หัวใจของการจัดการความรู้ คือ คน เพราะสิ่งที่ต้องการก็คือ การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ระหว่างกลุ่มคนที่ทำงานด้วยกัน โดยมีเป้าหมายเพื่อ 1) พัฒนางาน 2) พัฒนาคน และ 3) พัฒนาฐานความรู้ การจัดการความรู้เริ่มต้นที่งาน ไม่ใช่เริ่มต้นที่ความรู้ คือ เริ่มต้นที่การกำหนดเป้าหมายผลสัมฤทธิ์ของงานในระดับสูงสุดหรือน่าภาคภูมิใจ โดยทุกคนมีส่วนร่วมในการกำหนดเป้าหมาย แล้วกลุ่มคนเหล่านี้จึงร่วมกัน สร้าง เสาะหา และยกระดับความรู้ สำหรับนำไป ปรับปรุงงาน-สั่งสมประสบการณ์-แลกเปลี่ยน-ยกระดับ วนเวียนเป็นวัฏจักรไปไม่มีวันจบสิ้น
จากข้อความข้างต้นทำให้ผมย้อนนึกถึงเมื่อครั้งยังอยู่ในทำงานอยู่ในองค์กรหนึ่ง ซึ่งเป็นองค์กรใหญ่อันดับต้น ๆของประเทศ การทำ KM เกิดขึ้นจากการที่แต่ละหน่วยงานพยายามแข่งกันสร้างสรรค์ ฐานข้อมูลความรู้ ให้ดีที่สุด โดยมีเทคโนโลยีเข้ามาช่วย และทำให้พนักงานมีความคุ้นเคยกับการใช้เทคโนโลยี
Lotus Note ถูกนำมาใช้ในองค์กร ทุกหน่วยงานจะมีพื้นที่ของตัวเอง เช่น การบุคคล ขาย ผลิต บริการเทคนิค ขนส่ง ทุกหน่วยงานจะแข่งขันกันทำข้อมูลเพื่อบริการหน่วยงานอื่น ๆ และจะผลักดันให้หน่วยงานอื่นเข้าไปใช้บริการ ดังตัวอย่างเช่น
การผลักดันให้พนักงานคุ้นเคยกับการใช้ฐานข้อมูล ทุกหน่วยงานจะช่วยกันไม่ตอบปัญหาที่ได้ใส่ไว้แล้วในฐานข้อมูล ในขณะเดียวกันก็ช่วยกันแนะนำสิ่งที่ควรจะเพิ่มเติมในฐานข้อมูลในแต่ละหน่วยงาน จนวันหนึ่งผมในฐานะพนักงาน รู้สึกว่าLotus Note เป็นส่วนหนึ่งในการทำงาน ทุกครั้งที่มีอะไรใหม่ก็จะมาเพิ่มเติมฐานข้อมูลของตัวเองและทุกครั้งที่ต้องการหาความรู้ก็จะหาใน Lotus Note ก่อน จนวันหนึ่งพนักงานทุกคนกระทำเป็นนิสัยไปโดยไม่รู้ตัว
สิ่งที่ทำให้ประสบความสำเร็จ คือ การสร้างความภูมิใจในการทำฐานข้อมูลของหน่วยงานตัวเองให้สมบูรณ์ที่สุดและการผลักดันขององค์กรให้พนักงานใช้เครื่องมือในการถ่ายทอดความรู้
อย่างไรก็ตามสิ่งที่ต้องระวังและอาจเป็นปัญหาคือ
ไม่มีความเห็น