ลองคิดดังๆ เรื่อง "ตัวชี้วัด" ใน GotoKnow ฉบับต่อยอด
ขออนุญาตต่อยอดของ อ. ประพนธ์ เรื่อง "ลองคิดดังๆ เรื่อง "ตัวชี้วัด" ใน GotoKnow" พอดีประจวบเข้ากับการทำงานของ สำนักประกันฯ วันนี้เจ้าหน้าของสำนักกล่าวว่าจะทำอย่างไรให้กรรมการพัฒนาระบบฯ ช่วยกันให้ความคิดเห็น เข้าประชุมอย่างสม่ำเสมอ ในความคิดของเด็ก (เพราะเจ้าหน้าอ่อนอาวุโส) อีกทั้งในอดีตการพัฒนาดัชนีสามารถให้กรรมการไปต่างจังหวัด และ เรียกว่าใช้อาจารย์ทำงานเต็มที ถึงแม้ว่าเหตุการณ์ยังไม่ครบปี 10 เพียงของ 2-3 ปีที่ผ่านมาเทคโนโลยีเปลี่ยนแปลงไปมาก ถ้าจะทำงานในรูปแบบเดิมคงต้องหาที่พักที่ระบบสื่อสารไปไม่ถึง ตัดขาดจากกรุงเทพอย่างจริง ๆ เพื่อให้กรรมการได้ทำงานเต็มที
ทำให้ต้องมานั่งคิดว่าทำไม่ ผอ. (เรา) จึงไม่ค่อยชอบไปต่างจังหวัดทำงาน เพราะ 1) เสียเวลาเดือนทาง 2) คนติดงานก็ยังติดงานได้เหมือนเดิม 3) ถ้าระบบสื่อสารดี ยังไงก็ยังสั่งงานได้
ที่สุดก็เสนอว่าลองหากลยุทธ์มาช่วยในการขับเคลื่อนดู ก็เหมือนกันการมาหา ตัวชี้วัด ที่ อ. ประพนธ์กำลังหาอยู่
อาจารย์ ประพนธ์อาจเลือกตัวชี้วัดโดยเลือกจากผู้เขียนบันทึกมากที่สุด หรือ บันทึกที่มีผู้อ่านมากที่สุด แต็ก็ย้อนกลับมาคำถามว่าทำไปเพื่ออะไร เราเป็นผู้ใหญ่ระดับนี้แล้ว ยังต้องการรางวัลอีกหรือ
เช่นเดียวกันกับกลยุทธ์ที่เสนอว่าจะให้รางวัล หรือ กล่าวคำขอบคุณกรรมการที่ช่วยงานเราได้อย่างไร การให้รางวัลคงไม่ใช่รางวัลใหญ่โต แต่อยากแสดงน้ำใจขอบคุณมากกว่า แต่ทำอย่างไรจึงสามารถแสดงคำขอบคุณ แล้วเป็นแรงกระตุ้นให้กรรมการอื่น ๆ เสนอความคิดเห็นเพิ่ม และ เข้าประชุมอย่างสมำเสมอ เพื่อให้ผลการงานเป็นของ มก. หรือ เป็นที่ยอมรับในสังคม มก. ทั้งหมด ไม่เพียงเฉพาะกลุ่มที่ทำงานเท่านั้น
อยากหาสาเหตุที่แท้จริงเหมือนกัน ดัชนีชี้วัด น่าจะเป็นการเป็นกรรมการในชุดต่างๆ มีกรรมการท่านหนึ่ง เป็นประธานในกรรมการสองชุด และที่สำคัญคือประชุมในวันเดียวกัน ประธานต้องแยกตัว จึงเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ว่าต้องโดดอีกชุด
คงเป็นปัญหาโลกแตก ที่ต้องหาทางแก้กันต่อไป
ความเห็น (1)
อาจารย์ชุลีรัตน์คะ รบกวนใส่ลิงค์ของบันทึกของดร.ประพนธ์ เรื่อง ลองคิดดังๆ... ในบันทึกของอาจารย์ด้วยนะคะ
http://gotoknow.org/archive/2006/02/21/05/50/27/e16163
ขอบคุณคะ เพื่อผู้อ่านเขาต้องการตามไปอ่านที่บันทึกที่อาจารย์อ้างถึงคะ