คนเราเดี๋ยวนี้ "ใจเร็ว ด่วนได้" ถ้าจะเพาะ จะปลูกต้นไม้จากเมล็ดก็ไม่ทันอก ทันใจ
เที่ยวไปหาวิชาที่เรียกว่า "ความรู้" ว่าตอนกิ่ง ทาบกิ่ง แยกหน่อ อะไรต่ออะไร ต้นไม้เขาก็โตได้ ขึ้นได้ แต่ไม่แกร่ง ไม่ทน
ความรวดเร็วแห่งการเติบโตฤาจะสู้ความมั่นคงถักสานด้วย "รากแก้ว" ถึงช้าแต่ "แข็งแรง"
ชีวิตของเราก็เหมือนกัน "ศีล" เปรียบเสมือนรากแก้วของชีวิต คนเดี๋ยวนี้เก่งมาก รู้มาก จะเอาแต่นั่งสมาธิ ภาวนา แล้วเมินหน้าออกจากศีล ทำแบบนี้ก็ได้ ก็มีแต่ "สมาธิหัวตอ..."
ศีล คือรากแก้วของชีวิต ศีลดี สมาธิก็มา ปัญญาก็เกิด
เห็นด้วย ศีลสำคัญ เราควรประพฤติในศีล จนกระทั่ง ไม่ยึดในศีล อีก นั่นหมายความว่า ปฎิบัติจนชิน เป็นกิจประจำ ทำจนไม่จำเป็นต้องคำนึงถึงว่าจะผิดศีล เพราะตัวตนอยู่ในศีลอยู่แล้ว