บังเอิญว่าเพื่อนคนนี้เป็นพี่ในโรงเรียนเดียวกัน (อ,ลัดดาวัลย์ เอ่งฉ้วน) ตอนที่ยืนอยู่ตรงหน้าแล้วหลับตาก็นึกถึงภาพของพี่ในแง่ที่เป็นความทรงจำดี ๆ ที่เราเคยรับรู้ได้ หรือพูดง่าย ๆ เป็นคนที่ประทับใจ แต่พอลืมตาแล้วมายืนใกล้ ๆ ก็พบพี่ของเรายังมีรายละเอียดปลีกย่อยอีกเยอะที่เรายังไม่เคยเห็น ยิ่งได้มามองใกล้ ๆ ก็จะพบสัจธรรมของชีวิตว่า “ สังขารเป็นสิ่งไม่เที่ยง”
ไม่มีความเห็น