มีคำถามมากมายว่ากะปุ๋มมาจมจ่ออยู่ทำไมที่ยโสธร ที่โรงพยาบาลยโสธร ...เรียนมาตั้งมากมายทำไมไม่เป็นสอนหนังสือ ทำไมไม่เป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัย...ไม่ไปอยู่ในเมืองใหญ่...
หากย้อนไปเมื่อสี่ปีก่อน...ที่อยู่ ณ จุดตัดสินใจ
หากว่าพลังบางอย่างที่มีมากกว่านี้ ชีวิตคงไปโลดแล่นในวงวิชาการ แต่...เสียงแผ่วเบาในจิตใจ ที่ต้องตั้งใจฟังจึงได้ยิน...ว่านี่แหละคือ บ้านเรา บ้านที่เราอยู่ได้อย่างเรียบง่ายที่สุด ไม่ดิ้นรน แสวงหา หากแต่ทำเต็มที่และทำอย่างยิ่งใหญ่ในใจเรา
ที่สุดแล้ว...ได้ค้นพบชีวิตที่มีค่าอย่างมหาศาลอย่างที่ไม่คาดคิดว่าในชีวิตนี้จะได้พบ...ชีวิตเฉกเช่นนี้...
คือรากเหง้าสู่ตนเอง...วิถีแห่ง"ธรรม"ชาติ
ขอบคุณสำหรับบันทึกนี้
เมื่อมองเข้าไปในแววตาของเณรดิน...พบกับความลุ่มลึกแห่งดวงจิต...
(^___^)