ไปดูโขน ชุดพรหมมาศ มาครับ

ลดราคาสำหรับนักศึกษา จนถึงระดับปริญญาเอก

ผมจำความได้ว่าชอบรูปวาดโขนที่วัดและชอบดูโขนจากทีวีก่อนที่จะเข้าใจว่าผมเป็นคนไทยอีก ใฝ่ฝัน (ว่าอย่างนั้นเลยก็ได้) ว่าจะชมการแสดงสดบ้าง. ไม่กี่สัปดาห์มานี้ดอกแคโพสใน blog จะมีการแสดงโขน แถมมีข้อความน่าประทับใจประมาณว่า ลดราคาสำหรับนักศึกษา จนถึงระดับปริญญาเอก. หลายครั้งผมก็ช้ำใจบางทีเขียนว่าลดราคาสำหรับนักศึกษา แต่พอเอาบัตรให้ดูก็ไม่ลดให้ซะงั้น บอกว่าลดให้แต่ปริญญาตรี ถึงจะเรียนปริญญาโท หรือปริญญาเอก รายได้ก็คงไม่ได้มากมายอะไร. เห็นอย่างนั้นสัปดาห์ที่แล้ว ก็เลยไปซื้อตั๋วเตรียมไว้ นึกว่าจะไม่มีคนดู ที่ไหนได้รอบวันศุกร์เหลือตั๋วชั้น 2 อยู่ใบเดียว แน่นอนผมก็ซื้อใบนั้นมา.

วันนี้กว่าจะออกจากมหาวิทยาลัยได้ก็ตอนเช้าก็ช่วยอาจารย์สอนหนังสือรุ่นน้อง บ่ายๆ ก็ประชุมว่าด้วยเรื่องงานที่จะส่งไปประชุมวิชาการ จนถึง 5 โมงเย็น ออกจากตึกมาแล้วก็นึกกังวลว่า จะมีเรียนอะไรที่ผมไม่รู้อีกหรือเปล่า ก็เปิดเว็บดูอีกรอบ ทั้งประกาศข่าวทั้งปฏิทิน ไม่เจออะไรก็เลยเดินออกมา เดินออกมาแล้วพึ่งรู้สึกว่าเวียนหัว แต่ก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก รอรถเมล์อยู่สักพัก ก็คิดได้ว่ารอต่อไปเห็นจะไม่ได้ดูโขนแน่ๆ ก็เลยข้ามถนนไปขึ้น Taxi ไปต่อรถไฟฟ้ามหานครอีกที ไม่นานก็ถึงสถานีศูนย์วัฒนธรรม สถานีชื่อศูนย์วัฒนธรรมก็นึกว่าจะไปศูนย์วัฒนธรรมง่ายๆ แต่เปล่าเลย เดินไปอีกไกลเหมือนกัน เดินๆ ไปก็มีคนนั่งกินข้าวบนทางเดิน น้ำเหม็นขังอยู่บ้าง แรกๆ ก็มีป้าย เดินๆ ไปป้ายก็ผมก็มองไม่เห็นแล้ว ก็ต้องเดาๆ ไป ข้ามถนนมีทางม้าลาย แต่ก็ไม่มีรถคันไหนหยุดให้ข้าม ตามธรรมดาของกรุงเทพฯ แต่ก็รอดตัวไปได้ เดินชาวบ้านไป ถามคนโน้นคนนี้ก็ไปถึงจนได้

เข้าไปก่อนเวลานิดหน่อยมีวงดนตรีเริ่มเข้ามาเล่นก่อน ผมก็ยังไม่ค่อยหายเวียนหัวเท่าไหร่. ดูแรกๆ ก็รู้สึกว่าดีกว่าที่คาดหวังไว้ แต่พอดูไปสักพักก็พบว่า ไม่ใช่แต่เครื่องแต่งกาย หรือทักษะของนักแสดง นักดนตรี แต่ว่าฉากก็ยิ่งใหญ่สวยงามด้วย แสงสีเสียง อะไรก็เจ๋งหมด. ดีใจที่ได้มาดูจริงๆ ถ้าดูทางทีวีคงจะไม่ประทับใจขนาดนี้ เสียดายว่าไม่มีกล้องส่องทางไกล จะได้ดูใกล้ๆ บ้าง จริงๆ ก็เคยดูราคากล้องส่องทางไกลมาแล้ว แต่ดูแล้วก็ไม่ไหวแพงเกินไป ซื้อตั๋วดูใกล้ๆ ยังถูกกว่าซื้อกล้องส่งทางไกล. บางครั้งที่เป็นบทร้อง ถึงผมจะอ่านและดูเรื่องย่อมาบ้างแล้ว บางทีก็มีศัพท์ที่ผมไม่รู้จักเหมือนกัน เช่น "โก-สี" เป็นต้น จริงๆ แล้วก็ไม่ได้มีผลกระทบอะไรกับการชม แต่ว่าก็บันทึกไว้เผื่อวันหลัง จะได้กลับมาค้นหาอีกที.

ดูจบแล้วถึงออกมาถ่ายรูปข้างนอก

http://www.flickr.com/photos/vscript/3641852528/

มาคนเดียวก็ถ่ายรูปตัวเองไป :-P

ข้างนอกมีสาธิตการสร้างหัวโขนด้วย มีเด็กมาดูด้วย ^_^

http://www.flickr.com/photos/vscript/3641041987/

http://www.flickr.com/photos/vscript/3641040191/

ข้างนอกมีหัวโขนตั้งแสดงมากมาย ผู้คนนิยมมาถ่ายรูปเป็นที่ระลึกกัน

http://www.flickr.com/photos/vscript/3641877750/

http://www.flickr.com/photos/vscript/3641880266/

หอประชุมใหญ่

http://www.flickr.com/photos/vscript/3641884160/in/set-72157619878892529/

ขอกลับออกมายากกว่าเดิมไม่รู้จะขึ้นรถที่ไหน ร้ายกว่านั้นถนนก็ข้ามยากกว่า เพราะเจอช่องที่รถติดไปยืนอยู่หน้ารถเมล์ โพล่หน้าไปดูว่ารถมาหรือยังก็ลำบากแล้ว. แต่พี่กระเป๋ารถเมล์ก็ช่วยเอาไว้ โดยการโบกกระเป๋าบอกรถที่แซงไปว่า จะมีคนข้าม ^_^. ที่ว่าคนในกรุงเทพฯ แล้งน้ำใจคงไม่จริง อย่างน้อยๆ คงไม่จริงทั้งหมด. ครั้งหนึ่งผมลงจากรถเมล์ รถจยย.แซงซ้ายมา มีลุงคนหนึ่งดึงผมไว้ ไม่งั้นผมก็อาจจะดับไปแล้ว. จำหน้าลุงไม่ได้แล้ว จำไม่ได้แล้วว่าขอบคุณไปหรือเปล่า. ถ้ายังไงผมก็ขอบคุณไว้ใน blog ด้วยแล้วกันนะครับ. ... แล้วจบด้วยเรื่องรถเมล์ :-P

ดูภาพ (ไม่ใช่ภาพการแสดง) ได้ที่: http://www.flickr.com/photos/vscript/sets/72157619878892529/ นะครับ

ป.ล. โกษีแปลว่าพระอินทร์ (ดอกแคบอกว่าแม่ของดอกแคบอกมาอีกที)

เขียนใน GotoKnow โดย वीर
ใน ชิลๆ

คำสำคัญ (Tags): #โขน

หมายเลขบันทึก: 269370เขียนเมื่อ 20 มิถุนายน 2009 01:18 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 07:24 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน