แค่คนสองคนที่คิดจะอยู่ร่วมกัน

แต่ละคน เติบโตมาจากที่แตกต่าง

ยิ่งมาอยู่ใกล้กันมาก....ก็ยิ่งทำให้เห็นความแตกต่างกัน

ของคนสองคน

...........

อาจมีหลายครั้งที่เรารู้สึกขัดใจ ที่อีกคน ทำอย่างนั้น อย่างนี้

หรือ พูดจาอะไรที่เราไม่ค่อยพอใจ

แต่ด้วยความรักที่มีอยู่ และ หวาดกล้วว่า

หากพูด หรือ ทำอะไรออกไปแล้วจะเกิดการกระทบกระทั่ง

หรือทำให้เสียความรู้สึกกันไปเปล่า ๆ

..........

จึงเก็บความอึดอัดใจไว้คนเดียวดีกว่า

จนเผลอลืมไปว่า ความรู้สึกที่ไม่ได้รับการผ่อนคลายนั้น

จะถูกทักถม สะสมไว้ให้สูงขึ้น เป็นความขุ่นเคือง

ในอารมณ์.....อยู่เสมอ

........

และอาจถึงจุดที่ ไม่อาจทนได้ในสักวัน

การคบหากับใครสักคนอย่างจริงจังนั้น

เราต้องไม่ลืมว่า

คนๆ นั้น คือคนที่เราต้องใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน....ตลอดไป

อย่าให้ต้องมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งอดทนขนาดนั้นเลย...ดีไหม..

กล้าที่จะพูดใน แง่ดี ใน แง่เสีย

เพื่อที่อีกฝ่ายจะได้รับรู้ และ ปรับตัวเข้าหากัน

.......

เพื่อถนอมรักไว้ให้อยู่ด้วยกัน นานๆ

เพราะไม่มีประโยชน์อะไรเลย.. หากจะ

เก็บความรู้สึก เพื่อที่จะรักกันให้มาก ๆ ในวันนี้

.........

แต่....ไม่เคยยอมรับอะไรกันได้

และ....ให้ความรักน้อยลงในวันต่อไป

อย่าปล่อยให้ความขุ่นเคื่องใจเล็ก ๆ

กลายเป็นเรื่องใหญ่

........

กล้าที่จะพูดคุยกันให้เข้าใจ

และให้ทุกความคลางแคลงใจจบลง...ที่ตรงนั้น...

ความรัก

เป็นเรื่องใหญ่ เกินกว่าที่จะถูกบั่นทอน

ด้วยเรื่อง เล็ก ๆ น้อย ๆ

...แค่เพียงเพราะ คนสองคน ไม่ได้คุยกัน...