มากกว่าคำพูด...คือการกระทำ


กว่าจะรู้ก็สาย

  " อยากบอกว่าขอบคุณสำหรับสิ่งดีๆที่มีให้ "-5-

มีคนบอกว่า  " การกระทำ "  สำคัญและมีค่ามากกว่าคำพูดที่พูดออกมาจากปาก

ชั่วชีวิตของคนคนหนึ่งมนุษย์เดินดินที่มีรัก  โลภ  โกรธ  หลงอย่างเราๆมันยากที่จะหาคนที่เข้า

ใจเราและให้อภัยเราเวลาเราทำผิดจะมีสักคนมั้ย....  ยามว่างอยู่ในภาวะที่มีสติที่ครบถ้วนเรา

คงถามตัวเราว่าชีวิตของเราที่ผ่านมาและวันพรุ่งของอีกวันข้างหน้าจะมีคนคนนั้นไม

     ครูซ่อมคน  เมื่อคืนหลังเสร็จภารกิจการทำหน้าที่ของความเป็นมนุษย์มีโอกาสนอนพักยืด

ขา  ยกเท้าสูง (รู้น่ะคิดอะไรอยู่...ไม่ใช่อย่างนั้น...)เปล่าเป็นท่าพักของเหล่าสาวๆพยาบาลที่

เป็นที่รู้กันว่าเวลาลงเวรมาจะเอาขาทั้ง 2  ข้างสอดใต้ห่วงผ้าที่ทำไว้โดนสอดใต้ไม้กั้นเตีง

(เตียง 2 ชั้น)เพื่อยกขาให้สูงไว้เป็นการผ่อนคลายวิธีหนึ่งของนักศึกษาพยาบาลแต่สมัยคุณ

ย่า คุณยายมาถึงรุ่นหลานถ่ายทอดจากรุ่นสู่รุ่น(นอกเรื่องนิดนึกถึงอดีต)  สรุปคืออยู่ในภาวะ

จิตที่ไม่มีโมหะ โทสะ  รัก หลง...     

                                                                                                                               คิดถึงคุณเท้ง....และการกระทำของคุณเท้งที่ผ่านมา...ใกล้ตัวมีหนังสือ  การพยาบาลเด็ก 

3  เล่ม ที่คุณเท้งอุตห์สาห์ซื้อมาให้(ปกติขี้นเหนียวมาก...ขอบอก) พร้อมกับแหวน 1 วงที่ราคา

ของแหวนมันอาจไม่มากมายเทียบราคาของเงินตอนนี้  แต่มันเป็นแหวนที่คุณเท้งหามาแทน

แหวนวงแรกที่ขายไปโดยไม่รู้ต้ว (ใส่นิ้วก้อยแหวนหวมนิดหน่อย..)  เพียงของ  2  อย่างนี้ 

คุณเท้ง  อุตสาห์นั่งรถ  700  กว่ากิโล  เพื่อเอามาให้เพราะครูซ่อมคนจำเป็นต้องใช้หนังสือ

ด่วน..ครูซ่อมคนมีโอกาสแค่เลี้ยงขนมจีนแค่จานเดียว...คุณเท้งก็ต้องเดินทางกลับเลยเพราะ

มีภารกิจต้องอยู่เวร(โรงพยาบาล)ในวันรุ่งขึ้น  นั่งรถ  700  กิโลกลับถึงเช้าทำงานต่อ

ก็คงไม่มีคำพูดจะบอกนอกจาก  การกระทำที่ดีๆตอบแทนในวันพรุ่งของพรุ่งนี้  เหนือสิ่งอื่นใด

อยากบอกว่า  "  ขอบคุณมากค่ะ "

" บ่นปวดหลัง "  รู้ว่าศุกร์นี้รับรองป๋าเท้งเราจะหายเป็นปลิ้ดทิ้ง

อ้อคุณเท้งเคยถามตัวเองใช่มั้ย  คำตอบเพราะคุณเท้งเริ่มเข้าใจและเริ่มจะเรียนรู้รู้จักตัวตนที่

แท้จริงของเขาคนนั้นแล้วนิดหน่อยยำนิดหน่อยถ้าเวลาที่เหลืออยู่ยังพอมีคงไม่สายไปน่ะคุณ

เท้ง  ดพราะคนเราเขาบอกว่ากว่าจะรู้และยอมรับความจิงบางอย่างมันก็สายไปแล้ว

ขอบคุณค่ะ

-4-

หมายเลขบันทึก: 189680เขียนเมื่อ 22 มิถุนายน 2008 16:53 น. ()แก้ไขเมื่อ 29 เมษายน 2012 16:34 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)

ครูซ่อมคนจ๋า...

ดีใจที่เห็นเพื่อนสุขใจ

ว่าแต่คุณเท่ง หรือคุณเท้งกันแน่จ๊ะ

หนังสือได้มาแล้วก็ต้องอ่านให้คุ้มกับระยะทาง 700 กิโลน๊ะ

ว่าแต่...เหนื่อยไม๊คนดี ( คิก คิก)

 

 

สวัสดีค่ะครูซ่อมคน

ยินดีและดีใจที่คุณครูมีความสุข (เก็บเกี่ยวไว้เถอะ)เพราะความ

สุขอยู่กับเราสั้นนัก..........

 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท