จดหมายถึง คาลิล ยิบราน

ความเรียง และจดหมาย บอกเล่าถึงความประทับใจ ต่อนักประพันธ์ผู้ยิ่งใหญ่ในดวงใจ คาลิล ยิบราน Kahlil Gibran ชายชาวเลบานอน ผู้งดงามด้วยบทประพันธ์และภาพวาด ซึ่งฝากไว้แก่แผ่นดิน

<p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">จดหมายถึง </p>

คาลิล ยิบราน

The Letter to KAHLIL GIBRAN

      

4 มีนาคม 2549 

           

              สวัสดีและชื่นชม สำหรับพลังที่คุณได้สร้างสรรค์ไว้ให้กับโลก จดหมายนี้เป็นสิ่งที่ผมภาคภูมิใจมาก เมื่อได้ทบทวนถึงเรื่องราวในอดีต ถึงสิ่งที่ผมอยากเขียนในจดหมายถึงคุณมานานนับสิบปี

   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt" class="MsoNormal">ท่ามกลางความหวาดกลัวในโลกปริศนาแห่งความตายที่ผมไม่แน่ใจ และไม่อาจรับรู้ถึงพลังอันสูงส่งที่ก้าวไปเกินกว่ากาลเวลา ก่อนที่ผมจะเข้าใจว่าโลกแห่งจดหมายและตัวอักษรไม่มีกาลเวลาใด จะมาเป็นเส้นขีดขั้นเพื่อแบ่งแยกได้เช่นกัน</p>    <p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt" class="MsoNormal">วันนั้นความโง่เขลาโดยส่วนตัวของผม ที่คิดว่าคุณได้เดินทางไปไกล เกินกว่าการรับรู้ถึงสิ่งที่ผมต้องการจะเขียน ต้องการจะกล่าวถึงชายผู้หนึ่งที่ยิ่งใหญ่ในใจผม แต่วันนี้ผมรู้ว่า จดหมายฉบับนี้มีประโยชน์ อย่างน้อยก็ได้ทำให้ผมได้มีโอกาสบอกกล่าวถึงความในใจที่มีต่อคุณ</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">            สำหรับชีวิตและความคิดของผม ที่มีต่อชายชาวเลบานอนเช่นคุณ</p>    <p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt" class="MsoNormal">คือความรักต่อบุคคลที่สร้างสรรค์ผลงานอันยิ่งใหญ่ไว้ประดับโลกใบนี้ บุคคลผู้รักและผูกพันกับแผ่นดินเกิดเช่นคุณ นับตั้งแต่วันแรกที่คุณได้เดินทางมาก่อนผม คุณสัมผัสโลกในเมือง Bechari แห่งเลบานอน เมื่อปี ค.ศ.1883 สำหรับสิ่งที่เรียกว่าความรักในแผ่นดินเกิดที่ผมรับรู้ ผมคิดว่าสิ่งสำคัญของการเดินทางไกลอันยิ่งใหญ่ที่คุณปรารถนาในชีวิตนี้ คือการที่คุณจะได้มีโอกาสนอนเหยียดร่างลงบนแผ่นดินแม่ อย่างสมความต้องการ สมกับเกียรติยศ และสมความปรารถนาของคุณ มากกว่าที่จะวางร่างอย่างเดียวดายบนแผ่นดินอันห่างไกล ในแผ่นดินของนิวยอร์ค เมื่อปี ค.ศ.1931 สำหรับผมมันช่างเป็นเรื่องเจ็บปวดและโหดร้าย สำหรับสิ่งที่คุณได้รับ เมื่อคุณไม่สามารถทำความปรารถนานั้นได้</p>    <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">            มีหลายคนกล่าวขานถึงความยิ่งใหญ่ในแผ่นดินที่คุณเกิด</p>    <p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt" class="MsoNormal">เขากล่าวว่าคุณเป็นผู้เติบโตขึ้นมาท่ามกลาง ความอุดมสมบูรณ์แห่งปัญญาของศาสนายิ่งใหญ่ 