Kiwi ตอน นักร้องจำเป็น

สถานการณ์สร้างนักร้อง

          เรื่องนี้เกิดขึ้นตอนไปเยี่ยมโรงเรียนเมารี ที่โรโตรัว เป็นโรงเรียนสำหรับชนเผ่าเมารี เป็นเมารีทั้งหลักสูตร และวัฒนธรรมของชนเมารี เราไม่กล้าถ่ายรูป ไปถึงโรงเรียนรอเวลาที่เหมาะสม แล้วจะมีครูผู้หญิงออกมาร้องเพลงต้อนรับ (เหมือนเพลงสวด) เป็นธรรมเนียมแขกที่เป็นผู้หญิงจะเดินก่อน และเมื่อจะเข้าอาคารต้องถอดรองเท้า ครั้นถึงที่นั่งในสถานที่ประชุมผู้ชายนั่งหน้า เราไม่กล้าคุยกันเลยเงียบมาก เหมือนกำลังร่วมในกิจกรรมหน้าเสาธง แต่ดูศักดิ์สิทธิ บางทีก็เหมือนทำกิจกรรมรอบกองไฟ เขาต้อนรับแขกด้วยการเอาจมูกชนกัน

         ก่อนกลับเขาจะร้องเพลงแบบซึ้งๆมีความหมายเป็นการส่งเรา ฝ่ายเราจำเป็นต้องร้องตอบ คิดเอาเถิด จะร้องเพลงอะไรดี คณะของเราก็ล้วนแต่เป็นคนเรียบร้อย ไม่ถนัดร้องเล่นเต้นรำเลยนอกจากเราคนเดียวที่ค่อยข้างชอบ กล้า บ้าเลือด แต่ก็ร้องเพลงไม่ถนัด ต้องหารือดร.เบญจลักษณ์ โดยด่วนขอให้ท่านช่วยแปลให้ซึ้งๆก็แล้วกัน การร้องเพลงครั้งนี้ทำงานเป็นทีม เราเป็นนักร้องนำ (เสียงร้องได้คะแนนเกือบตกแต่ท่าทางได้คะแนนเต็ม)     น้องนิตต์ (ต้นตำหรับมาม่ายำ) เป็นคนบอกเนื้อ เพลงที่ร้องคือ "บ้านเรา"(ซึ้งค่ะ)

     นึกว่าจบแล้วไปอีกโรงเรียนเด็กๆร้องเพลงสนุกๆรับเรา เราต้องร้องตอบคราวนี้เต้นด้วย เอาละซิ (อยากร้องเพลงทำใม?ถึงต้องเป็นเรามากกว่า ) งานนี้โชว์เดี่ยวพาเด็กร้อง พาเด็กเต้น ก็เพลงช้างไงคะ  จากการแสดงเดี่ยวในครั้งนี้ทุกคน(ชาว New Zealand )เจอหน้าเรา ร้องเพลงช้างเลย สนุกเขาล่ะ

          เกือบลืมบันทึกว่า ก่อนหน้านี้ กลางคืนที่โรงแรมได้ขึ้นเวทีซ้อมเต้นรำแบบเมารีแล้วค่ะ

(แฟนๆ ที่ติดตามอ่านรอหน่อยนะคะ ต้องเดินทางไปทำงานต่างจังหวัดอาจมีปัญหาเรื่องสัญญาณ ขอบคุณมากค่ะ)

[ชัดเจน ไทยแท้]

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาชม สวัสดีปีใหม่ค่ะ