อนุทิน 65182

การลืมคนที่เรารักอาจดูยากเย็นเกินทำใจ แต่การเอาชนะใจตัวเองให้ได้ ยากเย็นกว่า...แต่ต้องทำ

แม้คนเคยรักเคยผูกพันกันมา จะยังมีเยื่อใยบาง ๆ หลงเหลืออยู่

แม้ภาพเก่า ๆ ที่เคยหวานชื่น จะตามหลอกหลอนให้เราปวดใจอยู่เรื่อย ๆ

แต่เราจะยอมปล่อยให้สายใยบาง ๆ เส้นนั้น มารัดคอจนตายทั้งเป็นเลยเชียวหรือ

แม้ว่าหัวใจจะเป็นก้อนเนื้อที่มีความรู้สึกรู้สาก็เถอะ แต่ถ้าตราบใดหัวใจยังคงอยู่ในร่างกายเรา ยังเต้นเป็นจังหวะ

และยังเป็นอุปกรณ์ชิ้นเดียวที่ช่วยทำให้เรามีชีวิตอยู่ การเก็บรักษาก้อนเนื้อที่มีความรู้สึกรู้สานั้นไว้

ยังดีเสียกว่าปล่อยให้แหลกคามือคนไม่รักดี....

ไม่อยากลืมเขา ก็ไม่ต้องลืม เก็บเขาไว้เป็นความทรงจำที่ดี

แต่ถ้าการที่ไม่สามารถลืมเขา แล้วกลายเป็นบ่วงที่คอยติดตามหลอกหลอนเราไปทุกที่

ลืมเขาให้หมดจากใจเสียเถอะ ทำไมเราถึงยังไม่กระชากชีวิตเขาออกไปจากใจเสียที...