2 ศาสนา อยู่ท่ามกลางวัฒนธรรมคริสต์ และวัฒนธรรมอิสลาม  ความโชคดีประการหนึ่งของคุณ อาจเป็นสิ่งที่ผมอิจฉาอยู่ลึกๆ เพราะคุณดันเกิดและเติบโตท่ามกลางสังคมแห่งศิลปะ และวัฒนธรรม กล่าวกันว่า พ่อและแม่ของคุณเป็นคนที่หลงใหลในโลกแห่งดนตรี การศึกษา และความงดงามของศิลปะวัฒนธรรม ดังนั้นตั้งแต่คุณเกิดมาจนเติบโต ด้วยวัยเด็กอันเหมาะสม คุณจึงฉายแววและฝีมือในด้านการวาด เขียน และงานปั้น ออกมาอย่างโดดเด่น</p>    <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">            มีคนยกย่องว่า เมื่อตอนอายุ 8 ขวบ คุณหลงใหล สนใจ และซาบซึ้งในผลงานทางศิลปะ ของ มิเคลันเจโล และเลโอนาร์โด ดาวินชี อย่างมาก ขณะที่เมื่อเปรียบกับความสนใจส่วนตัวของผมเองในวัยเดียวกับคุณ ผมยังวิ่งเล่นเพื่อต่อสู้กันระหว่างเพื่อน ในสงครามแบบเด็กผู้ชาย ติดการ์ตูนในโทรทัศน์ และวาดรูปท้องนา นก ภูเขา และพระอาทิตย์ ด้วยความงดงามที่จำลองลงมาแบบเด็กๆ โดยยังไม่ได้มีโอกาสเห็นงานศิลปะอันงดงามและซาบซึ้งหลงใหล</p>    <p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt" class="MsoNormal">อย่างเช่นช่วงวัยของคุณเลยแม้แต่น้อย มีความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในชีวิตของคุณ เมื่อปี ค.ศ.1895 ที่ครอบครัวของคุณ ย้ายไปตั้งรกรากในสหรัฐอเมริกา</p>    <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">            แต่สิ่งที่สร้างความประหลาดใจต่อมา เมื่อคุณอายุ 14 ปี</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">            คุณเดินทางกลับบ้านเกิดในเลบานอน</p>    <p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt" class="MsoNormal">เพื่อเข้าเรียนในสถานศึกษาภาษาอาหรับของซีเรีย จนกระทั่งการเดินทางอันยิ่งใหญ่ของคุณเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง เมื่อคุณได้เดินทางไปศึกษาศิลปะกับโรแดง ปฏิมากรเลื่องชื่อชาวฝรั่งเศส ณ สำนัก Ecole des Beaux Arts ในกรุงปารีส ผมคิดว่าความสามารถในการวาดรูปด้วย ถ่านชาร์โคล ของคุณ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง งานที่เกี่ยวกับความงดงามอันมหัศจรรย์ของร่างกายมนุษย์ ที่เป็นงานในสกุลเดียวกับครูของคุณ คือส่วนที่สืบเนื่อง และคลี่คลายการค้นหาความหมายของงานศิลปะในอีกแขนงหนึ่ง</p>    <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">            ในปี ค.