อนุทิน 65609

แต่ทว่า สิ่งน่าอดสูใจที่สุดเกิดขึ้นตอนเก็บกระดูก มาแบบรีบ ๆ ตอนนั้นกระดูกส่วนใหญ่ยังร้อน ๆ อยู่ "ท่านฯ" ยืนดูสักพักแล้วประมาณว่ารีบ เผอิญ เราไปหยิบกระดูกอีกส่วนหนึ่งที่ตกอยู่ด้านนอกมา ท่านฯ ก็เลยพูดว่า "เอาอันนี้แหละ" อื่ม... รักพ่อจริง ๆ

แล้วกระดูกที่เหลือไปไหน ให้เราขุดหลุมฝังไว้แถว ๆ นั้น

พอได้กระดูกนิด ๆ หน่อย ก็หายแซ่บ ไปแล้ว ไปเลี้ยงดูเจ้านายต่อ

นั่นก็เถอะนะ นั่นไม่ใช่โลงศพของตัวเอง ถึงแม้นว่าเป็นพ่อตัวเองก็ยังไม่ "หลั่งน้ำตา..."