ดีใจครับเห็นวิทยาลัยประมงเปรมฯ เปิด blog
เห็นด้วยครับกับประเด็นประโยชน์ของป่าชายเลน ที่เอ่ยถึงว่า "เป็นเกราะกำบังและชลอความแรงของคลื่นและลมที่จะเข้ามาปะทะแนวชายฝั่ง"
จุดนี้ เสียดายไม่มีคนทำ
เมื่อปีที่แล้ว หลังเหตุการณ์ ซึนามิ ต้นเตยทะเล ที่เห็นชัดเจนว่ารากของมันอุ้มทรายไว้ได้เป็นตัน หรือแนวป่าโกงกางที่เสียหายน้อยมาก ด้านหลังของแนวป่าก็เสียหายน้อยกว่าแนวชายหาดที่เปลือย
จุดนี้ แหละครับ ที่ไม่ได้มีหน่วยงานใดที่ชัดเจนเข้าไปถ่ายภาพและบันทึกความเสียหาย เพราะตามหลักการจัดการความรู้ พื้นที่แบบนี้ ถือว่า เป็น Best Practice แต่เป็นด้าน Geographic สำคัญ อย่างไร?
ผมเชื่อว่า ถ้าคนได้เรียนรู้เกี่ยวกับมัน จะเห็นคุณค่ามันมากขึ้น เดิมทีตามธรรมชาติจะมีพืชพรรณไม้เหล่านี้เกิดขึ้นเองอย่างหนาแน่น แต่คนไปบุกรุกทำลาย ทำให้กำแพงธรรมชาติที่เรามีหายไป แล้วเอากำแพงหินบ้าง ซีเมนต์บ้างมาสร้างขึ้นแทน ไปดูได้เลยครับจากซาก ซึนามิ กำแพงที่ว่าใหญ่หรือหนา ถูกแรงน้ำชะทรายออกหมดแล้วล้มลงแบบไม่เป็นท่าเลย แต่ต้นเตยทะเลเพียงต้นเดียวทำไมอุ้มทรายไว้ได้เป็นตัน
เรื่องนี้อยู่ๆจะบอกให้คนแถวๆชายทะเลลุกขึ้นมาปลูก หรืออนุรักษ์เลย คงจะไม่ได้ผล แต่ถ้าได้พาเขาเรียนรู้จากของจริง บทเรียนแสนแพงที่ซึนามิ ทิ้งไว้ให้เรา แต่เราไม่ยอมรับเอามาเป็นบทเรียน นำไปสู่การเรียนรู้เพื่อป้องกันตนเองตามธรรมชาติ และรักษาความสมดุลของธรรมชาติที่ควรจะเป็น น่าเสียดายจริงๆ ครับ
Blog ของผมครับ
ถึง.....อาจารย์ จำลอง
ดีใจมากค่ะที่ชมรมป่าชายเลนมีอาจารย์คอยสานให้คงอยู่ หวังว่าน้องๆ รุ่นหลังคงเห็นคุณค่าของป่าชายเลนนะค่ะ
จาก ยุ้ย ( รุ่น 18 )
สวัสดีค่ะ..อ.จำลอง ที่เคารพ
อยากทราบว่าตอนนี้โครงการอนุรักษ์ป่าชายเลนบริเวณวิทยาลัยยังอยู่รึเปล่า..คือ หนูเคยร่วมโครงการอนุรักษ์ป่าชายเลนกับอาจารย์จิราภรณ์ แล้วได้ยินว่าอาจารย์ท่านไม่ได้ทำโครงการต่อ และตอนนี้อ.จำลองได้เข้าไปสานต่อโครงการใช่ใหมค่ะ คือหนูอยากให้มีโครงการนี้ต่อ..มันเป็นประโยชน์กับน้องๆ ที่ทำโครงการและรวมถึงระบบนิเวศโดยรอบของวิทยาลัยด้วย อาจารย์ค่ะเมื่อเราพูดถึงป่าชายเลนเราบอกว่ามีประโยชน์ได้หลายด้านเช่นในด้านการประมง แต่สมัยที่หนูเรียนที่ประมงฯ ยังไม่มีอาจารย์ท่านใหนหรือรายวิชาใดที่จะบูรณาการประโยชน์ของป่าชายเลนเข้ามาในบทเรียน ทั้งๆที่เราก็มีป่าชายเลนอยู่ใกล้ๆ...อยากให้น้องๆหรือผู้ที่สนใจเข้ามาดูแลและรักษาไว้ให้คงอยู่....เพราะครั้งหนึ่งเราก็เคยได้มีโอกาศเข้าไปดูแลจึงทำให้รู้สึกรัก และหวงแหนป่าชายเลนซึ่งมีอยู่แล้วในบ้านเราเอง....