ไม่เป็น (โรค) ไม่รู้ (สึก) : “สุขภาวะ” เป็นเรื่องที่ควร “สร้างสม” ตลอดชีวิต (ต่อ)

5. แบบแผนการดำเนินชีวิต ผมพยายามดูแลให้แบบแผนการดำเนินชีวิตของผมอยู่ในแนวพอเพียงพอประมาณและเรียบง่ายราบรื่น ไม่สุดโต่งเร่งร้อนหรือมีภาวะบีบคั้นกดดันเกินสมควร ซึ่งควรเป็นผลดีต่อสุขภาพหรือสุขภาวะทั้งทางร่างกายและจิตใจ คงต้องยอมรับว่าในช่วงที่ผมทำหน้าที่ผู้บริหารในคณะรัฐบาล การจัดแบบแผนการดำเนินชีวิตอย่างที่ผมคิดว่าเหมาะสม ย่อมทำให้ยากหน่อย ครั้นมาบัดนี้ที่ผมเป็นคนเกษียณอายุและพ้นภาระการเป็นผู้บริหารแล้ว จึงสามารถจัดแบบแผนการดำเนินชีวิตได้ใกล้เคียงกับที่คิดว่าควรจะเป็น

เพื่อ “สุขภาวะ” ที่ดีขึ้นของคนทุกคน

นั่นนั้นคือการพยายามปฏิบัติ 5 ข้อเพื่อพัฒนาและสร้างสม “ปัจจัยสร้างสุขภาพ” ซึ่งผมสรุปได้หลังจากการต้องเข้ารับการ “ผ่าตัดใหญ่” ครั้งล่าสุด เมื่อเดือนมิถุนายน 2551 ที่ผมนำมากล่าวถึงในบทความนี้ มิใช่เพื่อแสดง “สูตรสำเร็จ” หรือคิดว่าเป็นวิธีที่ดีที่สุดแต่ประการใด เป็นความพยายามคิดและทำเท่าที่ผมสามารถคิดได้ทำได้ ภายใต้สถานการณ์ที่ผมเผชิญอยู่ จุดประสงค์ของบทความนี้ รวมถึงการเล่าถึงประสบการณ์และความพยายามของผมในเรื่องสุขภาพ ก็โดยหวังว่าจะมีส่วนช่วยเป็นข้อมูล เป็นข้อคิด และเป็นแรงกระตุ้นให้ผู้ที่สนใจได้นำไปพิจารณาดู โดยทุกท่านสามารถพิจารณาหาข้อสรุปเองหรือนำสิ่งที่ผมเสนอไปประยุกต์ดัดแปลงให้เหมาะกับสถานการณ์ของแต่ละคนได้ตามที่เห็นว่าสมควร

ผมหวังเป็นอย่างยิ่งที่จะเห็นคนไทยและคนทั้งโลกมี “สุขภาวะ” ดีขึ้น ทั้งทางกาย ทางจิตใจ ทางปัญญาหรือจิตวิญญาณ และทางสังคม โดยเฉพาะอยากเห็นว่ามีการ “ป้องกัน” และการ “สร้างเสริมสุขภาพ” ด้วยการ “สร้างสมปัจจัยสร้างสุขภาพ” กันอย่างกว้างขวางตั้งแต่ช่วงต้นของชีวิตหรือโดยเร็วที่สุดต่อเนื่องไปจนตลอดชีวิต โดยในส่วนของผมเองนั้นยินดีใช้เวลาในช่วงท้ายของชีวิตที่ยังเหลืออยู่ อุทิศให้กับการ “สนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ” เท่าที่จะสามารถทำได้

(ลงในหนังสือ “สุขภาวะ สร้างได้” เรื่องราวดีๆที่สร้างสุขภาวะที่ดีให้ทุกคน ประกอบด้วยความเรียงจากเด็ก เยาวชน คนหนุ่มสาว และประชาชนจากทั่วประเทศ พร้อมนักเขียนกิตติมศักดิ์ คำนำโดย ประเวศ วะสี จัดพิมพ์เผยแพร่โดย สำนักงานคณะกรรมการสุขภาพแห่งชาติ ธันวาคม 2551)