ช่างเป็น...เช้าที่สดชื่นเสียจัง หลังฝนตกหนักมาทั้งคืน...อากาศเย็นสบาย... อ่านหนังสือที่อ่านมาแล้วหลายรอบด้วยความรู้สึกที่ไม่เคยเหมือนกันเลยสักครั้ง... โจนาทาน ลิฟวิงสตัน นางนวล ฉบับ อ.ชาญวิทย์ เกษตรศิริ แปล
...ร่างกายของเธอทั้งหมด จากปลายปีกหนึ่งไปสุดอีกปีกหนึ่ง ไม่ใช่อะไรอื่นนอกจากความคิดของเธอเอง มันเป็นรูปร่างที่เธอมองเห็น เมื่อเธอตัดโซ่ตรวนออกจากความคิดได้ เธอก็ตัดโซ่ตรวนออกจากร่างกายได้ด้วย...
อ่านง่ายอยู่หรอก แต่เข้าใจไม่ง่ายนัก นอกจากจะแกล้งทำทีว่าเข้าใจ...แล้วล่ะ...!!!!
ไม่มีความเห็น