อนุทิน 58923

อ่านข่าวหลินปิงแล้วทำให้นึกขึ้นได้

ตอนไป กทม หลายวันก่อน มีดาราวัยรุ่น (คงดังมาก เพราะขนาดผมยังรู้สึกคุ้นหน้า ^ ^) นั่งเบาะขางหน้า เห็นแล้วรู้สึกสงสารว่า เขาไม่ต่างจากหลินปิง ที่ชีวิตทุกย่างก้าว เหมือนอยู่ในสวนสัตว์ที่ถ่ายทอดสด เพราะท่านั่งคือ นั่งหัวพิงเบาะข้างหน้า เพื่อไม่ให้เป็นจุดสนใจ ในขณะที่คนอื่น สามารถนอนพิงเบาะ น้ำลายย้อยได้ แถมกรนได้ อย่างมีความสุข แต่เขาทำไม่ได้

ชื่อเสียง แลกมาด้วยอิสรภาพ ?