อนุทิน 3363

อ่านหนังสือ เรียนรู้ด้วยใจอย่างใคร่ครวญ ของวิจักขณ์ พานิช จบแล้ว ได้ความคิดหลายอย่าง อาจจะนำไปผนวกเข้ากับความคิด ความเชื่อเดิมของตัวเองมากไปหรือเปล่าไม่ทราบว่า

สารที่ต้องการสื่อก็คือ การตระหนักรู้ โดยการใช้การตั้งมั่นกับ ฐานความคิดภายในตัวตน การภาวนา การปฏิบัติ คุณวิจักขณ์ดูเป็นคนเยือกเย็น สงบนิ่ง น่าสังสรรค์พูดคุยด้วย คงเป็นสิ่งที่ฝึกฝนตนเอง ความสงบจึงปรากฎแก่ผู้ที่พูดคุยด้วย

จำได้ว่า ในการอบรมมีการกล่าวถึง Space ภายในและภายนอกที่เราจะต้องจัดการให้เหมาะสมในการที่เราจะให้ความรู้แก่ผู้เรียน

ครูที่ดีต้องใคร่ครวญ ระมัดระวัง และพิถีพิถันและประณีตในการสร้างสรรค์ Space ที่เหมาะสมให้แก่ศิษย์

วันนี้ค้นหนังสือเก่า ๆ พบหนังสือที่น่าสนใจเล่มหนึ่งคือ วิถีแห่งเต๋า ซึ่งซื้อเก็บไว้นานมาแล้ว แต่ไม่เคยอ่านได้จบเลย  อ่านเมื่อไหร่ก็รู้สึกเหมือนอ่านใหม่ทุกครั้ง

ตั้งใจจะเลือกอ่านแล้วนำไปแลกเปลี่ยนกับคนที่สนใจสักคน

กำลังคิดว่าน่าจะเป็นใครจึงจะชอบคุยเรื่องพวกนี้