ศ.1912 ที่คุณได้เดินทางกลับไปใช้ชีวิตในนิวยอร์ค</p>    <p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt" class="MsoNormal">กลับมีปริศนามากมายปรากฏอยู่ในนั้น มีคำถามว่าคุณเดินทางกลับไปทำไม ในขณะที่คุณสามารถสร้างสรรค์งานศิลปะ และกวีนิพนธ์ของตัวคุณเองที่ฝรั่งเศสได้การย้ายไปอยู่ที่นิวยอร์คเพื่อทำงานด้วยกวีนิพนธ์ โดยข้อสงสัยมากมายจากผู้คนที่บอกเล่าว่า คุณมีน้องสาว ซึ่งทำงานเย็บผ้า เพื่อสนับสนุนให้คุณได้มีโอกาสสร้างสรรค์ผลงาน ความเป็นอยู่ของคุณ ที่เช่าห้องเดี่ยวสตูดิโอ ซึ่งมีเพียงเตียง โต๊ะ เก้าอี้ และเตา ไม่เพียงบอกต่อผู้คนว่า ความเรียบง่ายและสมถะ ที่สร้างสรรค์ผลงานระดับโลกเป็นเช่นไร</p>    <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">            เมื่อผู้คนต้องการถามถึงความรักในชีวิตจริงของคุณ    ความยิ่งใหญ่ยืนยงในนามความรักของยิบราน ได้สร้างสรรค์ไว้ด้วยความเสียสละอย่างมหาศาล มีคนบันทึกความรักของคุณกับ เศรษฐีนีชาวอเมริกัน วัย 30 กว่า ขณะที่คุณอายุ 20 เศษ ว่าเธอคนนั้น เป็นคนที่มองเห็นผลงาน และภาพวาดของคุณด้วยความชื่นชม จนได้ให้การสนับสนุนด้านการเงิน โดยการช่วยเหลือ และสื่อสาร ผ่านการติดต่อทางจดหมาย</p>    <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">            ความฝังใจและประทับใจหลายอย่าง ทำให้คุณแสดงออกให้คนอื่นได้รับรู้</p>    <p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt" class="MsoNormal">ว่าคุณอยากเห็นหน้าเธอ อยากใช้ชีวิตร่วมกับเธอ สำหรับสิ่งที่เจ็บปวดที่ผมได้ยินและรับรู้ว่า แม้เธอจะตอบรับไมตรีของคุณ แต่เธอก็ไม่ยอมทำตามใจที่คุณปรารถนา บางคนกล่าวว่า เพราะเธอเชื่อมั่นว่าคุณควรเติบโตในเส้นทางแห่งกวี และศิลปะอย่างมั่นคงเพื่อสร้างสรรค์ผลงานอันยิ่งใหญ่ ด้วยพลังทั้งหมดเท่าที่คุณมีในชีวิต แม้ว่าเธอจะรักคุณ แต่เธอก็เกรงว่าจะฉุดรั้งคุณไว้ จากเส้นทางแห่งอัจฉริยภาพของคุณ</p>    <p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt" class="MsoNormal">โดยในบทพิสูจน์เดียวกันของความรัก เมื่อเธอส่งหญิงสาวคนหนึ่งมาเพื่อดูแลคุณ แต่คุณกลับมอบความเอ็นดูให้แก่หญิงสาวแทนที่จะมอบดวงใจรักให้ ที่ความรู้สึกทั้งหมด อาจเป็นเพราะหัวใจของคุณเติมเต็มด้วยความรัก และหัวใจที่มอบให้ด้วยความจงรักภักดีแก่หญิงสาวเพียงคนเดียวในชีวิตของคุณเท่านั้น</p>    <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">            ความยิ่งใหญ่ของคุณ พิสูจน์ผ่านการครองตัวเป็นโสดจนกระทั่งวันสุดท้ายของชีวิตบนโลกนี้</p>    <p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt" class="MsoNormal">วันที่คุณเดินทางไกล ในวัยเพียง 40 เศษนั้น คุณได้ทิ้งความจริงของงานเขียนยิ่งใหญ่ของคุณ ให้เป็นสมบัติของโลก เพราะวันนั้น งานเขียนเรื่องปรัชญาชีวิตของคุณ เป็นเพียงขายเขียนทั่วไป ที่ขายได้เพียงไม่กี่เล่ม แต่หลังจากนั้นความยิ่งใหญ่ในสิ่งที่คุณคิด คุณเขียน และบรรจงเรื่องราวมากมายกลั่นกรองแต่ละหยาดน้ำตาของชีวิต จนออกมาเป็นบทความเข้าใจชีวิต