การบริการวิชาการ มาตรฐาน เป้าหมายและตัวชี้วัด

คณบดีคณะสัตวแพทยศาสตร์เสนอเพิ่มประเภทผู้ให้บริการวิชาการแก่สังคม

 เช้านี้มีการประชุมที่สำคัญสองแห่งพร้อมๆกัน คือการประชุมผู้ตรวจประเมินคุณภาพภายใน มหาวิทยาลัยขอนแก่น ซึ่งผมมีสองสถานะ คือ กรรมการผู้ทรงคุณวุฒิ ( อาวุโส=แก่) และ เป็นผู้ประเมินคุณภาพหน่วยงานในมหาวิทยาลัยขอนแก่น อีกประชุมที่มีประจำทุกวันพุธที่สองและสาม คือ การประชุมคณบดี ซึ่ง ผู้อำนวยการศูนย์ สถาบัน และ สำนัก ซึ่งมีฐานะเทียบเท่า ( ไม่เท่าจริงครับ แต่ก็ OK ครับ )

 ประเด็นที่สำคัญและประชากรทุกฝ่ายมีส่วนร่วมแต่ผ่านไปค่อนข้างเร็วคือ  วาระที่ ๖.๒ การจัดทำคำรับรองการปฏิบัติราชการ และ การติดตามประเมินผลการปฏิบัติราชการของสถาบันอุดมศึกษา ประจำปีงบประมาณ ๒๕๔๙ (ซึ่งผ่านมาแล้ว เดือนที่ ๔) ท่านรองอธิการบดี ผศ.ดร.อารมย์ ได้รายงานว่าถึงวันนี้ " ยังไม่นิ่ง ยังมีการต่อรอง(ระหว่าง มหาวิทยาลัย และ สมศ อยู่)

 ประเด็นที่ผมมีความเป็นห่วงมีสองประเด็นที่นำเสนอให้ทีประชุมคณบดีพิจารณาครับ

 ๑. เมื่อมีคำรับรองเกิดขึ้นท่านใดเป็นเจ้าภาพในการรายงาน เรื่องจาก สมศ จะดูความก้าวหน้าสามปีย้อนหลัง และ บางเรื่องต้องออกแรงพัฒนาครับ

 ๒. ในส่วนของการบริการวิชาการ ในมาตรฐาน และ ตัวชี้วัด  ( Link ) จะเน้นเฉพาะจำนวนโครง/กิจกรรม บริการทางวิชาการทีตอบสนองความต้องการของสังคม ชุมชน ประเทศชาติ ต่อ จำนวนอาจารย์ประจำ ประเด็นนี้ที่ผมเสนอให้ที่ประชุมพิจารณา คือ สภาพความเป็นจริงของ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ผู้ที่ออกไป "บริการวิชาการส่วนหนึ่งเป็นข้าราชการสายสนับสนุน จากหน่วยงานระดับคณะ/ศูนย์/สถาบัน หรือ สำนัก"

 งานนี้ท่านคณบดีคณะสัตวแพทยศาสตร์ รศ.นสพ.ประจักษ์ พัวเพิ่มพูลศิริ เสนอให้ปรับ "ตัวชี้วัด โดยเพิ่มบุคลากรสายสนับสนุนเข้ามาด้วย" เป็นที่น่ายินดีครับเพราะทีมงานสายสนับที่ได้มาช่วยงาน "จะได้เป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยพัฒนาตัวชี้วัดนี้ เพราะต้องมีการรายงานผลย้อนหลังสามปี เพื่อดูพัฒนาการ"

บ่ายวันนี้ตั้งแต่เวลา ๑๓.๓๐ น. จะมีการประชุมคณะกรรมการบริการวิชาการแก่สังคมแบบสหสาขาวิชา ครั้งที่ ๓ ครับ ความก้าวหน้าทางทีมงานคงจะลงใน Blog ต่อไป

 เรียนเชิญทีมงานสายสนับสนุนให้ความเห็นครับ

JJ