เรื่องจริงของการโกหก

"ในคอลัมน์ Life&Soul นิตยสาร Spice"

     โกหก.. แม้จะเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อย ก็อาจมีผลกระทบที่ไม่คาดหวังตามมา

     ถ้าสวรรค์มีจริงและรู้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับเรา เมื่อใดที่เราพูดโกหก เราก็น่าจะถูกลงโทษให้จมูกยื่นยาวออกมาทุกครั้งเหมือนพินอคคิโอ
     แต่ความจริงก็คือ เวลาโกหกไม่มีใครมาลงโทษเราโดยตรง และน้อยคนนักที่จะมีชีวิตอยู่ได้โดยไม่โกหก ส่วนใหญ่จะทำเพื่อรักษาน้ำใจของบุคคลอื่น ไม่อยากทำร้ายความรู้สึก หรือเพื่อหลีกเลี่ยงสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
     การโกหก แม้จะเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อย ก็อาจมีผลกระทบที่ไม่คาดหวังตามมา และผลที่ว่านี้สามารถสร้างความเดือดร้อนได้มากกว่าการบอกความจริง เมื่อคุณไม่สามารถที่จะแก้ไขเรื่องที่โกหกไปแล้วให้เกิดความถูกต้องได้ คุณก็จำต้องสร้างเรื่องโกหกต่อไปอีก เพื่อให้สิ่งที่พูดไปแล้วดูน่าเชื่อถือ ตรงนี้แหละที่ยาก
     เซอร์วอลเตอร์ สกอต นักประพันธ์ที่ฉันชื่นชมพูดถึงการโกหกได้ถูกใจนัก เธอว่า “O What a tangled web we weave. When first we practise to deceive” การโกหกที่เราคิดว่า “ไร้อันตราย” จึงสามารถสร้างผลกระทบที่คาดไม่ถึง หรือความวุ่นวายแบบลูกโซ่ หรือแบบโยงใยพัวพันเป็นเขาวงกตได้

     เมื่อจำแนกการโกหกของคนเราออกเป็นรูปแบบต่างๆ จะพบว่ามีดังนี้ และเราทุกคนต้องเคยทำมาแล้วอย่างน้อยก็แบบหนึ่ง... ถ้าไม่โกหกตัวเอง?!?

     โกหกแบบแก้ตัว
     ลักษณะนี้เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นมากที่สุดในภาวะการทำงาน โกหกเพื่ออธิบายว่าทำไมงานจึงไม่เสร็จตามเวลาที่กำหนด หรือเกิดในสังคม เมื่อต้องการบอกปฏิเสธการเชิญชวน หรือหนีภาระความผูกพันต่อสิ่งหนึ่งสิ่งใด
     กรณีที่ไม่ถือว่าหนักหนาสาหัสนักคือ การโกหกเพื่อให้ตนเองดูดีในสายตาคนอื่น แต่ที่สาหัสคือ การโกหกในที่ทำงานซึ่งแสดงถึงการขาดความรับผิดชอบ ต้องการหลีกเลี่ยงการถูกว่ากล่าว หรือ ต่อว่า    หากเกิดความผิดพลาดในสถานการณ์การทำงาน ไม่มีใครต้องการคำแก้ตัว ยิ่งถ้าคำแก้ตัวนั้นถูกจับได้ว่าเป็นเรื่องโกหก บุคคลนั้นก็จะไม่ได้รับความไว้วางใจอีกต่อไป และถูกมองว่าไร้เสมรรถภาพ
     ความผิดพลาดเป็นเรื่องที่มักแก้ไขได้ แต่เราไม่มีทางที่จะแก้ไขความรู้สึกของบุคคลอื่นที่มองว่าเราเป็นคนที่ชอบโกหกเพื่อเอาตัวรอดจากปัญหา

     โกหกแบบเบนเรื่อง
     การโกหกแบบนี้คล้ายกับแบบแรก เพียงแต่แทนที่จะอ้างโน่นอ้างนี่ เช่น รถติด ไฟไหม้ ฯลฯ เป็นการโยนความผิดไปให้สิ่งอื่นหรือบุคคลอื่นที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ คนที่เป็นแบบนี้คือพวกที่กลัวและขาดความมั่นใจในตัวเอง ไม่เชื่อว่าจะมีใครได้รับโอกาสครั้งที่สองเพื่อแก้ไขความผิด ดังนั้นแทนที่จะยอมรับความผิด ก็ใช้การโกหกแทน
     การแอบอ้างเอาความคิด ผลงานของผู้อื่นมาเป็นของตนก็ถือว่าอยู่ในกลุ่มนี้ บางคนรับคำยกย่องชมเชยในสิ่งที่ตนเองไม่สมควรจะได้รับ โดยโกหกตนเองว่าเหมาะสมที่จะได้ เลือกที่จะไม่แก้ไขความเข้าใจผิดนั้นโดยทำเฉย ปล่อยให้คนอื่นคิดว่าจริง

