อนุทิน 4173

• ท่านมหาสมคิด แวว และกบ มาเยี่ยม

บ่ายวันนี้ ท่านมหาสมคิดโทรมาว่า จะพาแววมาเยี่ยม โดยให้กบเป็นผู้พามา...

แววและกบ เป็นเพื่อนร่วมห้องกับผู้เขียนและท่านมหาสมคิด ตอนเรียนมหาจุฬาฯ ที่กรุงเทพ เมื่อสิบกว่าปีก่อน... ซึ่งตอนนั้นทั้งสองยังคงเป็นเณรอยู่ ส่วนผู้เขียนกับท่านมหาสมคิดเป็นพระ แต่ตอนนี้ ทั้งสองก็ลาสิกขาไปหลายปีแล้ว...

แวว ทำงานเป็นผู้ช่วยกุ๊กอยู่กรุงเทพ มีโอกาสกลับมาบ้านเพื่อร่วมงานบวชน้องชายที่นคร จึงแวะมาเยี่ยมท่านมหาสมคิดที่หาดใหญ่ ส่วนกบเป็นอาจารย์สอนอยู่ที่หาดใหญ่ จึงโทรนัดแล้วก็ชวนกันมาเยี่ยมผู้เขียน...

ทั้งสามคน ให้ผู้เขียนช่วยทำนายทายทักดวงชาตา และให้ข้อแนะนำเพิ่มเติมบางอย่างด้วย ในฐานะที่ผู้เขียนเป็นหมอดูสมัครเล่นและอายุมากกว่า...

นอกจากนั้นก็ไต่ถามสุขทุกข์คนโน้นคนนี้ ที่น่าสนใจก็คือครรชิต ได้ข่าวว่าไปเป็นช่างเชื่อมอยู่ญี่ปุ่น... จำได้ว่า ตอนเรียนปีหนึ่งนั้น เณรครรชิตอายุ ๑๘-๑๙ และกำลังเรียนประโยค ๘ (มีแววว่าจะเป็นสามเณรประโยค ๙)...

ขณะนั้น น้องเณรครรชิตมีหน้าตาสดใสเปล่งปลั่งบ่งบอกถึงความมุ่งมั่นตั้งใจ... ตอนนั้นรัฐบาลชาติชายกำลังมีนโยบายเปลี่ยนสนามรบเป็นสนามการค้า น้องเณรเริ่มหัดเรียนภาษาเขมรด้วยตนเอง เธอเล่าว่า เรียนจบจะไปอยู่เขมรเพื่อฟื้นฟูพระพุทธศาสนา ผู้เขียนรู้สึกทึ่งและบูชาในความมีอุดมการณ์ของเธอ...

เมื่อขึ้นปีสาม น้องเณรครรชิตก็เลือกไปเรียนสันสกฤต ส่วนผู้เขียนมาเรียนปรัชญา จึงเริ่มห่างกันไป... ต่อมาก็ได้ข่าวว่า เค้าไปต่อป.โทที่ศิลปากร ผู้เขียนมาต่อที่มหิดลได้นิดหน่อยแล้วก็ออกท่องเที่ยวอีกครั้ง... ข่าวคราวก็ขาดหายกันไปตั้งแต่ครั้งนั้น

สิบกว่าปี ได้ข่าวอีกครั้ง ครรชิตลาสิกขาแล้วไปเป็นช่างเชื่อมอยู่ญี่ปุ่น... นับว่าเป็นเรื่องธรรมดาจริงๆ (5 5 5...)