กระบวนการสอน
การสอน
วันนี้ตื่นเช้ามาฝนตหนักมาก...คิดว่าเราจะไปมหาลัยดีหรือเปล่า..เพราะวันนี้ไม่มีการเรียนการสอน..แต่มีการจัดงานของคณะชื่อว่า ศึกษาศาสตร์วิชาการ วันนี้จัดเป็นวันสุดท้ายแล้ว...แต่งานวันนี้น่าสนใจมาก...สักพักเลยตัดสินใจไปมหาลัย...
งานเริ่มตอนประมาณ 9 โมงเช้าแต่เราดันไปถึ.งานประมาณ 10.30 ตอนแรกลังเลว่าจะเข้าไปในงานดีหรือปล่าว...แต่คิดอยู่ในใจว่า มาแล้วก็เข้าดีกว่า...พอเข้าไปในงาน...งานกำลังเพิ่งเริ่มได้ดูวิธีแนวการสอนของรุนพี่....เริ่มจากตั้งแต่เอกปฐมวัย...เป็นการสอนเล่านิทานให้แก่เด็ก...และให้เด็กได้มีกิจกรรมทำร่วมกัน...เอกปฐมวัยได้ชมได้ไม่นานก็จบเพราะไปสายแล้ว...ต่อจากนั้นเป็นเอกคณิตศาสตร์...พวกพี่มีวิธีการสอนที่น่าสนใจ...มีการสอนร้องเพลงในวิชาคณิตสาสตร์ซึ่งตัวของดิฉันตั้งแต่เรียนคณิตศาสตร์มาไม่เคยได้ร้องเพลง...เป็นเพลงที่ร้องไม่ยากและเป็นเทคนิคการสอนเรื่องการหา ห.ร.ม.ได้ป็นอย่างดี...แต่เสียดายที่ไม่ได้จดไว้..ถ้าใครมีก็ช่วยส่งให้หน่อยนะ..อิอิอิ...หลังจากนั้นเป็นการสาธิตของเอกวิทยาศาสตร์...เป็นเรื่องเกี่ยวกับฟิสิก...โดยส่วนตัวแล้วไม่เคยได้เรียนวิชานี่หรอกเพราะจบสายศิลป์มา...พวกพี่สอนทำให้เราได้เข้าใจมากขึ้น...จากแต่ก่อนไม่เคยเรียนมา...วันนนี้ได้เรียนก็รู้สึกดีใจ...ถัดมาเป็นเอกภาษาอังกฤษ..ซึ่งเป็นรุ่นพี่ของดิฉันเอง...ได้เห็นแล้วอึ่ง...พี่เขาสอนได้ดีมากมีวิธีการนำเข้าสู่บทเรียนได้อย่างน่าสนใจ...มีการสร้างกิจกรรมให้เด็กได้มีส่วนร่วม..ต่อจากนั้นเป็นเอกสุดท้ายคือเอกสังคมศึกษา...ตอนแรกนั่งคิดเลยว่าต้องน่าเบื่อแน่นอนเลย...เพราะตั้งแต่เรียนมาไม่เคยมีครูคนใดสอนสังคมแล้วทำให้เราตื่นตัวได้เลย...แต่เห็นรุ่นพี่แล้ว...โอโฮ...นี่หรือครูสังคม...พี่เขาสอนได้น่าสนใจมาก...มีวิธีการที่ไม่เหมือนใคร...หรืออาจเป็นเพราะบุคลิกของพี่เขาด้วยที่สามารถถ่ายทอดออกมาได้อย่างน่าสนใจและเร้าให้ผู้เรียนเกิดการเรียนรู้ได้มากขึ้น...พวกพี่เขามีข้อคิดมาฝากให้กับรุ่นน้องอย่างพวกเรา...และดิฉันก็ขอฝากให้กับครูพันธ์ใหม่และครูพันธ์เก่าทุกคนนั้นก็คือ...การเป็นครูต้องเป็นด้วยจิตวิญญาณ..ไม่ใช่เป็นครูเพื่อกินเงินเดือน...
หลายคนอาจจะถามว่า การเป็นครูด้วยจิตวิญาณเป็นอย่างไร...การเป็นครูด้วยจิตวิญาณคือการเป็นด้วยความตั้งใจ..ไม่เลือกสอนศิษย์...คิดอยู่เสมอว่าศิษย์คือญาติพี่น้องของเรา...
