ฝนตกมาได้สักพักใหญ่แล้ว ทำเหมือนไม่เคยตก ตกกระหน่ำมาก แรงทั้งเม็ดฝน และลม ดับอากาศร้อนเมื่อบ่าย เย็นสบายดี รถราวิ่งกันขวักไขว่ ไปไหนกันเหรอ! เราก็เตรียมตัวกลับบ้านพักเหมือนกัน ไม่รู้ว่าคนข้างๆ จะเปลี่ยนแผนรึเปล่าหนอ ที่สวนชมน่านก็มีงานเกษตร ไปเดินเที่ยวมา มีร้านมาออกขายต้นไม้ ของกิน ของใช้เยอะเชียว แต่ไม่ได้อะไรเลย ขอชมอย่างเดียว เห็นต้นชวนชมคละสีสวยงาม ต้นโกศลใบสวย ต้นไฝ่(ตอนที่อยากได้กลับไม่เคยเจอเลย ตาเหยหมอจับเส้นท่านบอกให้หามาปลูก กับต้นทองหลาง ตอนนี้มีแล้ว) ต้นกวักมรกตเมื่อก่อนฮิตมาก เห็นร้านในห้างปลูกในกระถางสวยๆ มาตั้งโชว์ที่หน้าร้าน ใบอวบสวยเป็นมันสีเขียวอ่อนงามจริงๆน่ะ ไม้ประดับต้นเล็กที่นิยมนำมาตั้งที่โต๊ะทำงานก็เยอะแยะ อยากได้เหมือนกัน แต่พอนึกถึงเด็กๆ ที่มาส่งงานที่โต๊ะ และมาพูดคุยด้วย มือไม้ไม่อยู่สุขแล้วปลง เค้าชอบจับชอบซักถาม ถามโน้นถามนี่ บางทีก็ถามซ้ำๆ เราก็ตอบซ้ำๆเหมือนกัน(ปลื้มใจ) พอนึกถึงก็สุขใจค่ะบางครั้งความสุขก็ไม่ต้องควานหาให้ลำบากยากเย็น มันอยู่ที่ใจอย่างที่พระท่านว่า เมื่ออาทิตย์ที่แล้วก็เจอเด็กๆ โอ้โห้! ตัวสูงขึ้นเยอะเลยน่ะพ่อฝาแฝด สงบเสงี่ยมดี(ผิดปกติ) อ้อ..มากับแม่นั่นเอง เม็ดฝนเริ่มซา ฟ้าเริ่มมืดขมุกขมัว เย็นนี้กินข้าวกับอะไรดีน๋า ...ปลูกต้นหัวใจล้านดวงดีกว่า....บายค่ะ
ไม่มีความเห็น