แนวการจัดกิจกรรมซ่อมเสริมทักษะการอ่านและเขียนภาษาไทย
การอ่านและเขียนหนังสือของเด็กนั้น เป็นกระบวนการที่ยุ่งยากซับซ้อน สำหรับเด็กที่หัดอ่านใหม่ ๆ แล้ว ถ้าเด็กยังไม่มีความพร้อม ครูจะสอนอย่างไรนักเรียนก็อ่านเขียนไม่ได้ เด็กที่มีความเจริญเติบโตด้านร่างกาย ได้แก่ประสาทหู ประสาทตา มีความเจริญถึงขั้นที่จะฟังหรือเห็นความแตกต่างระหว่างรูปและเสียงของพยัญชนะ สระ วรรณยุกต์ ในด้านสมองมีความเข้าใจพอที่จะทำตามคำสั่งง่าย ๆ ได้ เข้าใจเรื่องที่ครูเล่าหรืออ่านให้ฟัง มีความคิดรวบยอดกับสิ่งต่าง ๆ โดยการที่จะมีความคิดรวบยอดเกี่ยวกับสิ่งต่างๆ ได้นั้นก็ต้องอาศัยประสบการณ์ที่กว้างขวางทางสังคมและวิถีชีวิตความเป็นอยู่ของตัวเด็กเอง จะส่งผลให้เด็กมีความพร้อมที่จะอ่านและเขียนได้อย่างมีประสิทธิภาพ
นอกจากความพร้อมทางด้านต่าง ๆ แล้ว การเรียนรู้ภาษาไทยให้ได้ผลยังจะต้องได้รับการฝึกฝนให้แคล่วคล่อง แม่นยำ จึงจะนำไปใช้ได้ เช่น การฝึกการอ่านคำให้จำรูปคำได้แล้วฝึกแจกลูกสะกดคำ ให้นักเรียนนำหลักเกณฑ์ไปอ่านและเขียนคำอื่น ๆ เป็นต้น ดังนั้นพัฒนาการทางภาษาของเด็กจึงต้องคำนึงถึงความพร้อมและการฝึกฝนเป็นสำคัญ การสร้างแบบฝึกซ่อมเสริมทักษะการอ่านและเขียนภาษาไทย จึงสามารถใช้เป็นสื่อ การเรียนรู้ได้ เพื่อ
๑.ให้ครูผู้สอนใช้เป็นสื่อ/เครื่องมือในการช่วยเหลือนักเรียนที่มีข้อบกพร่อง ด้านการอ่านและเขียนที่สืบเนื่องมาจากขาดความพร้อมและทักษะพื้นฐานที่จำเป็นต่อการเรียนรู้แต่ละหน่วยการเรียนรู้/บทเรียน
๒.ให้นักเรียนได้รับการฝึกฝนที่ถูกวิธีตามลำดับขั้นตอนของการฝึกทักษะ คือให้เห็นตัวอย่างแล้วทำตามอย่างได้ แล้วจึงฝึกให้ทำเองโดยไม่ต้องดูตัวอย่าง และฝึกฝนบ่อยๆ จนคล่องแคล่ว สามารถนำไปใช้ได้
๓. เพื่อช่วยเหลือนักเรียนที่มีปัญหาการเรียนรู้เฉพาะเรื่อง เช่น การอ่านและเขียนคำตามมาตราตัวสะกดต่าง ๆ การผันอักษร การแจกลูกสะกดคำ การออกเสียงคำควบกล้ำ เป็นต้น
ความเห็น (1)
อืมม...งั้นสรุปว่า "ใช่เครื่องมือช่วย ตามด้วยขั้นตอน และสอนเฉพาะเรื่อง" ไปตามนี้นะ 3 วิธีพอดี