งานเริ่มตอนประมาณ 9 โมงเช้าแต่เราดันไปถึ.งานประมาณ 10.30 ตอนแรกลังเลว่าจะเข้าไปในงานดีหรือปล่าว...แต่คิดอยู่ในใจว่า มาแล้วก็เข้าดีกว่า...พอเข้าไปในงาน...งานกำลังเพิ่งเริ่มได้ดูวิธีแนวการสอนของรุนพี่....เริ่มจากตั้งแต่เอกปฐมวัย...เป็นการสอนเล่านิทานให้แก่เด็ก...และให้เด็กได้มีกิจกรรมทำร่วมกัน...เอกปฐมวัยได้ชมได้ไม่นานก็จบเพราะไปสายแล้ว...ต่อจากนั้นเป็นเอกคณิตศาสตร์...พวกพี่มีวิธีการสอนที่น่าสนใจ...มีการสอนร้องเพลงในวิชาคณิตสาสตร์ซึ่งตัวของดิฉันตั้งแต่เรียนคณิตศาสตร์มาไม่เคยได้ร้องเพลง...เป็นเพลงที่ร้องไม่ยากและเป็นเทคนิคการสอนเรื่องการหา ห.ร.ม.ได้ป็นอย่างดี...แต่เสียดายที่ไม่ได้จดไว้..ถ้าใครมีก็ช่วยส่งให้หน่อยนะ..อิอิอิ...หลังจากนั้นเป็นการสาธิตของเอกวิทยาศาสตร์...เป็นเรื่องเกี่ยวกับฟิสิก...โดยส่วนตัวแล้วไม่เคยได้เรียนวิชานี่หรอกเพราะจบสายศิลป์มา...พวกพี่สอนทำให้เราได้เข้าใจมากขึ้น...จากแต่ก่อนไม่เคยเรียนมา...วันนนี้ได้เรียนก็รู้สึกดีใจ...ถัดมาเป็นเอกภาษาอังกฤษ..ซึ่งเป็นรุ่นพี่ของดิฉันเอง...ได้เห็นแล้วอึ่ง...พี่เขาสอนได้ดีมากมีวิธีการนำเข้าสู่บทเรียนได้อย่างน่าสนใจ...มีการสร้างกิจกรรมให้เด็กได้มีส่วนร่วม..ต่อจากนั้นเป็นเอกสุดท้ายคือเอกสังคมศึกษา...ตอนแรกนั่งคิดเลยว่าต้องน่าเบื่อแน่นอนเลย...เพราะตั้งแต่เรียนมาไม่เคยมีครูคนใดสอนสังคมแล้วทำให้เราตื่นตัวได้เลย...แต่เห็นรุ่นพี่แล้ว...โอโฮ...นี่หรือครูสังคม...พี่เขาสอนได้น่าสนใจมาก...มีวิธีการที่ไม่เหมือนใคร...หรืออาจเป็นเพราะบุคลิกของพี่เขาด้วยที่สามารถถ่ายทอดออกมาได้อย่างน่าสนใจและเร้าให้ผู้เรียนเกิดการเรียนรู้ได้มากขึ้น...พวกพี่เขามีข้อคิดมาฝากให้กับรุ่นน้องอย่างพวกเรา...และดิฉันก็ขอฝากให้กับครูพันธ์ใหม่และครูพันธ์เก่าทุกคนนั้นก็คือ...การเป็นครูต้องเป็นด้วยจิตวิญญาณ..ไม่ใช่เป็นครูเพื่อกินเงินเดือน...
หลายคนอาจจะถามว่า การเป็นครูด้วยจิตวิญาณเป็นอย่างไร...การเป็นครูด้วยจิตวิญาณคือการเป็นด้วยความตั้งใจ..ไม่เลือกสอนศิษย์...คิดอยู่เสมอว่าศิษย์คือญาติพี่น้องของเรา...
คำสำคัญ (Tags): #การจัดการเรียนการสอน#ครูพันธ์ใหม่
หมายเลขบันทึก: 211442เขียนเมื่อ 25 กันยายน 2008 10:44 น. ()ความเห็น (2)
ชีวิตคือการเรียนรู้ครับ เพียงแต่เราเปิดใจรับสิ่งใหม่ๆ ก็จะได้เห็นสิ่งที่ไม่เคยเห็นมาก่อน นำมาเป็นประสบการณ์ต่อไป :)
ยินดีกับสัมผัสดีๆของความเป็นครู ที่แทรกซึมในทุกๆความรู้สึกครับ
ครูต่อ