อนุทิน 7601

• ปวดฟัน ทำให้ไม่จำเจ

เมื่อวาน... รู้สึกว่าปวดฟัน ตั้งแต่กลางวัน และมื่อคืนประมาณห้าทุ่ม จึงค้นหายาสีฟันวิเศษนิยม แต่ไม่เจอจึงไปค้นในเครื่องสังฆทาน เจอยาสีฟันรุ่งอรุณ จึงนำมาทาฟันซีที่ปวดแล้วก็จำวัด... (ส่วนสาเหตุที่ปวดฟันคงเป็นเพราะเมื่อตอนเช้า ฉันกาแฟกับขนมปังกรอบ ๓-๔ แผ่น)

วันนี้... ตื่นเช้ามารู้สึกว่าหายปวด แต่พอสายๆ ก็รู้สึกปวดอีก... พอฉันเพลเสร็จ ก็มาเปิดเครื่องฯ รู้สึกปวดอีก แม้จะปวดไม่มาก แต่ก็รู้สึกหุดหิด จึงใช้ยาสีฟันรุ่งอรุณทาฟันแล้วจำวัด...

เย็นวันนี้ ตื่นขึ้นมา ก็ชงกาแฟ แล้วมาเปิดเครื่องบ่นไว้ในอนุทินนี้... ส่วนฟันก็ยังคงปวดเมือนเดิม และรู้สึกว่าฟันซี่ที่ปวดจะมีอาการบวมเล็กน้อยที่รากฟันด้วย....

ฟันซี่ที่ปวด เป็นฟันล่างด้านซ้าย ซึ่งฟันกรามเพื่อนบ้านของมัน ถูกสำเร็จโทษถอนไปนานแล้ว  ทำให้ซี่นี้เกิดอาการโยกคลอนคล้ายๆ จะหลุด...  ผู้เขียนรู้สึกเสียดาย จึงขบด้ามแปรงสีฟัน เพื่อให้ฟันซี่นี้แน่นขึ้น คล้ายๆ  กับตอกลงให้ลึกยิ่งขึ้น...

ฟันซี่ที่ว่านี้ ผู้เขียนค่อนข้างห่วงเป็นพิเศษ อยากให้มันอยู่ในปากอีกนานๆ จึงมักจะใช้ด้ามแปรงสีฟันขบอยู่เสมอ และมันก็อยู่มาได้เรื่อยๆ เกินสิบปีแล้ว นานๆ จะเกิดอาการปวดขึ้นสักครั้ง... ส่วนสาเหตุที่ปวด โดยการสังเกต มักจะเกิดจาก การลืมแปรงฟันเกินหนึ่งวัน หรือฉันของบางอย่าง และจากที่สังเกต ขนมปังกรอบ มักจะก่อให้เกิดการอาการปวดฟันซี่นี้เสมอ...

เคยอ่านหนังสือเล่มไหนก็จำไม่ได้แล้ว ทำนองว่า ความทุกข์ก็คือความสุข กล่าวคือ เมื่อเกิดความทุกข์ ทำให้ร่างกายหรือจิตใจ เกิดพลังชีวิต มีพลังบางอย่างต่อต้านสิ่งที่เป็นอุปสัคของร่างกายหรือจิตใจเหล่านั้น ชีวิตจะมีความหวังเพื่อการหลุดพ้นความเจ็บปวดหรือความทุกข์ที่กำลังเกิดขึ้น เพื่อไปสู่ความสุขหรือปกติภาพอีกครั้ง...

อีกอย่างหนึ่ง ชีวิตคนเรานั้น ถ้ามีอะไรที่เหมือนๆ เดิม ก็จะเกิดความจำเจ การที่โรคภัยหรืออุปสัคบางอย่างเข้ามาเบียดเบียน ทำให้เราคลายความจำเจ ชีวิตกลับมีความหวังอีกครั้ง....

ดังนั้น ใครที่มีความทุกข์ ความเจ็บปวด ความเศร้า... ก็จงพอใจเถิดว่า ธรรมชาติประทานบางอย่างที่ทำลายความจำเจมาให้เรา และทำให้เรามีความหวังเกิดขึ้นแล้ว....