อนุทิน 42809

การทำงาน คือ วิถีแห่งการขัดเกลาตนเอง...

ยิ่งทำงานมาก รับผิดชอบมาก...นั่นน่ะเรายิ่งได้ฝึกฝนตนเองในการมองเห็นเรื่องความอดทน...อดทนต่อความประทุของตนเองในอารมณ์...บุคคลและเหตุการณ์เป็นเพียงเครื่องหรือยานพาหนะที่นำพามาสู่การที่ทำให้เราได้มองเห็น "ใจ" เราเอง...

ใจที่มักแปลงร่างมาในรูปแบบของความคิดและความรู้สึก แสดงออกมาเป็นอารมณ์และการกระทำ...หากเมื่อใดที่เรารู้เท่าทัน เมื่อนั้นสภาวะเหล่านี้ก็ไม่ได้อยู่เหนือจิตใจของเรา แต่เรา จะอยู่เหนือสิ่งเหล่านี้...ด้วยสภาวะใจที่นิ่งเย็น พร้อมเผชิญและเรียนรู้ทุกอย่างที่เข้ามาด้วยความมีสติ...อย่างเป็นผู้ดูโดยมีลมหายใจ เป็นยานนำพาเราไปสู่สภาวะดังกล่าว...

ใครทำงานมากแล้วได้มองเห็น "ใจ" ที่ดำเนินไปของตนเองนั่นน่ะคือ ความโชคดีที่เกิด ... เพราะการเห็นดังกล่าวนำพาไปสู่การเปิดประตูแห่งการขัดเกลาจิตใจตนเอง ให้นอบน้อมและอ่อนโยนขึ้น

นี่แหละคือ ความงดงามแห่งวิถีการงาน...