     โกหกแบบสร้างภาพลวงตา
     บางครั้งเราเปลี่ยนข้อเท็จจริงบางอย่างไปจากเดิมเพื่อสร้างภาพลักษณ์ให้ดูดี ให้ผู้อื่นประทับใจ
     การโกหกแบบนี้มักจะเกี่ยวกับสิ่งที่เราเองขาดความมั่นใจอยู่เดิม อาทิ อายุ น้ำหนัก การศึกษา เงินเดือน ตำแหน่งการงาน ฯลฯ คนที่โกหกในลักษณะเช่นนี้จะเหมือนติดกับ   ดิ้นไม่หลุด   เพราะต้องโกหกต่อเนื่อง
     การแก้ไขที่ดีคือบอกความจริงไปซะ ตัดเส้นใยของการโกหกให้ขาดสะบั้นลง เพื่อนแท้จริงไม่เลิกคบกันเพราะเราเกิดเป็นลูกคนขับสามล้อ หรือเรียนจบโรงเรียนวัดหรอก แต่ถ้าจะมีคนคิดอย่างนั้น เรายังจะคบเป็นเพื่อนอีกหรือ?

     โกหกโดยปิดบังข้อมูลบางส่วน
     แบบนี้เกิดขึ้นมากในเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการทำงาน  เพื่อบิดบังความจริงที่จะทำให้เราไม่ได้ทำงานนั้น หรือการบอกความจริงไม่หมดเมื่อมีคนถาม จนทำให้เกิดความเข้าใจผิด หรือทำให้อีกฝ่ายสรุปไปเองในลักษณะที่ไม่ใช่ความเป็นจริง
     การโกหกเช่นนี้อาจทำร้ายหรือเป็นอันตรายกับคนอื่นที่รับข้อมูลแล้วไปตีความแบบผิดๆ หรือรับรู้ข้อมูลไม่ครบ   นอกจากนี้ การไม่บอกความจริงเมื่อมีคนโทษว่าเป็นความผิดของอีกคนหนึ่ง ทั้งๆที่เป็นความผิดของเรา ก็ถือว่าเป็นการโกหกด้วยเช่นกัน แม้ว่าจะไม่พูดอะไร

โกหกแบบบริสุทธิ์
โกหกด้วยการพูดให้ผู้อื่นรู้สึกดีเมื่อเรื่องจริงเป็นสิ่งที่ทำร้ายจิตใจ นักจิตวิทยาเห็นด้วยว่า การโกหกแบบบริสุทธิ์ ซึ่งมีคำเรียกเฉพาะว่า โกหกสีขาว (white liar) บางกรณีก็เป็นสิ่งดี เนื่องจากการพูดความจริงบางครั้งก็เป็นการทำร้ายจิตใจผู้อื่น แต่หลายคนก็อยากได้ฟังความเห็นที่เป็นจริง แม้ว่าจะเจ็บปวดในใจ

การโกหก ไม่ว่าจะขาว เทา หรือดำ มีผลกระทบต่อจิตใจทั้งสิ้น ดังนั้นการได้สารภาพว่าโกหก
จึงเป็นความเจ็บปวดที่นำไปสู่ความสบายใจ การโกหกเป็นกระบวนการที่ดูดพลังสมองและทักษะของคนเราไปใช้อย่างไม่ถูกทาง โดยต้องอาศัยพลังงานทางอารมณ์ปริมาณมาก
เอาพลังนี้ไปใช้สร้างสรรค์และพัฒนาชีวิตของเราเองโดยยึดนโยบายอยู่กับความจริงน่าจะดีกว่า จริงมั๊ย?!?

บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย ป้าเจี๊ยบ ใน "รสสุคนธ์ มกรมณี"

หมายเลขบันทึก: 12753, เขียน: 2006-01-19 15:02:14+07:00 +07 Asia/Bangkok, แก้ไข, 2012-06-20 00:55:00+07:00 +07 Asia/Bangkok, สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการ, ความเห็น: 8, อ่าน: คลิก

คำสำคัญ (Tags) #ชีวิต

บันทึกล่าสุด

ความเห็น (8)

HAPPY

IP: xxx.24.192.52

เขียนเมื่อ

ลิงก์: ความเห็น

ไม่ได้ตั้งใจที่จะโกหก แต่ไม่อยากที่จะพูดความจริง

เพราะ มันอาจทำร้ายจิตใจของทั้ง2ฝ่าย

รู้ตัวว่า ทำผิด สำนึกถึงการต้องโกหก มันทรมานจริงๆ

การที่เราต้องปิดบังความจริง ทั้งไม่สบายใจ และกังวล

ต่อไปนี้ ขอสัญญากับตัวเอง จะไม่โกหกอีก

มันเจ็บเหลือเกิน ที่ต้องโกหกคนที่ไว้ใจเรา

แต่ก้ไม่อาจให้เขาต้องไม่สบายใจ

ฉันขอโทษ สำนึกแล้วกับการต้องพูดเรื่องไม่จริง

................

เก๋น้อย

เขียนเมื่อ

ลิงก์: ความเห็น

เก๋เองก็โกหเกือบทุกแบบเลยค่ะ บางเรื่องก็เพราะจำเป็น จึงต้องโกหกค่ะ ^__^

จูนรักจิมไม่เคยโกหกใครค่ะ

IP: xxx.128.178.227

เขียนเมื่อ

ลิงก์: ความเห็น

ฉันไม่เคยโกหกใครและรักใครก็รักจิง ไม่ทิ้งใครก่อน รักใครรักแน่นอน แต่ทามมายยโดนทิ้งก่อนทุกที แค่อยากจะถามเหตุผลใดที่เทอเบื่อฉันบอกให้เป็นรางวัลกับคนที่รักเทอหมดหัวใจ บางครั้งที่หัวใจโดนทามร้ายมันเจ็บจนปางตายเลยใช่ป่ะ และ การที่โกหกใครมันทามให้เราเจ็บฝั่งลึกอยู่ในใจฉันจะไม่ฟังใครแก้ตัวอีกต่อไป

คนที่ถูกใส่ร้าย

IP: xxx.114.106.42

เขียนเมื่อ

ลิงก์: ความเห็น

โดนเพื่อนใส่ร้าย หาว่าเราไปโกหกคนนู้คนนี้ จะให้ทำยังไงล่ะคะ

บอกใครไปก็ไม่มีใครเชื่อเลยสักคน ขี้เยจจะพูดอะไรทั้งนั้น

มันเหมือนเป็นการแก้ตัววววว

เพื่อนที่รักกันจริงเขาจะเอาเรื่องไม่จริงไปพูดกับคนอื่นให้คนอื่นมองเรา

ไม่ดีไม๊คะ

ป้าเจี๊ยบ

เขียนเมื่อ

ลิงก์: ความเห็น

สำรวจตัวเองดูนะคะว่า ทำไม "บอกใครไปก็ไม่มีใครเชื่อเลยสักคน"

ถ้ารู้จัก "ตัวเอง" เป็นอย่างดี อาจารย์แน่ใจว่าไม่มีอะไรต้องกังวลเลย

irene

IP: xxx.26.19.193

เขียนเมื่อ

ลิงก์: ความเห็น

โดนโกหกมาตลอดแล้วก๊รู้ตลอดว่าโกหกแต่ทำยังไงก็ไม่ยอมเลิกเค้าบอกว่าไม่ได้โกหกแต่สุดท้ายโกหกทุกทีไม่ใช่แค่โกหกแต่ทั้งผิดสัญญา ลืมบ้าง เจ็บปวดจังและสิ่งที่เจ็บที่สุดคือการถูกทิ้งให้รอคอยกับคำโกหก