ทั้ง 26 บทนั้น กลับได้พิสูจน์ตัวตนอันเข้มแข็งงดงาม</p>    <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">            เพราะพลังแห่งการรับรู้ของคนอ่าน ผ่านความอมตะของเรื่องราว จนหลายทศวรรษต่อมา ที่งานเขียนของคุณ เติบโตจากปากคำสู่ปากคำ จากความนิยมในอังกฤษ และยุโรป ก้าวข้ามสู่อเมริกา จนความสำเร็จในผลงานของคุณ ได้รับการยกย่องว่ายิ่งใหญ่ในฐานะผลงานแห่งยุคสมัย เมื่อครั้งหนึ่งในแวดวงสื่อมวลชนได้มีการประเมินว่า งานหนังสือเล่มนี้ของคุณยิ่งใหญ่เพียงใด ในวันที่งอกงามเบ่งบานเต็มที่ โดยกล่าวขานว่างานเขียนของคุณเคยขายได้มากถึง 7,000 เล่มต่อวัน</p>    <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">            คาลิล ยิบราน ผมอยากถามคุณว่า</p>    <p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt" class="MsoNormal">ทำไมคนที่สร้างสรรค์ความงดงามให้กับโลกด้วยศิลปะ โดยเฉพาะเหตุผลส่วนตัวของคุณ ในระหว่างที่คุณสร้างสรรค์ผลงานด้วยความรัก ที่มิอาจสมหวัง ไม่ว่าจะเป็นความห่างไกล การรอคอย ความพยายามเพื่อสื่อสารความจริงในรัก ให้แก่คนที่คุณรัก โดยไม่มีคำตอบย้อนกลับหรือกระทั่งรางวัลแห่งความพยายาม เพื่อให้หัวใจอันบอบช้ำของคุณ ได้รับรู้ถึงความงามแห่งรัก</p>     <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">            ผมอยากถามคุณว่า ทำไมผู้สร้างงานศิลปะส่วนใหญ่ต้องประสบกับความเจ็บปวดของชีวิต อยู่ท่ามกลางความโดดเดี่ยว อยู่ท่ามกลางภารกิจบางอย่างที่ทำให้ตัวเองต้องเจ็บปวด ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น หรือกระทั่งในทุกวันนี้ว่า วันที่คุณอดทนท่ามกลางความรักอันห่างไกลนั้น คุณได้อดทนเพียงใด ด้วยความพยายามใดของชีวิต ที่ทำให้คุณสามารถก้าวผ่านช่วงเวลาอันเลวร้ายเหล่านั้นมาได้</p>    <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">            ยิบราน คุณน่าจะตอบผมได้ดีว่า</p>    <p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt" class="MsoNormal">ความงามแห่งรักที่คุณกล่าวขานว่าเป็นความยิ่งใหญ่ของชีวิตนั้น สิ่งเหล่านี้เป็นความจริงที่ทำให้คืนวันของเราก้าวเดินไปข้างหน้าได้จริงหรือ หรือเป็นเพียงเครื่องปลอบประโลมใจ ในยามที่เราโหยแห้งอยู่กลางทะเลทรายอันหยาบกร้าน</p>    <p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt" class="MsoNormal">ผมหวังว่าคุณคงจะตอบผมได้ดี ถึงช่วงขณะแห่งการรอคอย</p>    <p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt" class="MsoNormal">นอกเหนือจากปลดให้สายลมแห่งรัก เป็นเพียงความปรารถนาดั่งสายลม ที่มอบด้วยใจอันบริสุทธิ์ โดยพยายามก้าวผ่านความเจ็บปวดของการรอคอยให้ได้</p>

  

คิดถึงเสมอ

</span>