เจ้าของทฤษฎีนี่คือ
โจเซฟ ลุฟท์ และแฮรี่ อิงแฮม (Joseph Luft and Harry
Ingham) นักจิตวิทยาทั้งสองได้เสนอทฤษฎีนี้เป็นครั้งแรกในปี
ค.ศ. 1955 โดยใช้ชื่อว่าหน้าต่างโจฮารี่ :
แบบลายเส้นของการติดต่อสัมพันธ์ระหว่างบุคคล (The
Johari-Window : graphic Model of Awareness in Interpersonal
Relation)
เพื่อใช้เป็นแบบแผนสังเกตพฤติกรรมของบุคคลเมื่ออยู่ร่วมกันในสังคม
และเพื่อให้เข้าใจสัมพันธภาพที่เกิดข้นระหว่างบุคคลในลักษณะที่รู้ตัว
(Luft, 1970 : 56) รูปแบบของพฤติกรรมของบุคคล
มีดังนี้
รูปหน้าต่าง
4
บาน นั้น
ลุฟท์และอิงแฮม สรุปว่าบุคคลทุกคนมีพฤติกรรมอยู่
4
แบบ
ซึ่งอยู่ตามบริเวณหน้าต่างทั้ง
4
บาน บางทีก็เรียกว่า
“หน้าต่างหัวใจ”
พฤติกรรมดังกล่าวมีดังนี้ คือ
1. บริเวณเปิดเผย
หมายถึงบริเวณพฤติกรรมภายนอกที่แสดงออกอย่างเปิดเผย
เป็นพฤติกรรมเจตนาที่บุคคลแสดงออกแล้วรู้ว่าตนเองแสดงพฤติกรรมอะไร
มีจุดมุ่งหมายอย่างไรให้บุคคลอื่นรับรู้พฤติกรรมและเจตนาของเรา
ในขณะเดียวกันเราก็รับรู้พฤติกรรมและเจตนาของผู้อื่นด้วย
ถ้าหากบุคคลมีความสนิทสนมกันมากขึ้น บริเวณจะเปิดกว้างขึ้น
หมายถึงบุคคลจะมีปฎิกิริยาโต้ตอบต่อกันและมีการเปิดเผยจริงใจต่อกันมากขึ้น
2.
บริเวณจุดบอด หมายถึงบริเวณ
บริเวณที่พฤติกรรมที่ตนแสดงออกโดยไม่รู้ตัว
ไม่มีจุดมุ่งหมาย และไม่มีเจตนาที่จะแสดงออกไป
แต่บุคคลอื่นสามารถสังเกตเห็นได้
การที่บางคนพุดหรือแสดงการกระทำบางอย่างโดยไม่รู้ตัวจะทำให้เสียบุคลิกภาพ
อาจทำให้คนอื่นเบื่อหน่ายและไม่พอใจได้
3.
บริเวณซ่อนเร้น หมายถึงบริเวณที่มีพฤติกรรมลึกลับ
เป็นพฤติกรรมหรือความรู้สึกนึกคิดบางอย่างที่บุคคลเก็บว่อนไว้ในใจเปิดเผยให้ผู้อื่นรู้
ตนเองเท่านั้นที่รู้ เช่น ความรู้สึกไม่ดีต่อคนอื่น
พฤติกรรมในส่วนนี้มักจะเป็นพฤติกรรมภายใน ได้แก่ความจำ การรับรู้
ความคิด
บุคคลจะไม่แสดงพฤติกรรมดังกล่าวออกมา เพราะต้องการปิดบัง
แต่อาจจะแสดงพฤติกรรมอย่างอื่นกลบเกลื่อน
4.
บริเวณมืดมน หมายถึง
เป็นบริเวณที่พฤติกรรมหรือความรู้สึกบางอย่างที่บุคคลแสดงออกโดยไม่รู้ตัว
ตนเองไม่เคยรู้ไม่เคยเข้าใจมาก่อน
และบุคคลอื่นไม่เคยรุ้ไม่เคยสนใจมาก่อนเช่นกัน
พฤติกรรมในส่วนนี้จะเกิดขึ้นเมื่อมีเหตุการณ์บางอย่างทำให้เกิดพฤติกรรมนี้ขึ้นมาได้
เช่น บุคคลบางคนมีกิริยามารยามเรียบร้อย สุภาพเรียบร้อย สุขุม
เยือกเย็น
แต่เมื่อตกอยู่ในสถานการณ์คับขัน
พฤติกรรมก้าวร้าวเพื่อเอาชนะคู่ต่อสู้จึงเกิดขึ้น
การศึกษาตนเองและผู้อื่นโดยใช้ทฤษฎีหน้าต่างโจฮารี่
ทำให้ได้ข้อคิดว่า
1.
ไม่มีใครรู้จักตนเองอย่างถ่องแท้
2.
คนเราสามารถเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมได้
3.
บริเวณเปิดเผยและบริเวณซ่อนเร้นเป็นส่วนที่สำคัญที่เกี่ยวข้องกับการสร้างมนุษยสัมพันธ์โดยตรง
ส่วนบริเวณจุดบอดและจุดมืดมนนั้นมีผลต่อการสร้างมนุษยสัมพันธ์ทางอ้อม.
อันนี่คือคำตอบใช่ไหมค่ะอาจารย์