ประวัติความเป็นมาอำเภอเบตง
อำเภอเบตง
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
| ||||||||||||||||||||||||||
เบตง เป็นอำเภอขนาดใหญ่ในจังหวัดยะลา นับเป็นอำเภอใต้สุดของประเทศไทย ซึ่งอยู่ห่างจากตัวเมืองยะลาระยะทางประมาณ 140 กิโลเมตร มีพื้นที่ด้านเหนือติดต่อกับอำเภอธารโต ด้านตะวันออกติดต่อกับอำเภอจะแนะ จังหวัดนราธิวาส ทิศใต้และทิศตะวันตกติดต่อกับรัฐเปรัก และรัฐเกดะห์ ประเทศมาเลเซียตั้งเป็นอำเภอเมื่อ พ.ศ. 2441
คำว่า "เบตง" (Betong) มาจากภาษามลายูว่า "Buluh Betong" หมายถึง ไม้ไผ่ หรือ ไผ่ตง
เนื้อหา[ซ่อน] |
ประวัติ
เดิมพื้นที่อำเภอเบตง ขึ้นอยู่กับเมืองรามัน ซึ่งเป็น 1 ใน 7 หัวเมืองของมณฑลปัตตานี ต่อมาในปี พ.ศ. 2411 ได้ตั้งขึ้นเป็นอำเภอ ชื่อว่า "อำเภอยะรม" (ตั้งอยู่บ้านฮางุส ม.1 ต.เบตง) แบ่งการปกครองออกเป็น 6 ตำบล คือ ตำบลเบตง ตำบลยะรม ตำบลอิตำ ตำบลโกรเน ตำบลบาโลน ตำบลเซะ หรือ โกร๊ะ
ต่อมาในปี พ.ศ. 2442 จากผลการปักปันแดน ระหว่างไทย-มาลายาอาณานิคม ของอังกฤษเป็นเหตุให้ ตำบลอิตำ ตำบลโกรเน ตำบลบาโลน ตำบลเซะ หรือ โกร๊ะ รวม 4 ตำบล ถูกตัดออกจากตำบลยะรม (เบตง) ไปรวมกับรัฐเปรัก มาเลเซีย อำเภอยะรม (เบตง) ไปรวมกับรัฐเปรัก มาเลเซีย อำเภอยะรม (เบตง) จึงเหลือการปกครองอยู่เพียง 2 ตำบล คือ ตำบลเบตง ต่อมาได้มีการจัดตั้ง ตำบลอัยเยอร์เวง และ ตำบลฮาลา จากหลักฐานปรากฏว่า มีตำบลอัยเยอร์เวง ในปี พ.ศ. 2462 และมีตำบลฮาลา ในปี พ.ศ. 2486
ต่อมาอีก 21 ปี ในปี พ.ศ. 2473 สมัยที่พระพิชิตบัญชาการเป็นนายอำเภอ ได้ย้ายที่ตั้งที่ว่าการอำเภอจากบ้านฮางุส หมู่ 1 ตำบลเบตง มาตั้งอยู่ที่ บ้านกำปงมัสยิด หมู่ 6 ตำบลเบตง พร้อมกับได้เปลี่ยนชื่อจาก "อำเภอยะรม" เป็น "อำเภอเบตง" ซึ่งเป็นภาษามลายู ซึ่งแปลความหมายว่า "ไม้ไผ่" (ที่ว่าการอำเภอหลังเก่า ตั้งอยู่ใกล้กับสถานีตำรวจภูธรอำเภอเบตงปัจจุบัน) และในปี พ.ศ. 2481 ได้ตั้งตำบลตาเนาะแมเราะ ปี พ.ศ. 2482 ได้ยุบตำบลฮาลาไปรวมกับ ตำบลอัยเยอร์เวง รวมทั้งได้ประกาศตั้งเทศบาลตำบลเบตง โดยครอบคลุมพื้นที่ตำบลเบตงทั้งหมด ต่อมาเมื่อวันที่ 18 กันยายน พ.ศ. 2527 กระทรวงมหาดไทย ประกาศตั้งตำบลธารน้ำทิพย์ ทำให้อำเภอเบตงมีการปกครอง รวม 5 ตำบล คือ ตำบลยะรม ตำบลอัยเยอร์เวง ตำบลตาเนาะแมเราะ ตำบลธารน้ำทิพย์ และอีกหนึ่งเทศบาล คือ เทศบาลตำบลเบตง
