เรียนรู้...การใช้แบบวัด "ความสุข" ในผู้สูงอายุ
เมื่อวาน..
ดิฉันนำ...แบบวัด "ดัชนีชี้วัดความสุข"...ไปให้กลุ่มผู้สูงอายุทำ และประเมินตนเอง
จริงๆ แล้วดิฉันนั้นไม่ชอบที่จะนำแบบประเมินนี้ไปใช้ ... ดิฉันถนัดเข้าไปเจาะลึกที่ข้อมูลเชิงคุณภาพมากกว่าที่จะวัดออกมาเป็นตัวเลข...
แต่ด้วยกฏเกณฑ์...ของงาน ที่มักอยากจะได้ อยากจะนำเสนอออกมาเป็นตัวเลข...
ดิฉันจึงต้องนำแบบประเมินนี้ไปทำ...
........
สิ่งที่ได้เรียนรู้จากการนำแบบวัดนี้ไปใช้...
ไม่เหมาะ กับกลุ่มผู้สูงอายุ... เพราะเป็นเรื่องเอกสาร..ต้องอ่านและตอบในแบบวัดนั้น...
ความคล่องจากการอ่าน ไม่สะดวก ...
ข้อคำถาม...ไม่เหมาะ...
"อายุอยู่มาปูนนี้แล้ว... คงไม่มีอะไรจะสุขจะทุกข์ไปมากกว่านี้อีกแล้ว..."
เมื่อสังเกต...สภาวะของกลุ่มผู้สูงอายุ แล้วเห็นความไม่สุข และไม่สะดวกต่อการทำแบบวัดนี้
ดิฉันจึงรีบเปลี่ยนกระบวนท่า...เป็นถอดบทเรียน...พูดคุยแลกเปลี่ยนตามสไตล์ความถนัดของตัวเอง เพื่อให้ได้รับรู้ และเรียนรู้ร่วมในกลุ่มผู้สูงอายุนี้ ต่อมุมมองเรื่อง "ความสุข"
จากนั้นก็ปฏิบัติ...ร่วม ในกิจกรรม "ตามดูรู้ลมหายใจ"
ความลื่นไหล...จึงเคลื่อนสู่การเรียนรู้...ที่น่าเรียนรู้ต่อไป
ดิฉัน...ไม่สนใจอีกแล้วค่ะว่า... จะได้ตัวเลขหรือไม่ได้ตัวเลข
ดิฉันจึงจัดว่าเป็นอีกหนึ่งคนทำงาน...ที่ค่อนข้างขี้เกียจทำข้อมูลเชิงสถิติออกมา
ตอนนี้...เป้าหมาย...สนใจแต่เพียงว่า "ตนเอง"...กำลังทำอะไร และมีเป้าหมายอะไรบ้าง
............................................
ความเห็น (2)
จ๊ะเอ๋..กะปุ๋มลุ๋ม
เห็นด้วยพี่ก็ไม่ชอบใช้แบบทดสอบต่างๆเหมือนกัน แม้แต่ IQ test ( ทั้งๆที่วิชาชีพต้องใช้นี่แหละ )
เพราะพี่รู้สึกว่าหยาบเกินไปที่จะวัดอะไรออกมาเป็นตัวเลขแล้วเชื่อถือจริงจังว่าเป็นแบบนั้น
สิ่งที่มีค่าที่สุดนั้นวัดไม่ได้ด้วยตา ไม่ได้ยินด้วยหูแต่ต้องวัดที่ใจเนาะ..คนมีหลายมิติ มีความเ็ป็้นตัวของตัวเองไม่ใช่ของที่ผลิตจากอุตสาหกรรมนี่นาจะได้เป็นบล็อกเดียวออกมาขยับไม่ได้..การวัดแล้วบอกออกมาเป็นตัวเลขนี่ขาดเสน่ห์ชะมัดเลยล่ะจ้ะ
้ว่าแต่ไหงตกเครื่องได้น้อ..สติ สติ ไงจ๊ะ ^ ^
คว้าตัวมากอดปุ๊บก่อนเผ่นปั๊บเลย อิ อิ อิ
ยิ้มร่า...เริงรับพี่เบิร์ดจ้า..
...
เมื่อวานเป็นอีกวันที่ยืนยัน...การทำงานเป็นทีมของเรา
ทำให้คิดถึง...พี่เบิร์ด...
การเรียนรู้เรื่อง "ทีม" ...ไม่ใช่เพียงแค่จากการทำงานในหน้าที่...
หาก team work ที่แท้จริง...คือ กระบวนการที่เกิดขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติ...ที่ และ tag มือรับกันได้ ณ ทุกเวลา...
...
กะปุ๋ม...ดีใจที่พี่สาวแสนดี..
มากอดพร้อมสอดรับ...แง่งามในการมอง "มนุษย์"...อย่างเป็นชีวิต
แบบประเมิน..ใช้ได้..แต่ไม่ใช่ทั้งหมดของความเป็นมนุษย์...
...
แต่แบบประเมินที่ว่า...นั้น...ไม่ส่งผล...ต่อการตกเครื่องนะเจ้าคะ...
อิอิ...วิ่งเพลินกับคุณหมอคนชอบวิ่ง พี่อึ่ง และคุณเอก...(ฮา..)
ล้อเล่นค่ะ...
กะปุ๋มดูเวลาผิดเองค่ะ...สงสัยติดหนี้นกแอร์...ไว้เยอะ เขาเลยมาเอาคืนเจ้าค่ะ...
(^_____^)