วิ่งหนี...หาอะไร
ความมืดปกคลุมรอบด้าน...
มองเห็นแสง...รางๆ..เบื้องหน้า
วิ่งไป...หา..อย่างดีใจ
ใน"แสง"ที่เห็นนั้น
ยิ่งเข้าไป...ยิ่งชัด
แสง..ยิ่งสว่าง..
เราถูกกลืน...ไปในแสงนั้น
เมื่อหันกลับ..มอง
ความ"มืด"ที่ไล่ตาม...
กลับจางหายไป...
วิ่งหนี...หาอะไร
ความมืดปกคลุมรอบด้าน...
มองเห็นแสง...รางๆ..เบื้องหน้า
วิ่งไป...หา..อย่างดีใจ
ใน"แสง"ที่เห็นนั้น
ยิ่งเข้าไป...ยิ่งชัด
แสง..ยิ่งสว่าง..
เราถูกกลืน...ไปในแสงนั้น
เมื่อหันกลับ..มอง
ความ"มืด"ที่ไล่ตาม...
กลับจางหายไป...
ได้อ่านหลายๆบันทึก ทั้ง "นิ่ง" ทั้ง
"วิ่ง" ทั้ง "หนี"
"ตน" หรือ "ใจตน" ที่เป็นอย่างนั้น
ประคับประคอง ให้ทั้ง "ตน" และ
"ใจตน"
เดินเรื่อยๆ ช้าๆ สม่ำเสมอ
จะได้ไม่ต้อง "นิ่ง" เพราะนิ่งไม่ได้
จะได้ไม่ต้อง "วิ่ง" เพราะไม่อยากนิ่ง
จะไม่ต้อง "หนี" เพราะ
"กลัว"
ลองสู้สักตั้งนะครับ.....
ลองมองเป็นความ สงบ บ้าง
ใดๆในโลกนี้ล้วนมี " เวลา " ของตนเอง
...ดอกไม้จะไม่บาน...ถ้าไม่ถึงเวลา
...ผีเสื้อจะไม่ออกจากดักแด้...ถ้าไม่ถึงเวลา
...ต้นอ่อนจะไม่งอก...ถ้าไม่ถึงเวลา
ขอเพียงรู้จัก " รอ " เวลา ...ทุกอย่างจะงดงามและสมบูรณ์
เมื่อเราวิ่งไปหาแสงสว่าง
และความมืดมิดหายไป
ก็น่าจะหยุดนิ่งอยู่ ณ ตรงนั้น
เพราะความมืดที่ไล่ล่า...หายไปแล้ว
ชีวิตเรา..ก็จะไม่มืดมิดอีกต่อไป
โปรดหันมามองข้างหน้า
ที่ ๆ มีแสงสว่างนี่แหละ
และได้โปรดลืมตา เปิดจิต"ใจ"
แสงสว่างจ้าแห่งปัญญา รอท่าอยู่
ลืมตาเถอะครับช้า ๆ จะได้คุ้นชิน
จะยินดีและพบสิ่งที่ว่า "กำลังวิ่งหา"
เมื่อมาได้เจอก็ "หยุด"
และ "นิ่ง" ไม่ต้อง "วิ่ง" ต่อไปนะ
นิ่งๆ...หลายวันแวะเวียนมาอ่าน คห. ที่แต่ละท่านทิ้งรอยว่าใคร get อะไรอย่างไรบ้าง...มีทั้ง คห. ที่สะท้อนถึงความเข้าใจของผู้อ่าน อ่านแล้ว get ตามการรับรู้ของตนเองว่าผู้บันทึก คิดอะไร อย่างไร รู้สึกอย่างไร...
แต่ที่แน่แน่ตอนที่เขียนบันทึกนี้ "ผู้บันทึก" อารมณ์ดี นิ่งอย่างสบายใจ...แต่ที่เขียนนั้นไป get อะไรบางอย่างที่ได้จากการอ่านหนังสือ ขณะนั่งรอ..เรื่องราวนั้นเล่าเกี่ยวกับ "ดวงอาทิตย์และดวงจันทร์"...ทำนองว่า "ดวงจันทร์" กังลังวิ่งหาอะไรบางอย่าง แล้วไปเจอดวงอาทิตย์เมื่อเวลาผ่านไปรู้สึกว่าดวงอาทิตย์ไม่ใช่สิ่งตนต้องการ จึงกลับมาที่ที่ควรเป็น "ดวงจันทร์" อีกครั้ง แต่เมื่อกลับมา...กลับพบความว่างเปล่า..และสูญเสีย ...
ซึ่งสิ่งหนึ่ง..ที่ดิฉัน get ได้ว่าคนเราเมื่อเจอสิ่งที่เปลี่ยนแปลงหรือแปลกแยกไปจากเดิม...การนิ่ง..พิจารณาสิ่งที่เป็นไปนั้น..และเราค่อยๆ เผชิญ และปรับตัว...เพราะทุกสรรพสิ่งล้วนเป็นสิ่งที่ไม่เที่ยง...ทั้งนั้น เอาอะไรแน่นอนไม่ได้ ดั่งเช่น คห.ของคุณชายขอบ...ที่มาทิ้งรอย...ไว้
ขอบคุณ Dr.Ka-poom มากนะครับที่เข้าใจสิ่งที่ผมนำเสนอเป็น คห.ไว้ (เป็นปลื้ม)