ต่อมาได้ย้ายที่ตั้งที่ว่าการอำเภออีกครั้งหนึ่ง เมื่อวันที่ 16 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2528 มาตั้งอยู่ที่ปัจจุบัน โดยมี ฯพณฯ นายกรัฐมนตรี พลเอกเปรม ติณสูลานนท์ เป็นประธานเปิดอาคารหลังใหม่
สภาพทางภูมิประเทศ
ตัวเมืองเบตงอยู่ห่างจากด่านชายแดนเบตงเป็นระยะทาง 7 กิโลเมตร เป็นเมืองที่มีความสำคัญด้านการท่องเที่ยวและการขนส่งสินค้า เป็นเมืองหน้าด่านที่จะนำสินค้าเข้าออกไปยังท่าเรือน้ำลึกปีนังของมาเลเซีย พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นป่าไม้ และเทือกเขาสันกาลาคีรี
ประชากร
เบตงมีประชากร 55,500 คน ประกอบด้วยคนไทยหลากหลายเชื้อชาติ เป็นคนไทย-มลายูมุสลิมเกือบ 50% คนไทยเชื้อสายจีน(มี 5 เชื้อสาย ฮกเกี้ยน แต้จิ๋ว จีนแคะ กวางสี) 30%และคนไทยพุทธราว 20% อยู่ด้วยกันอย่างสงบสุข ให้เกิดการผสมผสานกันระหว่างวัฒนธรรมที่หลากหลายได้อย่างลงตัว
ส่วนใหญ่จึงประกอบอาชีพทางด้านการเกษตร โดยเฉพาะการปลูกยางพาราเป็นพืชเศรษฐกิจ มีการทำสวนผลไม้และทำไร่ ส่วนในตัวเมืองนั้นประชากรจะประกอบอาชีพเกี่ยวกับการให้บริการด้านการท่องเที่ยว ทาง ก่อ
เศรษฐกิจ
นอกจากอุตสาหกรรมท่องเที่ยว เบตงยังเป็นแหล่งผลิตสินค้าเกษตรสำคัญ เช่น ยางพารา สัมโชกุน ดอกไม้เมืองหนาว ผักน้ำ เป็นต้น
ที่ตั้ง
- ด้านใต้ เปรัก (ประเทศมาเลเซีย)
- ด้านตะวันตก เกดะห์ (ประเทศมาเลเซีย)
- ด้านเหนือ อ.ธารโต
- ด้านตะวันออก อ.จะแนะ (จังหวัดนราธิวาส)
หน่วยการปกครอง
อำเภอเบตง แบ่งเขตการปกครองออกเป็น 5 ตำบล 27 หมู่บ้าน 1 เทศบาลเมือง (เทศบาลเบตง) 4 องค์การบริหารส่วนตำบล
|
|
แหล่งข้อมูลอื่น
-
- แผนที่ จาก มัลติแมป โกลบอลไกด์ หรือ กูเกิลแมปส์
- ภาพถ่ายทางอากาศ จาก เทอร์ราเซิร์ฟเวอร์
- ภาพถ่ายดาวเทียม จาก วิกิแมเปีย
 |
อำเภอเบตง เป็นบทความเกี่ยวกับ จังหวัด อำเภอ หรือเขตการปกครองต่าง ๆ ของประเทศไทย ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหา หรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น ข้อมูลเกี่ยวกับ อำเภอเบตง ในภาษาอื่น อาจสามารถหาอ่านได้จากเมนู ภาษาอื่น ด้านซ้ายมือ หรือ ดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ สถานีย่อย:ประเทศไทย |
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น