สื่อสารกับคนไข้อย่างไรจึงจะได้ตรงใจ(จริงๆ)
ลุงสนเป็นคนไข้ที่มาจากบุรีรัมย์ ป่วยด้วยอาการปวดศรีษะอาเจียนพุ่ง ซึมลง อ่อนแรงซีกขวาญาตินำส่งโรงพยาบาล ลูกสาวคนสวยเฝ้าพ่อได้หนึ่งสัปดาห์ต้องกลับไปทำงานต่อที่กรุงเทพฯ ลูกชายแต่งงานแล้วอยู่ที่ร้อยเอ็ด เหลือแต่ภรรยาผู้ป่วยที่มีโรคประจำตัว เบาหวาน ความดันโลหิตสูงต้องดูแลตนเองด้วย
คุณหมอวินิจฉัยว่าเป็นเนื้องอกสมอง และได้รับการผ่าตัดแล้ว
"พี่ case นี้นะนอนเป็นเดือน นะเพราะก้อนที่มันอยู่กับตัวผู้ป่วยมาตั้งแต่เกิดแล้ว พอเอามันออกร่างกายต้องใช้เวลาปรับตัว" คุณหมอบอก "มีปัญหาก็แก้ไป"
หลังผ่าตัด ลุงสนฟื้นได้เร็วจริงค่ะ แต่ปัญหา ปัสสาวะออกมาก และทำให้เกลือแร่ในร่างกายไม่สมดุลย์ ทั้งเกลือโซเดียมสูง(สูงทำให้ผู้ป่วยซึมลง ต่ำ ทำให้กล้ามเนื้ออ่อนแรง) ที่สำคัญสัปดาห์แรกลุงดึงท่อระบายทุกเส้น รวมทั้งแผลผ่าตัด งเริ่มพูดคุย(กับญาติรู้เรื่องมากขึ้น)
ขาด้านที่อ่อนแรงมีปัญหาเรื่องลิ่มเลือดแดงอุดตันส่วนปลาย ซึ่งเป็นปัญหาที่ลุงเผชิญ
สัปดาห์ที่สอง ลุงถ่มน้ำลายรอบเตียง จนน้องๆได้ใช้ Mask ผูกปิดปากจมูก มัดมือป้องกันการดึง
ภรรยาผู้ป่วยช่วยดูแลช่วงอาบน้ำ (เพราะกลัวว่าพักผ่อนไม่เพียงพอจะเกิดอันตรายต่อสุขภาพ)
ป้อนอาหารจึงเป็นหน้าที่ของทีมพยาบาล แต่สื่อกันไม่รู้เรื่อง
อะไรก็ Goo (Google.com)
สุดท้ายพยาบาลต้องพยายามสื่อภาษาเขมรให้ลุงสนเข้าใจ ต้องหาข้อมูล
ทั้งค้นหาในอินเตอร์เน็ต ทั้งให้ญาติสอน แต่พอถูๆไถๆ จำคำสำคัญ
ดื่มน้ำ(เพราะลุงสนปัสสาวะออกมาก ถึงแม้มียาพ่นให้ปัสสาวะลดลงก็ตาม)
ภาษาเขมร ตึ๊ก=ดื่ม
ตึ๊กน้ำ ใช้บ่อย (ตึ้ก น้ำ แต่ลุงอมน้ำไว้ ต้องหาหลอดมาสอดระหว่างฟันให้ลุงยอมกลืนน้ำให้)
ตึีกโอวัลติล ,ตึ๊กนม (อันนี้แล้วแต่อารมณ์)
โฮบบาย แปลว่า ทานข้าว(สองถาดต่อมื้อ)
ไข้ = กรุน
ตัวร้อน = กเดา คลวน
แผล = ด็อมเบา
บวม = เฮิมอปวดหัว = ชือ กบาล (ส่ายหน้า อย่างเดียวแต่ญาติถามบอกปวด)
เนื้องอก = โดะฮ ซัจ
ถ่ายท้อง, ท้องเสีย = เรียะ
อาเจียน = กะอวต
อักเสบ = ดอ, โรเลียะ
ตาพร่า = พแนก ซรอวัง
อุจจาระ = เลียมัวะ
ปัสสาวะ = ตึก โนม
อุจจาระเหลว = ตึก มูต
เสลด = ซเลฮ
ยา = ทนำคนเฝ้าไข้ = เนียะ ก็อมดอ
ไหมผ่าตัด = เจฮ (ดึงเล่นเป็นประจำ ทั้งที่ผูกมือไว้)
กินยา = เลบ ทนำ(เวลากินยา ต้องเอาเม็ดยายัดลงในเนื้อปีโป้ ลุงถึงจะกินยาให้)
อย่าเกร็ง = กม ปเริง็ (อันนี้สุดยอด เวลาจะหาเส้นเลือดให้น้ำเกลือทีลุงไม่นิ่งเล้ย ต้องใช้คนช่วยอย่างน้อย สามคน ถึงจะเอาอยู่ ให้เสร็จก็ดึงเล่นอีก)
ขอบคุณข้อมูลจากอินเตอร์เน็ตค่ะ
http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=chaiwat4u&date=10-08-2007&group=4&gblog=23
|
|
ความเห็น (3)
พัฒนะ มรกตสินธุ์
ได้ความรู้ดีครับ
ละเลยไม่ได้เลย งานพยาบาลเนี่ย
ผมก็ทำงานในโรงพยาบาลเหมือนกันครับ ป้าอ้วน
คุณพัฒนะ มรกตสินธุ์ เจ้าคะขอบคุณค่ะที่แวะมา
แต่ป้าอ้วนอยู่โรงพยาบาลต่างจังหวัดจึงมีอะไรที่ต้องขวนขวายให้ถูกใจผู้ใช้บริการ คือว่าไม่ค่อยอินเตอร์น่ะคะ ป้า ลุง ตา ยาย ที่มาพูดภาษาไหน อะไร คือว่า ต้องยึดลูกหลานไว้แปลค่ะ กลัวว่าพูดกันไม่รู้เรื่อง(ที่สำคัญป้าอ้วนก็หูตึงค่ะ)
วันนี้เป็นอีกวันหนึ่งที่เราต้องบอกตัวเองว่า ต้องเรียนรู้ภาษาถิ่นให้มาก
คุณยาย แพทย์ส่งตัวมาจาก จ.สุรินทร์ทำ CT angiogram เพื่อดูว่าเส้นเลือดที่สมองส่วนใหนโป่ง พอง หรือมีเลือดออก พอทำเสร็จก็ต้องนอนพักตาม Guidline
คุณหมอทีม Neuro surge มาround ส่วนมากใช้ภาษากลาง คุณยายก็ไม่ค่อยเข้าใจดีนะที่คุณหมอ ดุลยเทพ มาจาก จังหวัดสุรินทร์ สื่อสารกันรู้เรื่อง
ไม่ว่า จะเรื่องปวดแผล กินข้าว วันนัดตรวจ อาการผิดปกติ
"ให้ผมเขียนไว้ให้ไหมพี่"
ดีจังพี่จะได้พูดได้ ชอบๆ
