู้ปกครอง โดยเดินขายให้กับครูในโรงเรียน ขายให้กับนักเรียนในโรงเรียน ขายให้ผู้ปกครองที่มารับนักเรียนหลังเลิกเรียน ครั้งแรกที่ให้นักเรียนเดินขายเห็ดนักเรียนจะเกี่ยงกันเดินขายเพราะว่าเขินอายขายของ ไม่เป็น ครูก็จะหาอาสาสมัครและคัดเลือกนักเรียนที่พูดเก่งสาม สี่ คน เดินเป็นเพื่อนกันไปขายเห็ด บางครั้งมีเห็ด 2 ถุงก็จะพากันไปขายสาม สี่ คน ครูก็ให้กำลังใจ พูดชมเชย และพูดโน้มน้าวให้นักเรียนเกิดความกล้าและไม่เขินอายในการเดินขายเห็ด ครูสอนเรื่องตราชั่ง เรื่องการบวก ลบ คูณ หาร การทอนเงิน แล้วสอนให้ลงบัญชีรายรับ – รายจ่าย คำนวณหาต้นทุน กำไร ในช่วงเห็ดออกดอกมากๆก็เป็นปัญหาอีก พวกเราต้องช่วยกันคิดว่าจะทำอย่างไรกันดี ในที่สุดก็คิดได้ว่าเราจะนำเห็ดมาแปรรูป ครูให้นักเรียนไปศึกษาค้นคว้าวิธีการแปรรูปเห็ดเป็นผลิตภัณฑ์ต่างๆ แล้วให้แต่ละกลุ่มเลือกทำ เช่น เห็ดสวรรค์ น้ำพริกนรก น้ำพริกเผา แหนมเห็ด โดยให้นักเรียนแต่ละกลุ่มออกมาอธิบายขั้นตอนการทำแล้วครูช่วยสรุปให้ แล้วให้นักเรียนลงมือปฏิบัติเป็นกลุ่มๆละอย่าง เมื่อทำเสร็จก็จะให้นักเรียนชิมผลงานในกลุ่มของตนเองและนำผลผลิตของตนเองมาแลกเปลี่ยนกับเพื่อนต่างกลุ่ม แต่ละกลุ่มแบ่งผลผลิตของตนเพื่อนำกลับบ้านไปให้ผู้ปกครองชิม ที่บ้าน ในขณะฝึกปฏิบัติการครูก็พูดคุยกับนักเรียนไปด้วยและสังเกตพฤติกรรมการทำงานของแต่ละกลุ่ม ว่ามีการวางแผนงานก่อนลงมือปฏิบัติงานหรือไม่ มีการแบ่งงานกันทำหรือไม่ สมาชิกภายในกลุ่มรู้จักเสียสละเพื่อส่วนรวม มีน้ำใจกับเพื่อน รู้จักแบ่งปันกันไหม มีความรับผิดชอบ รักษาความสะอาด ทำงานเรียบร้อย การเรียนการสอนที่ฝึกให้นักเรียนได้ลงมือปฏิบัติจริง ครูผู้สอนก็ร่วมลงมือปฏิบัติไปกับนักเรียนด้วย ร่วมกันคิดร่วมกันแก้ปัญหา เหนื่อยด้วยกัน มีความสุขสนุกสนานด้วยกัน ได้พูดคุยหยอกล้อกันในขณะที่ทำงาน / ขณะฝึกปฏิบัติ นักเรียนก็จะรู้จักเกรงใจครู ครูเป็นกันเองกับนักเรียน นักเรียนจะเกิดความรู้สึกสนิทสนมกับครู ในที่สุดนักเรียนก็จะเกิดความไว้วางใจ ยอมรับความรู้และเรียนด้วยความเต็มใจ สมัครใจ สนใจ และตั้งใจเรียน นักเรียนสามารถนำเอาความรู้ที่ได้รับไปประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวัน นำไปเป็นอาชีพเสริมหารายได้ช่วยครอบครัวของตน และนำไปประกอบอาชีพได้ในอนาคต
|
ความเห็น (4)
อ่านแล้วน่าสนใจดีนะค่ะ สามารถนำไปปรับใช้ในชีวิตประจำวันได้ตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง
น่านำไปใช้จังเลยนะค่ะ
กาญจนา ก้านบัว
อ่านเเล้วเข้าใจดีค่ะคุณครู
ทำให้หนูได้ไปใช้ในชีวิตประจำวันได้
หนูขอขอบคูณคุณครูนะค่ะที่ให้ความรู้เเก่หนู
หนูยังรักเเละคิดถึงคุณครูนะค่ะ
เเล้วหนูจะเช็คทางข้อมูลโรงเรียนบ่อยๆค่ะ
รักคุณคครูนะค่ะ
กาญจนา ก้านบัว
ฝากความคิดถึงให้กับท่านอาจารย์ทุกคนนะค่ะ
หวังว่าท่านอาจารย์คงต้องรับน้องใหม่มาเรียนกันอีกเยอะ
ปีนี้ช่วงเปิดเทอมก็ขอให้คุณครูรักเด็กมากๆนะค่ะ
อย่าดุอย่างที่ครูเคยดุหนูนะค่ะ
เเล้วถ้าหนูมีโอกาสได้กลับไปหนูจะกลับไปเยี่ยมค่ะ