อนุทิน 7989

(๖๘)...

อารมณ์ ความรู้สึก นึกคิด...

รู้ให้เท่า รู้ให้ทัน...แม้บางครั้งอาจเป็นเพียงการ รู้ตาม

ยังดีกว่าไม่รู้เลย... การไม่รู้ คือ ความหลง หลงไปในที่บางแห่ง..ที่อันตรายสุด คือ หลงว่า นี่คือ "ตัวเรา"...

...............................................

ในหมู่ผู้ปฏิบัติ...เพื่อการขัดเกลาจิตให้ประภัสสรนี้ พึงระวัง "ตัวหลง" ที่ว่า "ฉันคือ คนดี ฉันคือผู้ประเสริฐ ฉันคือผู้ปฏิบัติ...ฉันมีธรรมะ" เมื่อไรที่ "ฉัน" ขึ้นมาวิ่งนำหน้า เมื่อนั้นแหละตกลงไปในหลุมที่กิเลสขุดดักไว้แล้ว... กว่าจะตื่นรู้มาอีกทีเราได้กระทำการชั่วไปหลายอย่างแล้ว... "คิดชั่ว พูดชั่ว ทำชั่ว"...ภายใต้การกระทำอันงดงามที่คนภายนอกไม่รู้ไม่เห็น แต่ข้างในนั้นเป็นผู้รู้เห็น "ตน"นี้เอง...

• ทำให้เผลอพลาดพลั้งไปเบียดเบียน...สรรพสิ่งอื่นทั้งทางกาย วาจา ใจ...