อนุทิน 75318

วันนี้บ่าย ไปโอนเงินที่ธนาคาร  เห็นกล่องใส่ขนมวางอยู่บนโซฟาหน้าเคาน์เตอร์ ฉันจึงแวะไปดู  ผู้หญิงคนหนึ่งหันกลับจากเคาน์เตอร์มาถามว่าฉันจะเอาขนมอะไรบ้าง  พอเห็นหน้าคนขาย  ฉันถึงกับชะงักไปชั่วครู่  นึกไม่ถึงว่าเจ๊ที่เคยเป็นเจ้าของซุปเปอร์มาร์เก็ตแห่งแรกในเมืองนี้และยังมีห้างสรรพสินค้าที่ต่างจังหวัดอีกด้วยจะมาเร่ขายเบเกอรี่แบบนี้

     ฉันเลือกขนมพร้อมกับชวนคุยได้ความว่าเจ๊ทำเอง  ฉันไม่กล้าถามมากเพราะหนึ่ง  ฉันเพียงแค่รู้จักแต่ไม่สนิทกับเจ๊  สอง กลัวว่าคำถามของฉันอาจจะทำให้เจ๊สะเทือนใจ     หลังจากโอนเงินเสร็จแล้ว  ฉันหิ้วถุงขนม ผลักบานประตูกระจก ก้าวออกไป  ฉันมองเห็นเจ๊แกหิ้วกล่องขนมสามกล่องเดินข้ามถนนไปยังอีกธนาคารหนึ่งที่อยู่ฝั่งตรงกันข้าม  ฉันนึกชมเจ๊ที่ยอมรับสภาพความเป็นจริงแม้ว่าแกจะใช้เวลานานไปหน่อย  ส่วนฉันบอกกับตัวเองว่า  นี่แหละคือสิ่งที่ฉันกลัวที่สุดคือ  "ลำบากตอนแก่"