ครอบครัวหรรษา

    ลูกสาว 

   วันนี้ขอพูดถึงลูกสาวฝาแฝดสองคนของผมหน่อย   พฤติกรรมต่างๆของลูกผมไม่แตกต่างจากลูกหลานคุณเท่าไหร่หรอกครับ  ถึงแม้ว่าการเลี้ยงดูจะแตกต่างกัน สิ่งแวดล้อมจะต่างกัน  แต่ที่อยากจะพูดถึงคือการเลี้ยงดูของครอบครัว คนที่เป็นพ่อเป็นแม่   หลายครอบครัวมีลูกก็รักอยากให้ลูกหลานตนสบายได้ดิบได้ดีกันทุกคนจริงไหมครับ ?  แต่คุณดูแลเอาใจใส่พวกเขาจริงจังหรือเปล่า?  ใช่ว่าผมจะดีเลิศในการเลี้ยงดูบุตร  แต่จากการเลี้ยงดูอยู่กันมาตั้งเล็กจนโต จนปัจจุบันสองสาวอายุครบ 17 ปี เมื่อ 6 กันยาที่ผ่านมาแล้ว 

     เมื่อลูกสาวผมยังเล็กอยู่ทั้งสองคนเป็นเด็กขี้อาย ไม่กล้าแสดงออกจนถึงทุกวันนี้ แต่เป็นคนว่านอนสอนง่าย ไม่ดื้อรั้น   เมื่อเล็กเรียนได้เกรดเฉลี่ย 4 และ  3 กว่าขึ้นไป จนเลื่อนขึ้นระดับ ม. 4 ผลการเรียนลดลง ได้ 2 กว่า นิสัยเริ่มเปลี่ยนดื้อรั้น ชอบดารา,นักร้อง ,ชอบดูละคร,ฟังเพลง ,ดูหนัง ,เล่น Internet   ซึ่งล้วนเป็นงานอดิเรกที่วัยรุ่นเป็นเหมือนกันหมดบางครั้งก็มีการบ่นว่าบ้าง แต่ไม่มีการลงไม้ลงมือ พอเรียนระดับ ม.5 เริ่มใส่ใจเรื่องการเรียนขึ้น อยากมีอนาคตที่มั่นคง มีความคิดเป็นของตนเอง พ่อแม่มอบหมายให้ทำงานหรือช่วยงานบ้านได้ดีขึ้น ถึงแม้ว่าบางครั้งต้องเตือนเพราะชอบเล่น Internet ชอบนำภาพดารา นักร้องที่ชอบมาทำทิปและเทคนิคต่าง ๆ ลงในโปรแกรม Photoshop ผมก็คอยเตือนว่าเล่นคอมฯมีแชทก็ต้องระวังขนาดเป็นครูภาษาอังกฤษยังถูกหลอกไปฆ่าตายเลย และยังมีข่าวอีกหลายข่าวที่วัยรุ่นสาวๆถูกแชทหลอกให้ไปเสียตัว เสียผู้เสียคนมาหลายรายแล้ว บางเสียท่าผู้ชายมีลูกจนเรียนไม่จบผู้ชายก็ทอดทิ้งเป็นข่าวกันไปอับอายวงศ์ตระกูล  

      ผมเองในฐานะพ่อสนับสนุนให้ลูกเล่นคอมฯ อย่างน้อยเมื่อเขาเก่งก็เป็นคุณสมบัติที่ดีติดตัวเขาไปได้ ผิดกันกับเด็กวัยเดียวที่พ่อแม่ไม่สนับสนุน ก็จะไม่รู้เทคโนโลยี  ถึงแม้เขาจะเล่นคอมฯ ผมก็ให้เขาเล่นเป็นเวลาไม่ปล่อยให้อยู่เล่นจนดึกดื่น   และบางครั้งก็หากิจกรรมอื่นที่ให้เขาห่างหน้าจอได้ เช่น ไปซื้อของกินของใช้ในห้างพร้อมหน้ากัน บางครั้งก็ไปดูนิทรรศการต่างๆที่สถาบันการศึกษาจัด ไปเที่ยวชมธรรมชาติน้ำตก ไปทานอาหารนอกบ้าน เปลี่ยนบรรยากาศให้ครอบครัว ถึงแม้ว่าจะไม่ทุกวัน แต่อย่างน้อยเขาจะมีความรู้สึกว่าพ่อแม่ไม่ได้ทำงานจนลืมเขา หรือไม่ได้ทอดทิ้งเขา  ถึงแม้ว่าทุกวันนี้ผมอยากกอดลูกสาวแต่ผมก็ทำไม่ได้ คงได้แต่พูดจาหยอกล้อกันเล่นเท่านั้น( ธรรมเนียมไทยเราไม่เหมือนฝรั่งที่มักโอบกอดหรือจูบกันเป็นเรื่องปกติ )ผมก็คิดว่าอย่างน้อยลูกก็รู้สึกว่าพ่อเป็นกันเอง ไม่เหินห่างลูก

         มีพ่อแม่หลายคนที่ทำงานหาเงิน เพื่อครอบครัวแต่ไม่ได้หันมามองว่าคนในครอบครัวคุณจะรู้สึกอ้างว้าง เหงา และขาดความอบอุ่นเพียงใด   จึงทำให้เกิดปัญหาครอบครัวแตกแยก ลูกหลานเป็นเด็กเกเรเรียกร้องความสนใจ ไปติดยา ติดเพื่อน สร้างความเดือดร้อนให้สังคมจึงอยากฝากคนที่เป็นพ่อหรือผู้ปกครองเด็กว่า   วันนี้คุณเล่นกับลูกคุณหรือยัง ?

 

[แตงไทย ทิพรส]

ก็มันชอบอะ