เป้

IP: xxx.90.92.129

เขียนเมื่อ

ลิงก์: ความเห็น

ตอนนี้รุ้สึกแย่มากทำไมเจอแต่เรื่องแบบนี้ หนูย้ายหอมาอยู่หลังมหาลัยอยู่ห้องแรกชั้นแรก มีระเบียงติกลานจอดรถคือห้องหนูอยู่ติดพื้นเลยเวลาคนเดินรึหนูทำอะไรที่ระเบียงก็จะเห็นคะ อยู่ไม่ถึงเดือนรุ้สึกเหมือนมีคนแอบดูตอนอาบน้ำเพราะห้องน้ำอยู่ข้างนอกที่เป็นระเบียง ตอนแรกก็แค่สงสัยคิดว่าระแวงไปเอง แต่เคยลองทดสอบหลายครั้ง โดยที่เวลาเปิดไฟห้องน้ำคือจะออกไปอาบน้ำต้องมีรถมอไซคันเดิมคนเดิมมาทุกเย็น จนบางครั้งกลัวจนไม่ได้อาบน้ำรออาบเช้า หนูก็สงสัยว่าเค้ารุ้ได้ยังไงว่าเราจะอาบน้ำจนคิดไปคิดมา รึว่าเปนลุงยามซึ่งลุงยามเค้าจะเฝ้ายุ่ป้อมติดกับห้องหนูเลยคือผนังห้องติดกัน วันนึงหนูจึงลองเปิดไฟห้องน้ำแล่วออกไปทำเหมือนจะอาบน้ำแล้วก็เปลี่ยนใจปิดไฟเหมือนไม่อาบทำแบบนั้นอยู่เกือบชั่วโมงเลย ทุกครั่งที่ปิดไฟเค้าจะขี่รถออกไป พอเปิดก็มาเหมือนเฝ้าดูเราตลอด แต่หนูยังไม่บอกในตึกเลย แต่โทรคุยกะพ่อแม่ตลอดว่าเหมือนคนแอบมองแต่ไม่รุ้ว่าใคร แล้วลุงยามคงได้ยินตอนโทรศัพท์มั้งค่ะหนูคิดว่า เค้าเอาเรื่องไปพูดว่าหนูหาว่าพี่ผู้ชายที่ยุ่ตึกเดีญวกันแอบดู หนูงงเลยค่ะ โดนผุ้ใหญ่ในตึกหาว่า ตอ...หนูรุ้สึกแย่มากว่าทำไมเค้าอายุ่ปูนนี้ถึงได้ไม่ปราณีหนูเลยทั้งที่เรื่องของเรื่องหนูก็ยังไม่ปริปากบอกใครเลย หนูไม่รุ้ด้วยซ้ำว่าผู้ชายที่ขี่มอไซต์เป็นใครเค้าใส่หมวกกันน็อคตลอดอิอย่าง ไม่รุ้จักคนในตึกซักคน นอกจากป้าที่เป็นเจ้าของ กับยามเฝ้าหอ หนูไม่ได้โกหกแล้วก็ไม่ได้คิดว่าเป็นพี่คนนั้นเลย แต่ทำไมมันเป็นแบบนี้ อยากจะย้ายหอมากค่ะแต่ก็อยู่ยังไม่ถึงสองเดือน ทุกใจที่สุดเลยอยู่แบบอึดอัด ตอนนี้หนูยังไม่รุ่ว่าเป็นใครแต่คิดว่าคงเป็นยามที่มันทำเรื่องโกหก หนูไม่กล้าพูดหรืออธิบายเลย ยังไงหนูก็สู้เค้าไม่ได้อยู่คนเดียวอีก ทำไมเค้าใจร้ายจัง หนูไม่รุ้จะทำยังไง หอในกทมหายาก แล้ว เป็กทุกข์ที่สุดเลยปรึกษาใครก็ไม่มีแย่มาก เป็นผู้ใหญ่แต่ทำไมไม่คิดเลย ไม่เคยถามว่าเกิดอะไรขึ้น ด่าอย่างเดียวด่าแบบหยาบคาย หนูแค่เด็กน้อย ทำไมเค้านิสัยแบบนี้ หนูคงต้องย้ายอิกแล่วแต่ต้องทนใครครบสองเดือน ค่ามัจจำก็แสนแพง หอในกทม หายากมาก จะไปยุ่หอหญิงก็ห้องน้ำรวม คิดไม่ตกเลย กรุณาช่วยแนะแนวทางหนู่หน่อยค่ะ

ป้าเจี๊ยบ

เขียนเมื่อ

ลิงก์: ความเห็น

เข้มแข็ง อยู่ต่อไป ต้องหัดอาบน้ำแบบโบราณให้เป็น คนสมัยก่อนนุ่งกระโจมอกอาบน้ำกลางแจ้งยังทำได้ ไม่เห็นต้องกลัวเวลาใครมอง ยิ่งนุ่งกระโจมอกอาบในห้องน้ำ ยิ่งไม่ต้องคิดมาก...