การจัดการศึกษาในสังคมปัจจุบันจะมุ่งเน้นที่การสอนคนให้เก่งทางด้านวิชาการ มุ่งผลิตเด็กเพื่อเข้ามหาวิทยาลัย เพื่อชื่อเสียง
ของสถาบัน แต่ยังมีเด็กอีกส่วนหนึ่งที่ไม่ได้เก่งทางวิชาการแต่มีความฉลาดทางอารมณ์มีความสามารถพิเศษทางด้านต่างๆที่สมควรได้รับการสนับสนุนและส่งเสริม ด้วยเหตุและผลแห่งสัจจะธรรมที่เป็นข้อเท็จ จริงที่ว่า การศึกษาไม่ได้ผลิตคนเพื่อให้เป็นเจ้าคนนายคนแต่ยังมีอีกหลายล้านคนที่จะต้องรับใช้สังคม โดยใช้ความรู้ที่ได้จากประสพการณ์ เพื่อแก้ปัญหาให้ตัวเองและความอยู่รอดในสังคม ถึงเวลาแล้วหรือยังที่เราจะมาดูแลทรัพยากรมนุษย์